به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، سوره رعد سیزدهمین سوره قرآن است و در جزء سیزدهم آن قرار دارد. آیه ۱۳ این سوره درباره تسبیح الهی سخن می گوید.

این سوره ۴۳ آیه، ۸۵۴ کلمه و ۳۵۴۱ حرف دارد و با حروف مقطعه آغاز می شود و آیه پانزدهم آن سجده مستحب دارد؛ یعنی هنگام شنیدن یا قرائت آن، سجده کردن مستحب است.

در آیه ۲۸ سوره رعد آمده است؛ آگاه باش که با یاد خدا دل ها آرامش می یابد.

بر اساس روایات به نقل از امام صادق (ع)؛ رسول خدا (ص) به علی بن ابی طالب (ع) فرمود: آیا می دانی این آیه درباره چه کسی نازل شده است؟ درباره کسی نازل شده که مرا تصدیق کند و به من ایمان بیاورد و تو و عترت تو را که بعد از تو هستند، دوست بدارد و امر ولایت را به تو و ائمه بعد از تو تسلیم کند.

ابی بن کعب از پیامبر (ص) نقل می کند: هر کس سوره رعد را تلاوت کند، خداوند ده برابر تعداد همه ابر های گذرنده در گذشته و حال و آینده به او حسنه می دهد و در روز قیامت از وفاکنندگان به عهد الهی خواهد بود.

همچنین از امام صادق (ع) نقل شده است: هر کس سوره رعد را بسیار بخواند، خداوند او را در دنیا به صاعقه هلاک نمی کند. هر چنداز دشمنان اهل بیت (ع) باشد و چنانچه قاری از شیعیان باشد، خداوند او را بدون نگرانی حساب به بهشت می برد و شفاعتش درباره کسانی که می شناسد از خاندان و برادران مومنش پذیرفته می شود.

فایل صوتی تلاوت سوره رعد با صدای محمود طبلاوی

متن سوره رعد همراه با ترجمه

بسم الله الرحمن الرحیم

به نام خدای بخشاینده مهربان

المر ۚ تلک آیات الکتاب ۗ و الذی أنزل إلیک من ر بک الحق و لٰکن أکثر الناس لا یؤمنون ﴿١﴾

الف، لام، میم، راء این است آیات کتاب و آنچه از جانب پروردگارت به سوی تو نازل شده حق است ولی بیشتر مردم نمی گروند (۱)

الله الذی ر فع السماوات بغیر عمد تر ونها ۖ ثم استویٰ علی العر ش ۖ و سخر الشمس و القمر ۖ کل یجر ی لأجل مسمی ۚ یدبر الأمر یفصل الآیات لعلکم بلقاء ر بکم توقنون ﴿٢﴾

خدا همان کسی است که آسمان ها را بدون ستونهایی که آن ها را ببینید برافراشت آنگاه بر عرش استیلا یافت و خورشید و ماه را رام گردانید هر کدام برای مدتی معین به سیر خود ادامه می دهند خداوند در کار آفرینش تدبیر می کند و آیات خود را به روشنی بیان می نماید امید که شما به لقای پروردگارتان یقین حاصل کنید (۲)

و هو الذی مد الأر ض و جعل فیها ر واسی و أنهار ا ۖ و من کل الثمر ات جعل فیها زوجین اثنین ۖ یغشی اللیل النهار ۚ إن فی ذٰلک لآیات لقوم یتفکر ون ﴿٣﴾

و اوست کسی که زمین را گسترانید و در آن، کوه ها و رود ها نهاد و از هر گونه میوه ای در آن جفت جفت قرار داد روز را به شب می پوشاند قطعا در این امور برای مردمی که تفکر می کنند نشانه هایی وجود دارد (۳)

و فی الأر ض قطع متجاور ات و جنات من أعناب وزر ع و نخیل صنوان و غیر صنوان یسقیٰ بماء واحد و نفضل بعضها علیٰ بعض فی الأکل ۚ إن فی ذٰلک لآیات لقوم یعقلون ﴿٤﴾

و در زمین قطعاتی است کنار هم و باغهایی از انگور و کشتزار ها و درختان خرما چه از یک ریشه و چه از غیر یک ریشه که با یک آب سیراب می گردند و با این همه برخی از آن ها را در میوه از حیث مزه و نوع و کیفیت بر برخی دیگر برتری می دهیم بی گمان در این امر نیز برای مردمی که تعقل می کنند دلایل روشنی است (۴)

و إن تعجب فعجب قولهم أإذا کنا تر ابا أإنا لفی خلق جدید ۗ أولٰئک الذین کفر وا بر بهم ۖ و أولٰئک الأغلال فی أعناقهم ۖ و أولٰئک أصحاب النار ۖ هم فیها خالدون ﴿٥﴾

و اگر عجب داری، عجب از سخن آنان کافران است که: آیا وقتی خاک شدیم به راستی در آفرینش جدیدی خواهیم بود؟ اینان همان کسانند که به پروردگارشان کفر ورزیده اند و در گردنهایشان زنجیرهاست و آنان همدم آتشند و در آن ماندگار خواهند بود (۵)

و یستعجلونک بالسیئة قبل الحسنة و قد خلت من قبلهم المثلات ۗ و إن ر بک لذو مغفر ة للناس علیٰ ظلمهم ۖ و إن ر بک لشدید العقاب ﴿٦﴾

و پیش از رحمت شتابزده از تو عذاب می طلبند و حال آنکه پیش از آنان بر کافران عقوبت ها رفته است و به راستی پروردگار تو نسبت به مردم با وجود ستمشان بخشایشگر است و به یقین پروردگار تو سخت کیفر است (۶)

ویقول الذین کفر وا لولا أنزل علیه آیة من ر به ۗ إنما أنت منذر ۖ ولکل قوم هاد ﴿٧﴾

و آنان که کافر شده اند می گویند:چرا نشانه ای آشکار از طرف پروردگارش بر او نازل نشده است؟ ای پیامبر تو فقط هشداردهنده ای و برای هر قومی رهبری است (۷)

الله یعلم ما تحمل کل أنثیٰ وما تغیض الأر حام وما تزداد ۖ وکل شیء عنده بمقدار ﴿٨﴾

خدا می داند آنچه را که هر ماده ای در رحم بار می گیرد و نیز آنچه را که رحم ها می کاهند و آنچه را می افزایند و هر چیزی نزد او اندازه ای دارد (۸)

عالم الغیب و الشهادة الکبیر المتعال ﴿٩﴾

دانای نهان و آشکار و بزرگ بلندمرتبه است (۹)

سواء منکم من أسر القول ومن جهر به ومن هو مستخف باللیل وسار ب بالنهار ﴿١٠﴾

برای او یکسان است:کسی از شما سخن خود را نهان کند و کسی که آن را فاش گرداند و کسی که خویشتن را به شب پنهان دارد و در روز آشکارا حرکت کند (۱۰)

له معقبات من بین یدیه و من خلفه یحفظونه من أمر الله ۗ إن الله لا یغیر ما بقوم حتیٰ یغیر وا ما بأنفسهم ۗ و إذا أر اد الله بقوم سوءا فلا مر د له ۚ و ما لهم من دونه من وال ﴿١١﴾

برای او فرشتگانی است که پی در پی او را به فرمان خدا از پیش رو و از پشت سرش پاسداری می کنند در حقیقت خدا حال قومی را تغییر نمی دهد تا آنان حال خود را تغییر دهند و چون خدا برای قومی آسیبی بخواهد هیچ برگشتی برای آن نیست و غیر از او حمایتگری برای آنان نخواهد بود(۱۱)

هو الذی یر یکم البر ق خوفا و طمعا و ینشئ السحاب الثقال ﴿١٢﴾

اوست کسی که برق را برای بیم و امید به شما می نمایاند و ابرهای گرانبار را پدیدار می کند (۱۲)

و یسبح الر عد بحمده و الملائکة من خیفته و یر سل الصواعق فیصیب بها من یشاء و هم یجادلون فی الله و هو شدید المحال ﴿١٣﴾

رعد به حمد او و فرشتگان جملگی از بیمش تسبیح می گویند و صاعقه ها را فرو می فرستند و با آن ها هر که را بخواهد مورد اصابت قرار می دهد در حالی که آنان در باره خدا مجادله می کنند و او سخت کیفر است (۱۳)

له دعوة الحق ۖ و الذین یدعون من دونه لا یستجیبون لهم بشیء إلا کباسط کفیه إلی الماء لیبلغ فاه و ما هو ببالغه ۚ و ما دعاء الکافر ین إلا فی ضلال ﴿١٤﴾

دعوت حق برای اوست و کسانی که مشرکان جز او می خوانند هیچ جوابی به آنان نمی دهند مگر مانند کسی که دو دستش را به سوی آب بگشاید تا آب به دهانش برسد در حالی که آب به دهان او نخواهد رسید، و دعای کافران جز بر هدر نباشد (۱۴)

و لله یسجد من فی السماوات و الأر ض طوعا و کر ها و ظلالهم بالغدو و الآصال ۩ ﴿١٥﴾

و هر که در آسمان ها و زمین است خواه و ناخواه با سایه هایشان، بامدادان و شامگاهان برای خدا سجده می کنند (۱۵)

قل من ر ب السماوات و الأر ض قل الله ۚ قل أفاتخذتم من دونه أولیاء لا یملکون لأنفسهم نفعا و لا ضر ا ۚ قل هل یستوی الأعمیٰ و البصیر أم هل تستوی الظلمات و النور ۗ أم جعلوا لله شر کاء خلقوا کخلقه فتشابه الخلق علیهم ۚ قل الله خالق کل شیء و هو الواحد القهار ﴿١٦﴾

بگو: پروردگار آسمان ها و زمین کیست؟ بگو: خدا! بگو: پس آیا جز او سرپرستانی گرفته اید که اختیار سود و زیان خود را ندارند؟ بگو: آیا نابینا و بینا یکسانند؟ یا تاریکی ها و روشنایی برابرند؟ یا برای خدا شریکانی پنداشته اند که مانند آفرینش او آفریده اند و در نتیجه این دو آفرینش بر آنان مشتبه شده است؟ بگو: خدا آفریننده هر چیزی است و اوست یگانه قهار (۱۶)

أنزل من السماء ماء فسالت أودیة بقدر ها فاحتمل السیل زبدا ر ابیا ۚ و مما یوقدون علیه فی النار ابتغاء حلیة أو متاع زبد مثله ۚ کذٰلک یضر ب الله الحق و الباطل ۚ فأما الزبد فیذهب جفاء ۖ و أما ما ینفع الناس فیمکث فی الأر ض ۚ کذٰلک یضر ب الله الأمثال ﴿١٧﴾

همو که از آسمان آبی فرو فرستاد پس رودخانه هایی به اندازه گنجایش خودشان روان شدند و سیل کفی بلند روی خود برداشت و از آنچه برای به دست آوردن زینتی یا کالایی در آتش می گدازند هم نظیر آن کفی برمی آید خداوند، حق و باطل را چنین مثل می زند اما کف، بیرون افتاده از میان می رود ولی آنچه به مردم سود می رساند در زمین باقی می ماند خداوند مثلها را چنین می زند (۱۷)

للذین استجابوا لر بهم الحسنیٰ ۚ والذین لم یستجیبوا له لو أن لهم ما فی الأر ض جمیعا و مثله معه لافتدوا به ۚ أولٰئک لهم سوء الحساب و مأواهم جهنم ۖ و بئس المهاد ﴿١٨﴾

برای کسانی که پروردگارشان را اجابت کرده اند پاداش بس نیکوست و کسانی که وی را اجابت نکرده اند اگر سراسر آنچه در زمین است و مانند آن را با آن داشته باشند قطعا آن را برای بازخرید خود خواهند داد آنان به سختی بازخواست شوند و جایشان در دوزخ است و چه بد جایگاهی است (۱۸)

أفمن یعلم أنما أنزل إلیک من ر بک الحق کمن هو أعمیٰ ۚ إنما یتذکر أولو الألباب ﴿١٩﴾

پس آیا کسی که می داند آنچه از جانب پروردگارت به تو نازل شده حقیقت دارد، مانند کسی است که کوردل است؟ تنها خردمندانند که عبرت می گیرند (۱۹)

الذین یوفون بعهد الله ولا ینقضون المیثاق ﴿٢٠﴾

همانان که به پیمان خدا وفا دارند و عهد او را نمی شکنند (۲۰)

و الذین یصلون ما أمر الله به أن یوصل و یخشون ر بهم و یخافون سوء الحساب ﴿٢١﴾

و آنان که آنچه را خدا به پیوستنش فرمان داده می پیوندند و از پروردگارشان می ترسند و از سختی حساب بیم دارند (۲۱)

و الذین صبر وا ابتغاء وجه ر بهم وأقاموا الصلاة و أنفقوا مما ر زقناهم سر ا و علانیة و یدر ءون بالحسنة السیئة أولٰئک لهم عقبی الدار ﴿٢٢﴾

و کسانی که برای طلب خشنودی پروردگارشان شکیبایی کردند و نماز برپا داشتند و از آنچه روزیشان دادیم نهان و آشکارا انفاق کردند و بدی را با نیکی می زدایند ایشان راست فرجام خوش سرای باقی (۲۲)

جنات عدن یدخلونها و من صلح من آبائهم و أزواجهم و ذر یاتهم ۖ و الملائکة یدخلون علیهم من کل باب ﴿٢٣﴾

همان بهشتهای عدن که آنان با پدرانشان و همسرانشان و فرزندانشان که درستکارند در آن داخل می شوند و فرشتگان از هر دری بر آنان درمی آیند (۲۳)

سلام علیکم بما صبر تم ۚ فنعم عقبی الدار ﴿٢٤﴾

و به آنان می گویند:درود بر شما به پاداش آنچه صبر کردید راستی چه نیکوست فرجام آن سرای(۲۴)

و الذین ینقضون عهد الله من بعد میثاقه و یقطعون ما أمر الله به أن یوصل و یفسدون فی الأر ض ۙ أولٰئک لهم اللعنة و لهم سوء الدار ﴿٢٥﴾

و کسانی که پیمان خدا را پس از بستن آن می شکنند و آنچه را خدا به پیوستن آن فرمان داده می گسلند و در زمین فساد می کنند بر ایشان لعنت است و بد فرجامی آن سرای ایشان راست (۲۵)

الله یبسط الر زق لمن یشاء و یقدر ۚ و فر حوا بالحیاة الدنیا و ما الحیاة الدنیا فی الآخر ة إلا متاع ﴿٢٦﴾

خدا روزی را برای هر که بخواهد گشاده یا تنگ می گرداند ولی آنان به زندگی دنیا شاد شده اند و زندگی دنیا در برابر آخرت جز بهره ای ناچیز نیست (۲۶)

و یقول الذین کفر وا لولا أنزل علیه آیة من ر به ۗ قل إن الله یضل من یشاء و یهدی إلیه من أناب ﴿٢٧﴾

و کسانی که کافر شده اند می گویند: چرا از جانب پروردگارش معجزه ای بر او نازل نشده است؟ بگو: در حقیقت خداست که هر کس را بخواهد بی راه می گذارد و هر کس را که به سوی اوبازگردد، به سوی خود راه می نماید (۲۷)

الذین آمنوا و تطمئن قلوبهم بذکر الله ۗ ألا بذکر الله تطمئن القلوب ﴿٢٨﴾

همان کسانی که ایمان آورده اند و دلهایشان به یاد خدا آرام می گیرد آگاه باش که با یاد خدا دل ها آرامش می یابد (۲۸)

الذین آمنوا و عملوا الصالحات طوبیٰ لهم وحسن مآب ﴿٢٩﴾

کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته کرده اند خوشا به حالشان و خوش سرانجامی دارند (۲۹)

کذٰلک أر سلناک فی أمة قد خلت من قبلها أمم لتتلو علیهم الذی أوحینا إلیک و هم یکفر ون بالر حمٰن ۚ قل هو ر بی لا إلٰه إلا هو علیه توکلت و إلیه متاب ﴿٣٠﴾

بدین گونه تو را در میان امتی که پیش از آن امتهایی روزگار به سر بردند فرستادیم تا آنچه را به تو وحی کردیم بر آنان بخوانی در حالی که آنان به خدای رحمان کفر می ورزند. بگو: اوست پروردگار من معبودی بجز او نیست بر او توکل کرده ام و بازگشت من به سوی اوست(۳۰)

و لو أن قر آنا سیر ت به الجبال أو قطعت به الأر ض أو کلم به الموتیٰ ۗ بل لله الأمر جمیعا ۗ أفلم ییأس الذین آمنوا أن لو یشاء الله لهدی الناس جمیعا ۗ و لا یزال الذین کفر وا تصیبهم بما صنعوا قار عة أو تحل قر یبا من دار هم حتیٰ یأتی وعد الله ۚ إن الله لا یخلف المیعاد ﴿٣١﴾

و اگر قرآنی بود که کوه ها بدان روان می شد یا زمین بدان قطعه قطعه می گردید یا مردگان بدان به سخن درمی آمدند باز هم در آنان اثر نمی کرد نه چنین است بلکه همه امور بستگی به خدا دارد آیا کسانی که ایمان آورده اند، ندانسته اند که اگر خدا می خواست قطعا تمام مردم را به راه می آورد؟ و کسانی که کافر شده اند پیوسته به سزای آنچه کرده اند مصیبت کوبنده ای به آنان می رسد یا نزدیک خانه هایشان فرود می آید تا وعده خدا فرا رسد آری، خدا وعده خود را خلاف نمی کند (۳۱)

و لقد استهزئ بر سل من قبلک فأملیت للذین کفر وا ثم أخذتهم ۖ فکیف کان عقاب ﴿٣٢﴾

و بی گمان، فرستادگان پیش از تو نیز مسخره شدند پس به کسانی که کافر شده بودند مهلت دادم آنگاه آنان را به کیفر گرفتم پس چگونه بود کیفر من؟ (۳۲)

أفمن هو قائم علیٰ کل نفس بما کسبت ۗ و جعلوا لله شر کاء قل سموهم ۚ أم تنبئونه بما لا یعلم فی الأر ض أم بظاهر من القول ۗ بل زین للذین کفر وا مکر هم و صدوا عن السبیل ۗ و من یضلل الله فما له من هاد ﴿٣٣﴾

آیا کسی که بر هر شخصی بدانچه کرده است مراقب است مانند کسی است که از همه جا بی خبر است؟ و برای خدا شریکانی قرار دادند بگو: نامشان را ببرید آیا او را به آنچه در زمین است و او نمی داند خبر می دهید یا سخنی سطحی و میان تهی می گویید؟ چنین نیست بلکه برای کسانی که کافر شده اند نیرنگشان آراسته شده و از راه حق بازداشته شده اند و هر که را خدا بی راه گذارد رهبری نخواهد داشت (۳۳)

لهم عذاب فی الحیاة الدنیا ۖ و لعذاب الآخر ة أشق ۖ و ما لهم من الله من واق ﴿٣٤﴾

برای آنان در زندگی دنیا عذابی است و قطعا عذاب آخرت دشوارتر است و برای ایشان در برابر خدا هیچ نگهدارنده ای نیست (۳۴)

مثل الجنة التی وعد المتقون ۖ تجر ی من تحتها الأنهار ۖ أکلها دائم وظلها ۚ تلک عقبی الذین اتقوا ۖ و عقبی الکافر ین النار ﴿٣٥﴾

وصف بهشتی که به پرهیزگاران وعده داده شده این است که از زیر درختان آن نهر ها روان است میوه و سایه اش پایدار است این است فرجام کسانی که پرهیزگاری کرده اند و فرجام کافران آتش دوزخ است (۳۵)

و الذین آتیناهم الکتاب یفر حون بما أنزل إلیک ۖ و من الأحزاب من ینکر بعضه ۚ قل إنما أمر ت أن أعبد الله و لا أشر ک به ۚ إلیه أدعو و إلیه مآب ﴿٣٦﴾

و کسانی که به آنان کتاب آسمانی داده ایم از آنچه به سوی تو نازل شده شاد می شوند و برخی از دسته ها کسانی هستند که بخشی از آن را انکار می کنند بگو: جز این نیست که من مامورم خدا را بپرستم و به او شرک نورزم به سوی او می خوانم و بازگشتم به سوی اوست (۳۶)

و کذٰلک أنزلناه حکما عر بیا ۚ و لئن اتبعت أهواءهم بعد ما جاءک من العلم ما لک من الله من ولی و لا واق ﴿٣٧﴾

و بدین سان آن قرآن را فرمانی روشن نازل کردیم و اگر پس از دانشی که به تو رسیده باز از هوسهای آنان پیروی کنی در برابر خدا هیچ دوست و حمایتگری نخواهی داشت (۳۷)

و لقد أر سلنا ر سلا من قبلک و جعلنا لهم أزواجا وذر یة ۚ و ما کان لر سول أن یأتی بآیة إلا بإذن الله ۗ لکل أجل کتاب ﴿٣٨﴾

و قطعا پیش از تو نیزرسولانی فرستادیم و برای آنان زنان و فرزندانی قرار دادیم؛ و هیچ پیامبری را نرسد که جز به اذن خدا معجزه ای بیاورد. برای هر زمانی کتابی است. (۳۸)

یمحو الله ما یشاء ویثبت ۖ و عنده أم الکتاب ﴿٣٩﴾

خدا آنچه را بخواهد محو یا اثبات می کند و اصل کتاب نزد اوست (۳۹)

و إن ما نر ینک بعض الذی نعدهم أو نتوفینک فإنما علیک البلاغ و علینا الحساب ﴿٤٠﴾

و اگر پاره ای از آنچه را که به آنان وعده می دهیم به تو بنمایانیم یا تو را بمیرانیم جز این نیست که بر تو رساندن پیام است و بر ما حساب آنان (۴۰)

أولم یر وا أنا نأتی الأر ض ننقصها من أطر افها ۚ و الله یحکم لا معقب لحکمه ۚ و هو سر یع الحساب ﴿٤١﴾

آیا ندیده اند که ما همواره می آییم و از اطراف این زمین می کاهیم و خداست که حکم می کند برای حکم او باز دارنده ای نیست و او به سرعت حسابرسی می کند (۴۱)

و قد مکر الذین من قبلهم فلله المکر جمیعا ۖ یعلم ما تکسب کل نفس ۗ و سیعلم الکفار لمن عقبی الدار ﴿٤٢﴾

و به یقین کسانی که پیش از آنان بودند نیرنگ کردند ولی همه تدبیر ها نزد خداست آنچه را که هر کسی به دست می آورد می داند و به زودی کافران بدانند که فرجام آن سرای از کیست (۴۲)

و یقول الذین کفر وا لست مر سلا ۚ قل کفیٰ بالله شهیدا بینی و بینکم و من عنده علم الکتاب ﴿٤٣﴾

و کسانی که کافر شدند می گویند: تو فرستاده نیستی بگو: کافی است خدا و آن کس که نزد او علم کتاب است میان من و شما گواه باشد (۴۳)

انتهای پیام/