کد خبر: ۷۱۷۱۷۸ | ۱۴۰۴/۰۳/۱۷ ۰۸:۱۵:۲۱

روزبه دلاور| تیم ملی فوتبال ایران در دیداری که جنبه تشریفاتی داشت اما می توانست محک خوبی برای جوانان باشد با نتیجه یک بر صفر مقابل قطر در زمین این تیم شکست خورد.

به گزارش روزنامه اعتماد، این شکست در حالی رقم خورد که صعود یوزها به جام جهانی ۲۰۲۶ پیش از این قطعی شده بود و فشار نتیجه از روی دوش شاگردان امیر قلعه نویی برداشته شده بود. اما نکته قابل تأمل، اصرار کادر فنی بر استفاده از ترکیبی متشکل از بازیکنان تکراری و پا به سن گذاشته بود. این موضوع بار دیگر بحث لزوم جوان گرایی و تزریق خون تازه به پیکره تیم ملی را مطرح کرد، در حالی که فرصت برای آزمایش بازیکنان جدید و آینده ساز فراهم بود. برای بررسی بیشتر، با کوروش برمک، بازیکن اسبق پرسپولیس که سابقه مربیگری در تیم های مختلف را دارد، گفت وگویی ترتیب دادیم که ماحصل آن را در ادامه می خوانید.

عملکرد تیم ملی مقابل قطر چطور بود؟

با در نظر گرفتن اینکه از قبل صعود کرده بودیم و یک بازی تشریفاتی بود، در مجموع به جز گل خورده، بازی بدی نبود. ضمن اینکه بازیکنان، انگیزه لازم را برای برد نداشتند و اخراج محمدی هم در عملکردمان تاثیر داشت. اگر بازی قبلی تیم ملی را با این بازی قیاس کنیم هم از لحاظ فنی و هم کیفی بسیار متفاوت بود . در این قسمت، بحث سطح انگیزشی بازیکنان را می دانم و به نظرم یک مسابقه تفریحی- ورزشی برای بچه ها بود! بازهم به نوبه خودم به بچه ها خسته نباشید می گویم!

به بحث انگیزشی اشاره کردید، روی بازیکنان بارسا یا تیم ملی اسپانیا چطور کار می کنند که هر هفته بازی کنند باز هم برای پیروزی به میدان می روند اما بازیکنان ما با یک صعود، دیگر میل به برد ندارند؟

با توجه به جمیع جهات، سرمربی تیم ملی مرد باتجربه ای است که مربیان بادانشی کنار او هستند اما در انتخاب بازیکنان مثلا اگر بیرانوند را در درون دروازه قرار نمی داد و از پیام نیازمند که انگیزه لازم را داشت استفاده می کرد، به مراتب بهتر بود. اشاره درستی به بارسا کردید. حالا من می گویم، بازی آلمان و پرتغال را می دیدم، در آن سطح از مسابقات از جوانانی استفاده می کنند که تعجب برانگیز است. خب این همان نکات ریز مربیگری است. من انتظار داشتم آقای قلعه نویی در این بازی از بازیکنانی استفاده کند که کمتر بازی کردند مخصوصا پیام نیازمند. حالا نه اینکه باختیم این را بگویم، نه. در این مدل بازی ها از بازیکنانی استفاده می کنند که سطح انگیزه بالایی دارند. اگر فلش بزنیم به لیگ، همه بازیکنان در فصل نقل و انتقالات هستند و دست به عصا بازی می کنند. با بالا بردن سطح انگیزشی، چهل، پنجاه درصد از سطح بازی قابل تغییر بود. باز هم سنتی جلو رفتیم و آن جسارت لازم را نداشتیم!

درباره تغییر نسل در تیم ملی زیاد صحبت شده. شما تغییری دیده اید؟

به جرات می گویم نه! نمونه اش همین بازی با قطر که احساس می کنم خواستند کمک کنند به بعضی از بازیکنان تا تعداد بازی های ملی شان بالا برود! به عنوان یک کارشناس که چهل سال است در این فوتبال به عنوان بازیکن یا مربی هستم، می گویم که مدل ما سنتی بود. این کار باعث می شود تا جوان های ما رشد نکنند و دیگر نمی توانیم در بازی های رسمی که نتایجش برایمان بسیار مهم است بعضی بازیکنان را تست کنیم. باید از بازیکنان جوان دعوت شده در این مدل بازی ها استفاده کنیم. داشتم مصاحبه سرمربی ژاپن را می خواندم که می گفت به بازیکنانی فضا و بهای بیشتری می دهیم که انگیزه پوشیدن لباس تیم ملی و بازی در تیم ملی را دارند. اما مدل بازی ما عادی شده و یکسری بازیکنان چه بخواهند چه نخواهند، هستند! اینجاست که پوست اندازی ضروری می شود. برحسب صحبت های سرمربی محترم تیم ملی ما می فهمیم که می خواهد به جوان ها بها دهد اما در عمل چیزی ندیدیم درحالی که جوان های با استعدادی داریم که با این سبک بازی فضای رشدی برای آنها نیست. درنهایت این می شود که افرادی که در راس هستند، می روند دنبال خارجی ها که جسارت لازم را دارند. آقای قلعه نویی در دوره اول مربیگری اش در تیم ملی نتوانست اما الان توانسته تیم ملی را به جام جهانی ببرد که نکته مثبت برای فوتبال کشورمان است که با مربی وطنی این کار را کردیم اما فضا برای رشد جوان ها از اینجا شروع می شود که برخلاف صحبت های ایشان این موضوع را ندیدیم!

فکر می کنید با این وضعیت در جام جهانی نتیجه دلخواه را کسب می کنیم؟

خب بعضی کارشناس ها با حب و بغض حرف می زنند اما باید قبول کرد که با ان شاءالله و ماشاءالله کار درست نمی شود! اگر تغییرات را اعمال می کرد نکته مثبت می دیدیم اما با این وضع که یکسری از بازیکنان تکراری که باید تعداد بازی های ملی شان بالا برود، آینده روشنی در جام جهانی نخواهیم داشت. این بازی باید انگیزه آن صحبت ها را نشان می داد که آیا می توانیم به مرحله بعد برویم یا نه. ما هنوز چشم امیدمان به بیرانوند و طارمی و آزمون است. اما باید تغییرات ایجاد می شد. ما با این مدل در همان دوره اول حذف می شویم و باز هم می گوییم ان شاءالله جام جهانی دیگر!

فکر می کنید زمان تغییر در کادرفنی فرارسیده؟

الهویی نفر اول کادرفنی قلعه نویی است یا هومن افاضلی مربی با دانشی است اما آندو تیموریان و رحمان رضایی فقط به دلیل بازی های ملی باید دستیار می شدند؟ رحمان رضایی چه رزومه ای در مربیگری داشت؟ به او فرصت دادند در ذوب آهن مربیگری کند یا فکر می کنم اکسین. خب فقط به خاطر اینکه سابقه ملی دارد در کنار تیم ملی باشد؟ این دو در نقش داد و بیداد سر بازیکنان را دارند؟ این طور نباید باشد. باز هم به بازی آلمان و پرتغال رجوع کنیم که مهندسی نیمکت به سرمربی برمی گردد. باید در همین بازی با قطر که یک دفعه سیستم فکری سرمربی هنگ می شود، مربیان باید فشار بیاورند که این اتفاق بیفتد و تغییرات در اینجا رخ دهد. اما اینکه بله قربان گوی سرمربی باشیم در یک سیستم جواب نمی دهد. ما با این مدل بازی حرفی در جام جهانی نخواهیم داشت. نظرم این است قلعه نویی در جام جهانی باید باشد اما در کادرفنی باید تغییرات اعمال شود.