به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان،سوره طه بیستمین سوره جزء شانزدهم و از سوره های مکی قرآن است، ابلاغ وحی بدون سختی برای پیامبر (ص)، دستور به اعتدال و میانه روی در همه چیز حتی در دعا و عبادت، قصه آدم و ماجرای هبوط وی از بهشت و داستان حضرت موسی (ع) از موضوعات این سوره است.

در فضیلت تلاوت این سوره از پیامبر (ص) آمده هر کس سوره طه را قرائت کند خداوند در روز قیامت ثواب همه مهاجران و انصار را به او عطا می کنداز امام صادق (ع) هم نقل شده خواندن سوره طه را ترک نکنید، زیرا خداوند آن را دوست دارد و هرکس آن را بخواند، او را نیز دوست خواهد داشت و هر که به خواندن آن مداومت کند خداوند در روز قیامت نامه عملش را به دست راست او دهد، بر اعمال او سخت گیری نکند و آن قدر به او پاداش عطا کند تا خشنود شود، برای تلاوت این سوره در تفسیر برهان آثار و برکاتی، چون آسان شدن ازدواج و برآورده شدن حاجات بزرگ ذکر شده است.

فایل صوتی تلاوت آیات ۱ تا ۴۷ سوره طه با صدای محمود علی البنا

متن آیاتی از سوره طه همراه با ترجمه

بسم الله الرحمن الرحیم

به نام خدای بخشاینده مهربان

طه ﴿١﴾

طا، ها

ما أنزلنا علیک القرآن لتشقی ﴿٢﴾

قرآن را بر تو نازل نکرده، ایم که در رنج افتی

إلا تذکرة لمن یخشی ﴿٣﴾

تنها هشداری است برای آن که می ترسد

تنزیلا ممن خلق الأرض والسماوات العلا ﴿٤﴾

از جانب کسی که زمین و آسمانهای بلند را آفریده است نازل شده

الرحمن علی العرش استوی ﴿٥﴾

خدای رحمان بر عرش استیلا دارد

له ما فی السماوات و ما فی الأرض و ما بینهما و ما تحت الثری ﴿٦﴾

از آن اوست آنچه در آسمانها و زمین و میان آنهاست و آنچه در زیر زمین است

و إن تجهر بالقول فإنه یعلم السر و أخفی ﴿٧﴾

و اگر سخن بلند گویی ، او به راز نهان و نهان تر آگاه است

الله لا إله إلا هو له الأسماء الحسنی ﴿٨﴾

الله ، آن، که هیچ خدایی جز او نیست ، نامهای خوب از آن اوست

و هل أتاک حدیث موسی ﴿٩﴾

آیا خبر موسی به تو رسیده است؟

إذ رأی نارا فقال لأهله امکثوا إنی آنست نارا لعلی آتیکم منها بقبس أو أجد علی النار هدی ﴿١٠﴾

آنگاه که آتشی دید و به خانواده خود گفت : درنگ کنید، که من از دور آتشی می بینم ، شاید برایتان قبسی بیاورم یا در روشنایی آن راهی بیابم

فلما أتاها نودی یا موسی ﴿١١﴾

چون نزد آتش آمد، ندا داده شد: ای موسی ،

إنی أنا ربک فاخلع نعلیک إنک بالواد المقدس طوی ﴿١٢﴾

من پروردگار تو هستم پای افزارت را بیرون کن که اینک در وادی مقدس طوی هستی

و أنا اخترتک فاستمع لما یوحی ﴿١٣﴾

و من تو را برگزیده ام پس به آنچه وحی می شود گوش فرادار

إننی أنا الله لا إله إلا أنا فاعبدنی و أقم الصلاة لذکری ﴿١٤﴾

خدای، یکتا من هستم هیچ خدایی جز من نیست پس مرا بپرست و تا مرا یاد کنی نماز بگزار

إن الساعة آتیة أکاد أخفیها لتجزی کل نفس بما تسعی ﴿١٥﴾

قیامت آمدنی است می خواهم زمان آن را پنهان دارم تا هر کس در مقابل کاری که کرده است سزا ببیند

فلا یصدنک عنها من لا یؤمن بها واتبع هواه فتردی ﴿١٦﴾

آن کس که به آن ایمان ندارد و پیرو هوای خویش است ، تو را از آن رویگردان نکند، تا به هلاکت افتی

و ما تلک بیمینک یا موسی ﴿١٧﴾

ای موسی ، آن چیست به دست راستت؟

قال هی عصای أتوکأ علیها وأهش بها علی غنمی ولی فیها مآرب أخری ﴿١٨﴾

گفت : این عصای من است بر آن تکیه می کنم و برای گوسفندانم با آن برگ، می ریزم و مرا با آن کارهای دیگر است

قال ألقها یا موسی ﴿١٩﴾

گفت : ای موسی ، آن را بیفکن

فألقاها فإذا هی حیة تسعی ﴿٢٠﴾

بیفکندش به ناگهان ماری شد که می دوید

قال خذها ولا تخف سنعیدها سیرتها الأولی ﴿٢١﴾

گفت : بگیرش ، و مترس بار دیگر آن را به صورت نخستینش باز می گردانیم

و اضمم یدک إلی جناحک تخرج بیضاء من غیر سوء آیة أخری ﴿٢٢﴾

دست خویش در بغل کن ، بی هیچ عیبی ، سفید بیرون آید این هم آیتی دیگر،

لنریک من آیاتنا الکبری ﴿٢٣﴾

تا آیتهای بزرگ تر خود را به تو بنمایانیم

اذهب إلی فرعون إنه طغی ﴿٢٤﴾

نزد فرعون برو که سرکشی می کند

قال رب اشرح لی صدری ﴿٢٥﴾

گفت : ای پروردگار من ، سینه مرا برای من گشاده گردان

و یسر لی أمری ﴿٢٦﴾

و کار مرا، آسان ساز

و احلل عقدة من لسانی ﴿٢٧﴾

و گره از زبان من بگشای

یفقهوا قولی ﴿٢٨﴾

تا گفتار مرا بفهمند

و اجعل لی وزیرا من أهلی ﴿٢٩﴾

یاوری از خاندان من برای من قرار ده ،

هارون أخی ﴿٣٠﴾

برادرم هارون را

اشدد به أزری ﴿٣١﴾

پشت مرا بدو محکم کن

و أشرکه فی أمری ﴿٣٢﴾

و در کار من شریکش گردان

کی نسبحک کثیرا ﴿٣٣﴾

تا تو را فراوان ستایش کنیم

و نذکرک کثیرا ﴿٣٤﴾

و تو را فراوان یاد کنیم

إنک کنت بنا بصیرا ﴿٣٥﴾

که تو بر حال ما آگاه بوده ای

قال قد أوتیت سؤلک یا موسی ﴿٣٦﴾

گفت : ای موسی ، هر چه خواستی به تو داده شد

و لقد مننا علیک مرة أخری ﴿٣٧﴾

و ما بار دیگر به تو نعمت فراوان داده ایم ،

إذ أوحینا إلی أمک ما یوحی ﴿٣٨﴾

آنگاه که بر مادرت آنچه وحی کردنی بود وحی کردیم

أن اقذفیه فی التابوت فاقذفیه فی الیم فلیلقه الیم بالساحل یأخذه عدو لی وعدو له وألقیت علیک محبة منی ولتصنع علی عینی ﴿٣٩﴾

که او را در، صندوقی بیفکن ، صندوق را به دریا افکن ، تا دریا به ساحلش اندازد و یکی از دشمنان من و دشمنان او صندوق را برگیرد محبت خویش برتو ارزانی داشتم تا زیر نظر من پرورش یابی

إذ تمشی أختک فتقول هل أدلکم علی من یکفله فرجعناک إلی أمک کی تقر عینها ولا تحزن وقتلت نفسا فنجیناک من الغم وفتناک فتونا فلبثت سنین فی أهل مدین ثم جئت علی قدر یا موسی ﴿٤٠﴾

آنگاه که خواهرت می رفت و می گفت : می خواهید شما را به کسی که، نگهداریش کند راه بنمایم ? ما تو را نزد مادرت بازگردانیدیم تا چشمانش روشن گردد و غم نخورد و تو یکی را بکشتی و ما از غم آزادت کردیم و بارها تو را بیازمودیم و سالی چند میان مردم مدین زیستی و اکنون ، ای موسی ،در آن هنگام که مقدر کرده بودیم آمده ای

و اصطنعتک لنفسی ﴿٤١﴾

تو را خاص خود کردم

اذهب أنت و أخوک بآیاتی و لا تنیا فی ذکری ﴿٤٢﴾

تو و برادرت آیات مرا ببرید و در رسالت من سستی مکنید

اذهبا إلی فرعون إنه طغی ﴿٤٣﴾

به سوی فرعون بروید که او طغیان کرده است

فقولا له قولا لینا لعله یتذکر أو یخشی ﴿٤٤﴾

با او به نرمی سخن گویید، شاید پند گیرد، یا بترسد

قالا ربنا إننا نخاف أن یفرط علینا أو أن یطغی ﴿٤٥﴾

گفتند: ای پروردگار ما، بیم داریم که بر ما تعدی کند یا طغیان از حد بگذراند

قال لا تخافا إننی معکما أسمع وأری ﴿٤٦﴾

گفت : مترسید من با شما هستم می شنوم و می بینم

فأتیاه فقولا إنا رسولا ربک فأرسل معنا بنی إسرائیل و لا تعذبهم قد جئناک بآیة من ربک و السلام علی من اتبع الهدی ﴿٤٧﴾

پس نزد او روید و، گویید: ما رسولان پروردگار توایم بنی اسرائیل را باما بفرست و آزارشان مده ما نشانه ای از پروردگارت برایت آورده ایم و سلام بر آن کس که از پی هدایت قدم نهد

/انتهای پیام