به گزارش مشرق، از جمله مسائل مهمی که در سیرۀ عملی و گفتاری اهل بیت (ع) از جایگاه بسیار والایی برخوردار است و علاوه بر این، آن بزرگواران یاران و امت خویش را به آن توجه داده اند، موضوع اشک و اندوه بر مصائب حضرت سید الشهداء (ع) است.

در اهمیت این موضوع همین بس که امام صادق (ع) فرمود: امام صادق(ع) در حدیثی درباره اجر اشک بر امام حسین(ع) می فرماید: «من ذکر الحسین علیه السلام عنده، فخرج من عینه [عینیه] من الدموع مقدار جناح ذباب کان ثوابه علی الله عز و جل و لم یرض له بدون الجنه؛ کسی که یادی از حضرت حسین بن علی (ع) نزدش بشود و از چشمش به مقدار بال مگسی اشک خارج شود، اجر او بر خدا است و حق تعالی به کمتر از بهشت برای او راضی نیست».

امام رضا (ع) نیز در حدیثی فرمود: «هر کس مصیبت ما را به یاد آورد و به خاطر ستم هایی که بر ما رفته است، بگرید، روز قیامت، با ما در یک درجه خواهد بود و هرکه یاد مصیبت ما کند و بگرید و بگریاند، در آن روزی که چشم ها می گریند، چشم او نمی گرید و هر کس در مجلسی بنشیند که یاد و نام ما در آن زنده می شود، در آن روزی که دل ها می میرند، دل او نمی میرد.

«من تذکر مصابنا و بکی لما ارتکب منا کان معنا فی درجتنا یوم القیامة و من ذکر بمصابنا فبکی و أبکی، لم تبک عینه یوم تبکی العیون و من جلس مجلسا یحیی فیه أمرنا، لم یمت قلبه یوم تموت القلوب». (الأمالی للصدوق: ص ۱۳۱، ح ۱۱۹، عیون أخبار الرضا (ع): ج ۱، ص ۲۹۴، ح ۴۸)

این روزها و شب ها که ماه محرم فرا رسیده، فرصت را غنیمت شماریم و تا می توانیم به یاد وجود مقدس و نورانی امام حسین (ع) باشیم تا خدای متعال از این رهگذر، بهترین نعمات و توفیقات را به ما عطا کند. به یاد مولایی که با یادش دل از دنیا کنده و به آسمان ها نزدیک تر می شود.