به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، انتشار پستی از سوی سهراب پورناظری در روزهای گذشته، واکنش های متفاوتی در پی داشته است.

پورناظری مطلبی در صفحه شخصی اش منتشر کرده و اینچنین نوشته است:

تا توانی پا منه اندر فراق …

«هه ر بژی ایران»

من کرد کرمانشاه هستم نه «کورد» و به ریشه ام افتخار می کنم. ریشه من در خاک شاه بزرگ «خسرو پرویز» ساسانی است و من میراث دار «ایران کهنم» و هر کردی در هر نقطه از جهان «ایرانیست» چه در عراق و سوریه و ترکیه و چه در سایر نقاط کره خاکی.

من و هم ریشه های آگاهم تا آخرین نفس از «ایران» و فرهنگش پاسداری خواهیم کرد، به زبان پارسی عشق می ورزیم و سپاس می گوییم خدای را که بزرگ ترین لطفش را به ما ارزانی داشت و ما را در این فرهنگ به دنیا آورد.

به زبان کردی افتخار می کنم که میراث دار زبان پارسی میانه و پارسی باستان است.

هم ریشه های غیور کرد، بیاییم پیشبرندگان سیاست های جدایی طلبانه انگلیس، امریکا و اسرائیل نباشیم. به اندازه کافی در این چند صد سال میانمان فاصله افکندند.

ایرانمان را تنها نگذاریم …

این چند جمله از سهراب پورناظری که در حمایت مستقیم از یکپارچگی ایران و در دفاع از فرهنگ ایران زمین و البته پاسداشت کردستان و کرد است، گویا مورد قبول برخی قرار نگرفته و هجمه هایی در پی داشته است.

پورناظری تلاش کرده تا جامعه و به خصوص کردها را از خطر سیاست های جدایی طلبانه آگاه کند و برحذر دارد.

به هر روی آنچه این آهنگساز و نوازنده موسیقی ایران بر آن تاکید کرده، ادایی برای ژست های روشنفکری نیست؛ بلکه سعی کرده تا واقعیت هایی چون آفتاب را در مقابل دیدگان مردم ایران قرار دهد. در این میان بی شک هستند کسانی که کورکورانه اسیر سیاست های جدایی طلبانه می شوند.

انتشار چنین مطالبی از سوی هنرمندانی آگاه و البته باسواد فرهنگی بالا، می تواند نوری به نقاط تاریکی بتاباند و روشنگر بسیاری از مسائل باشد.

در روزهای آینده در مطالبی مجزا تلاش می کنیم تا دیدگاه برخی از اهالی موسیقی که «کرد» هستند را دراین باره جویا شویم.

انتهای پیام/