ورزش و تحرک بدنی از دیرباز مورد توجه پزشکان بوده و همواره برای رفع کسالت های بدنی توصیه شده است. نتایج تحقیق جدید پژوهشگران کشورمان نشان می دهد که با تکیه بر این فعالیت مهم، حتی می توان از شدت بیماری های سختی مثل پارکینسون نیز کم کرد.

به گزارش ایسنا، با افزایش سن، احتمال ابتلا به اختلالات شناختی در بیماران مبتلابه پارکینسون به ۶ برابر افراد سالم افزایش می یابد. همچنین، زندگی بدون فعالیت یا انجام فعالیت ناکافی می تواند سبب بروز علائم بیماری در بخش های حرکتی و پیش حرکتی مغز، ایجاد پیری زودرس در سنین جوانی و بروز بیماری های با منشأ عصبی در سنین پایین شود.

به گفته پژوهشگران، اختلالات تخریب نورونی سبب کاهش پیش رونده ساختار و یا عملکرد نورونی، نقص میتوکندریایی، استرس اکسیداتیو و مرگ سلولی نورون ها می شوند. اما، دلیل اصلی ایجاد این اختلالات هنوز ناشناخته باقی مانده است. درباره علت بروز بیماری پارکینسون پژوهش های متعددی انجام شده که نشان می دهند اختلالات ژنتیکی با محرک های محیطی همراه می شوند و پارکینسون را ایجاد می کنند. با توجه به دانش فعلی در خصوص درمان بیماری فوق، محققان در تلاش هستند تا به طرق مختلف، کیفیت زندگی این بیماران را بهبود بخشند و ورزش و تحرک بدنی جایگاهی ویژه در این خصوص دارد.

در همین راستا، گروهی از محققان کشور از دانشگاه اصفهان و دانشگاه علوم پزشکی این شهر، تحقیقی مروری را انجام داده اند که در آن، تأثیر ورزش در بیماری پارکینسون مورد بررسی واقع شده است.

بر اساس یافته های این تحقیق، اگرچه هنوز درمان قطعی برای بیماری پارکینسون وجود ندارد، اما استفاده از داروها به همراه درمان های کمکی، مانند فعالیت ورزشی، می تواند پیشرفت های امیدبخشی ایجاد کند. بااین حال برای دستیابی به برنامه تمرینی که فواید بهینه ای در کیفیت زندگی بیماران ایجاد کند و مرگ ومیر را کاهش دهد، تحقیقات بایستی به طور منظم ادامه یابند.

سید محمد مرندی، پژوهشگر گروه فیزیولوژی ورزش دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه اصفهان و سایر همکارانش در این تحقیق می گویند: «تمرینات قلبی عروقی که سبب افزایش ضربان قلب و مصرف اکسیژن می شوند می توانند فوایدی در بهبود وضعیت بیماران مبتلابه پارکینسون داشته باشند».

به گفته آن ها، «بعضی از این فواید بلافاصله و حتی پس از یک جلسه فعالیت نمایان می شوند و علائمی مانند لرزش، کندی حرکات و خستگی را کاهش می دهند. همچنین، بعد از چند هفته تمرین روی نوارگردان، علائمی مانند بهبود تعادل، گام برداشتن و پیشرفت کیفیت زندگی گزارش شده است».

بر اساس اطلاعات ارائه شده در این تحقیق، بیماری پارکینسون اختلالات بیوشیمیایی و میتوکندریایی مختلفی را ایجاد می کند، که به مرور زمان سبب بروز نواقص کلی و سرانجام مرگ بیمار می شوند. اگرچه تاکنون دارویی برای درمان قطعی این بیماری شناخته نشده است، اما استفاده از روش های جانبی مانند استفاده از انواع فعالیت های بدنی نتایج امیدبخشی را در این زمینه داشته است.

مرندی و همکارانش اظهار کردند: «نتایج پژوهش های بررسی شده حاکی از آن است که فعالیت بدنی و ورزش، تحریک کننده مهمی برای فعال شدن میتوکندری سلول ها هستند و یک روش درمانی امیدوارکننده برای بیماری های با نقص میتوکندریایی محسوب می شوند».

این یافته های پژوهشی که بار دیگر اهمیت ورزش و داشتن تحرک بدنی را به ویژه برای بیمارانی که به اختلالاتی نظیر پارکینسون دچار هستند یادآور می شوند، در فصل نامه «علوم اعصاب شفای خاتم» وابسته به مرکز تحقیقات علوم اعصاب شفای بیمارستان خاتم الانبیاء تهران منتشر شده اند.

انتهای پیام