به گزارش خبرگزاری تسنیم از اصفهان، امروز ۱۳ آبان و روز دانش آموز است؛ روزی که برای ایرانی ها یادآور ظلم ستیزی دانش آموزانی است که اگر بودند بدون شک تاثیرگذاری بسیاری در جامعه خود داشتند، اما آنها رفتن را به ماندن ترجیح دادند چراکه معتقد بودند بعد از آنها دانش آموزان دیگری خواهند آمد که در کنار فداکاری آنها به کسب علم و دانش می پردازند و در این سنگر با جهل مبارزه می کنند.

۱۳ آبان یادآور دانش آموزانی است که هرکدام خانواده ای چشم به راه داشتند، خانواده هایی که هنوز هم داغ دلشان تازه است و برای نوجوان خود دلتنگی و بیقراری می کنند اما می دانند راهی که فرزندشان برگزید بهترین راه بود و شیوه تربیت شان درست.

همه ساله ۱۳ آبان را در کشور جشن می گیریم، جشنی سرشار از شادی و نشاط و یاد شهدای از دست رفته. همه ساله به دانش آموزان مان یادآوری می کنیم که وجودشان چقدر برای کشور و جامعه ارزشمند است و تنها راه موفقیت و ساختن آینده تلاش بی وقفه و قدر دانی از خدمت بزرگی است که شهدا به آنها کرده اند.

به مناسبت روز دانش آموز یادی می کنیم از شهدای دانش آموزی که دیگر میان ما نیستند؛ خاطره هایی را مرور می کنیم تا دل مان آرام گیرد و روزمان خالی از نام آنها نباشد.

شهید مهرداد عزیزاللهی؛ دانش آموزی با استعداد و نبوغ فوق العاده

پدر شهید مهرداد عزیزاللهی در گوشه ای از خاطراتش می گوید: «مهرداد روحیه شادی داشت و بچه نترس و شجاعی بود. او همچنین کاراته باز خوبی هم بود. یکبار یک مین گوجه ای خنثی شده را از جبهه به خانه آورده بود. مهرداد ۶ سال در جبهه ها حضور داشته است و غیر از مین روبی، در کار غواصی هم ماهر بوده است. نبوغ و استعداد فوق العاده ای داشته است به گونه ای که از دفتر امام نامه هایی فرستاده و توصیه می شود که به خاطر «مغز» خوبی که دارد به جبهه نرود».

وی می افزاید: «بارها موقع اعزام به جبهه خودم او را می رساندم، بار آخری که می رفت؛ به او گفتم: دیگر نمی خواهد بروی. مسعود شهید شده است، محمد هم در جبهه است تو بمان. او به من گفت: پدر اگر می دانستی عراقی ها چه بلایی به سر هم وطن های ما می آورند، این را نمی گفتی. من باید حتما بروم…».

شهید مهرداد عزیزاللهی در بخشی از مصاحبه خود گفته بود: « تو این مدت البته ما هیچ کاری نکردیم. هرکاری که می شد خدا می کرد. ما فقط وسیله بودیم. همین حالا که ما داشتیم با موتور از خط می آمدیم یک خمپاره تقریبا ۵ متری ما خورد. قشنگ ۵ متری موجش ما را تکان داد و یک ترکش هم نخوردیم ما فقط وسیله بودیم در این جبهه ها. هیچ کاره ایم. ضعیفیم در مقابل این قدرت ها. فقط خداست که ما را یاری می کند».

دانش آموز ۱۷ ساله ای که عاشق جبهه بود

شهید حمید پایدارفر دانش آموز ۱۷ ساله اصفهانی بود. او علاقه زیادی به جبهه و امام (ره) داشت. علاقه زیاد او سبب شده بود که در ابتدا بدون اجازه والدین عازم جبهه شود، او فرد دیگری را به جای پدر برای امضای برگه اعزام برده بود، اما خانواده حمید وقتی این موضوع و علاقه او را متوجه شدند به رفتنش رضایت دادند.

مادر شهید حمید پایدارفر در مورد فرزندش می گوید: « حمید که به دلیل وابستگی زیادی که بین ما بود، نمی خواست به مدرسه برود اما ببینید در اول نوجوانی چه راهی را انتخاب کرد و به چه مقامی دست یافت. حمید در عملیات قائم دیوان دره در کردستان پس از ۳۵ روز که به جبهه رفته بود، شهید شد؛ او عاشق جبهه بود».

وی می افزاید: «به محض اینکه از اعزام حمید به جبهه باخبر شدیم که زمان زیادی هم نگذشته بود، پدرش به محل استقرار او در کردستان رفت تا حمید را از نزدیک ببیند، ما هم ۳۰ روز بعد رفتیم و حمید را در آن شهر دیدیم، درست ۵ روز بعد از ملاقاتمان با حمید بود که شهید شد».

شهیده زینب کمایی؛ دانش آموزی که مظلومانه به شهادت رسید

زینب چهارده ساله و دانش آموز سال اول دبیرستان در سال ترور کور منافقان به شکل مظلومانه ای به شهادت رسید و همراه با شهدای فتح المبین در گلستان شهدای اصفهان به خاک سپرده شد.

زینب تحت تاثیر تربیت آگاهانه مادر و شرکت در جلسات قرآن حجاب اسلامی را انتخاب کرد. او پس از پیروزی انقلاب اسلامی در مدرسه راهنمایی و مسجد محله به فعالیت های فرهنگی و تربیتی مشغول شد. زینب علاقه زیادی به رهبر انقلاب حضرت امام خمینی (ره) داشت. گرایش به دیدگاه های حضرت امام(ره) تاثیر عمیقی در نوع نگاه زینب به زندگی و ادامه فعالیت هایش برجای گذاشت.

به دلیل فعالیت های مستمر زینب و تلاش های بی وقفه اش جهت تغییر وضعیت فرهنگی شاهین شهر، پس از گذشت شش ماه از حضورش در این شهر هدف سازمان منافقین قرار گرفت و درشب اول فروردین سال ۱۳۶۱ در راه بازگشت از مسجد تا خانه توسط اعضای این گروه ربوده و به شهادت رسید و پیکر پاکش پس از سه روز جستجوی نیروهای امنیتی و خانواده کشف شد. منافقین در طی ارسال نامه و تماس تلفنی مسئولیت ترور زینب را برعهده گرفتند. زینب چهارده ساله و دانش آموز سال اول دبیرستان در سال ترور کور منافقین به شکل مظلومانه ای به شهادت رسید و همراه با شهدای فتح المبین در گلستان شهدای اصفهان به خاک سپرده شد.

بخشی از وصیت نامه شهیده زینب کمایی: «خدایا نگذار نقاب نفاق و بی طرفی بر چهره مان افتد و در این هنگامه جنگ حسین را تنها گذاریم. اینها از یزید بدترند و جایگاهشان اسفل السافلین است و بس. از شما عاشقان شهادت می خواهم که راه این شهیدان به خون خفته را ادامه دهید. هیچ گاه از پشتیبانی امام(ره) سرد نشوید. همیشه سخن ولی فقیه را به گوش جان بشنوید و به کار ببندید».

دانش آموزان دیروز رفتند تا دانش آموزان امروز آینده وطن را بسازند

دانش آموزان دیروز در سنگر و میدان نبرد مبارزه کردند، برخی از آنها با ضرب گلوله و نارنجک دشمن به شهادت رسیدند و برخی برای حفظ حجاب و تحکیم انقلاب. آنها مظلومانه و ناجوانمردانه به شهادت رسیدند. اما حرف و اعتقاد آنها بر این بود که می روند تا وطن و هم وطن به دست دشمن نیفتد. آینده این کشور به دست دانش آموزان امروز است تا در سایه شهدا بسازند و آباد کنند.

مدیر یکی از مدارس ابتدایی اصفهان در مورد شهدای دانش آموز گفت: بدون شک شهدای دانش آموز علاقه زیادی به تحصیل علم داشتند و آرزوهایی نیز برای آینده خود و کشورشان داشتند اما وقتی پای دفاع از کشور و انقلاب به میان آمد آنها روی علائق خود پا گذاشتند و مبارزه کردند تا امروز دانش آموزان ما در آرامش و آسایش به ادامه تحصیل بپردازند.

سجادی بیان کرد: وقتی خاطرات آنها را می خوانم و تصاویرشان را می بینم بسیار غبطه می خورم که چنان افکار بلندی داشتند و چقدر خانواده های آنها صبور و فهیم بودند که در راه رفتن به میدان نبرد یاری شان کردند با اینکه می دانستند سفر فرزندانشان بازگشتی ندارد.

وی افزود: ما تمام تلاشمان را برای شناساندن شهدا به دانش آموزان می کنیم تا آنها نیز راه شهدا را ادامه دهند و در سنگر علم آدم های مفیدی برای کشور خود باشند.

تمام شهدا برای ما عزیز و گرامی هستند، شهدای نوجوان نیز با وجود سن کم از بصیرت و آگاهی زیادی برخوردار بودند و برای به ثمر نشستن انقلاب و پیروزی در جنگ تحمیلی از هیچ تلاشی دریغ نکردند. یادمان باشد که آرامش امروز فرزندان خود را مدیون نوجوانان دیروز هستیم که جان را در دست گرفتند و راهی میدان نبرد شدند.

انتهای پیام/۱۶۴/ ع