به گزارش خبرنگار کتاب و ادبیات خبرگزاری فارس، عباس صفاری شاعر ایرانی پس از ابتلا به کرونا درگذشت.

صفاری در یزد متولد شد و در تهران پرورش یافت. به درخواست خود در بلوچستان خدمت کرد و سپس به استخدام بهداری اداره راه درآمد و باز هم به درخواست خود دو سال دیگر را در مناطق دور افتاده ای مانند دشت مغان و بندر جاسک به کار پرداخت.

رشته تحصیلی او هنرهای تجسمی بود که پیش از گرفتن مدرک آن ترک تحصیل کرده و به کار آزاد روی آورد کارنامه ادبی هنری او با شعر و ترانه آغاز می شود، سر از طراحی و نقاشی درآورد و دیگر باره به شعر برگشت.

اولین مجموعه شعر او با عنوان «در ملتقای دست و سیب» در سال ۱۹۹۲ در کالیفرنیا چاپ شد اما «دوربین قدیمی و اشعار دیگر» را در تهران منتشر کرد و همان سال جایزه شعر امروز ایران (کارنامه) به آن تعلق گرفت.

شعرهای عباس صفاری تا کنون به چندین زبان مختلف از جمله انگلیسی، فرانسوی، آلمانی، اسپانیایی، عربی و کردی ترجمه شده است.

این شاعر سال های پایانی عمرش را در کالیفرنیا گذراند و از او آثاری چون: کبریت های خیس، دوربین قدیمی، عاشقانه های مصر باستان (ترجمه)، کلاغنامه، کوچه فانوس ها (ترجمه)، در ملتقای دست و سیب، خنده در برف و پشیمانم کن برجای مانده است.

انتهای پیام/