ایسنا/خراسان رضوی یک استاد دانشگاه گفت: ما جامعه را خیلی مهم قلمداد نکردیم، ما اصلا شهروندان را مخاطب قرار ندادیم. اگر جامعه با سیاست ها همراه نباشد آن سیاست ها اجرا نمی شود.

دکتر روح الله اسلامی در لایو نشست چهارم ششمین دوره مدرسه علوم سیاسی در خصوص آسیب شناسی سیاست گذاری بحران کرونا اظهار کرد: در مساله زیست سیاست و سیاست های زیستی نگاه فلسفی ما به امر سیاست گذاری اهمیت دارد، در نگاه فلسفی همه علوم می توانند کمک کنند. در شرایط کنونی هم به علت قدرتمندی و کاربردی بودن پزشکی و از طرف دیگر رها کردن رشته های دیگر به علل مختلف شاهد یک انحصار علمی هستیم.



وی ادامه داد: جای روانشناسان، جامعه شناسان، متخصصان روابط بین الملل، علوم سیاسی و اقتصاد را در این موضع کم رنگ می بینیم. بخش های زیادی از این بحران که به وجود آمده به این دلیل است که این رشته ها نقش اصلی خود را ایفا نمی کنند و عملا در این فرایند بازی داده نمی شوند. به عنوان مثال کسانی که عزیزان خود را از دست می دهند دچار یک بحران می شوند در این جا روانشناسان باید فعالیت کنند.



این استادیار گروه علوم سیاسی دانشگاه فردوسی مشهد تصریح کرد: ما نباید تنها این مساله را از منظر پزشکی ببینیم بلکه باید از ابعاد دیگر آن را نیز مورد بررسی قرار دهیم. انحصار دانش یکی از مشکلاتی است که در سیاست گذاری کرونا در ایران وجود دارد. از طرفی نیز همه فکر می کنند پزشکان می دانند که این بحران را چگونه حل کنند در حال که این مساله صرفا پزشکی نیست و تنها یکی از راه های درمان محسوب می شود؛ این بحران نیاز به سیاست گذاری و همچنین شورایی از رشته های مختلف دارد تا آن را پوشش دهند.

در سیاست گذاری دانشگاه ها را همراه نکردیم



اسلامی خاطرنشان کرد: ما دانشگاه ها را همراه نکردیم، در کشور ما وزارت علوم و بهداشت از هم جدا شدند و من بعید می دانم در دنیا کشوری این سبک را داشته باشد. دانشگاه ها کهکشانی از علم را دربرمی گیرند و با هم ارتباط دارند اما در ایران این ها از هم جدا شدند و با هم رقابت دارند.

وی در مورد عدم توجه به رشته های مختلف از جمله رشته های علوم انسانی افزود: این موضوعات به دانشگاه ارتباط دارد اما اساسا در این مساله در نظر گرفته نمی شوند. گویی که تنها یک علم در ایران وجود دارد و همان می تواند حلال تمام مشکلات باشد و اهمیتی به سایر رشته ها و دانشگاه هایی که زیرنظر وزارت علوم هستند داده نمی شود که این تبعات منفی دارد.



نهادها کارهای مقطعی انجام می دهند



این استادیار گروه علوم سیاسی دانشگاه فردوسی در مورد موازی کاری نهادهای مختلف بیان کرد: در ابتدای کار رهبری اعلام کرد که هر چه ستاد کرونا گفت همه باید گوش کنیم اما ما یک رقابت در حوزه نهادهای مختلف می بینیم مانند این که کارهای بی نظم و بدون هماهنگی انجام می دادند. این که هر نهادی بخواهد خود را نشان بدهد و کارهای بدون هماهنگی انجام دهد نمی تواند کمک کننده باشد. نهادها باید در یک راستا حرکت کنند و در یک سیاست گذاری به پیش بروند. نهادها می آیند و بعد در ادامه دیگر نیستند، در واقع کارهای مقطعی انجام می دهند.



اسلامی در خصوص مرکزمحوری تصمیمات عنوان کرد: مرکز محور بودن سیاست گذاری کرونا یکی دیگر از مشکلات سیاست گذاری کرونا در ایران است. تصمیمات در یک ستاد ملی گرفته می شود و به تمام کشور ابلاغ می شود. شرایط مناطق با هم متفاوت است و به همین دلیل این نیاز به تصمیم گیری تمرکززدا است و باید به شوراهای استانی و شهرستانی هم این اختیار را بدهیم تا برای خود تصمیم گیری کنند به عنوان مثال در موضوع مدارس حتی اگر در سطح مدارس تصمیم گیری انجام شود بهتر است.



سیاست ها بدون همراهی جامعه اجرایی نمی شود



این استادیار گروه علوم سیاسی دانشگاه فردوسی گفت: ما جامعه را خیلی مهم قلمداد نکردیم، ما اصلا شهروندان را مخاطب قرار ندادیم. اگر جامعه با سیاست ها همراه نباشد آن سیاست ها اجرا نمی شود. یکی از بهترین روش ها برای همراه کردن جامعه در این بحران فعال کردن شوراهای اجتماعی محلات بود. در مجموع غیبت جامعه در سیاست گذاری دیده می شود.



اسلامی اضافه کرد: جامعه اگر مورد خطاب واقع نشود و از آن و انجمن های مختلف کمک خواسته نشود بنابراین آن ها وارد نمی شوند و نقش خود را ایفا نمی کنند. در واقع جامعه فراموش شده است چرا که سیاست گذاری پزشکی انجام می شود و وجوه اجتماعی آن نادیده گرفته می شود.



فقدان آموزش و توانمندسازی در مقابله با کرونا

وی در مورد بحث آموزش و توانمندسازی در مقابله با کرونا گفت: در سیاست گذاری بحران کرونا در ایران آموزش و توانمندسازی جامعه را نمی بینیم. به عنوان مثال کسانی که دچار این بیماری می شوند تجربیات ارزشمندی دارند اما آیا گروه هایی شکل گرفته است که این تجربیات در اختیار دیگران قرار داده باشد؟ بحث توانمندسازی و آموزش به جامعه در سیاست ها در نظر گرفته نمی شود.



این استادیار گروه علوم سیاسی دانشگاه فردوسی افزود: تکیه بیش از اندازه ای که بر صداوسیما انجام می شود و فکر می کنند که همه گوش می دهند، حال آن که برخی از مردم گوش نمی دهند، برخی زمان ندارند، برخی اعتماد ندارند و گاهی هم بحث های خوبی مطرح نمی شود. امکانی که در حوزه شبکه های اجتماعی و گروه های مختلفی که وجود دارد از جنس خود مردم هستند و می توانند کمک کنند.



اسلامی تاکید کرد: ما ضعف آمار و اطلاعات داریم. از مقطعی به بعد ریز آمار مربوط به کرونا در اختیار ما قرار نمی گیرد و سیاست گذاری بدون داشتن آمار بی معنی است. شاید عنوان شود که نیاز نیست مردم بدانند و این که تنها کسانی که سیاست گذاری انجام می دهند، بدانند کافی است اما مردم هم نیاز دارند که ریز این آمار را بدانند تا بتوانند تصمیم گیری کنند. این آمار لازم است تا من به عنوان شهروند بتوانم به درستی تصمیم گیری کنم.



وی در مورد نقش وضعیت اقتصادی خاطرنشان کرد: هر چه هم ما پروتکل بنویسیم اما بدون داشتن یک تضمین اقتصادی نمی توانیم موفق باشیم. ما هرچه قرنطینه هم کنیم به مردم می گوییم که فاصله خود را حفظ کنند اما شرایط اقتصادی بدی که وجود دارد باعث می شود که سیاست گذاری موفق نباشد و هیچ کدام از پروتکل ها اجرا نشود.



این استادیار گروه علوم سیاسی دانشگاه فردوسی درمورد عدم ارزیابی از نتایج سیاست های مختلف در مواجهه با کرونا بیان کرد: ما از بهمن و اسفند وارد این بحران شدیم و سیاست های مختلفی پیاده کردیم اما ارزیابی از این سیاست ها نداریم که نتایج آن ها و نقاط ضعف و قوت آن ها چه بوده است.



از زیرساخت های عصر دیجیتال استفاده نکردیم



اسلامی در مورد عدم استفاده از زیرساخت های عصر دیجیتال عنوان کرد: ما از زیرساخت های عصر دیجیتال استفاده نمی کنیم. عصر دیجیتال شهروندانی دارد که همه پرونده سلامت و کد دارند، اما ما از این زیرساخت ها بهره مند نیستیم. سیاست گذاری های حوزه بهداشت و سلامت با این مساله دست به گریبان است و در کشورهای توسعه یافته از این مساله استفاده می شود و با این ها می شود جامعه سالمی داشت. کمبود این زیرساخت ها می تواند سیاست گذاری ها را ناقص بگذارد.



وی گفت: فداکاری بیش از اندازه ای که نیروی انسانی ما در بخش پزشکی و پرستاری انجام می دهد به کنترل این بحران کمک کرده است تا ما به مرز کشورهای با مرگ و میر بالا نزدیک نشویم. این که آمار مرگ و میر ما گاهی دو رقمی می شود و دوباره به آمار سه رقمی برمی گردد نشان دهنده این است که در بخش های دیگر دچار ضعف هستیم.



انتهای پیام