به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، نشریه «فوکوس» آلمان در گزارشی نوشت: همواره پناهجویان بیشتر و بیشتری به آلمان می آیند، اما به نظر می رسد عرصه سیاست به اندازه سال ۲۰۱۵ در این بحران غرق شده است. شهروندان و سیاستمداران محلی از دولت ناامید شده اند.

در ادامه این گزارش آمده است: بسیاری از مردم هنوز رویدادهای دراماتیک سال ۲۰۱۵ را به یاد دارند در عرض چند ماه، بیش از یک میلیون پناهجو به آلمان سرازیر شدند و به دنبال پناهندگی بودند. مقامات بی هدف و کاملا غرق شده در بحران به آنها اجازه دادند این کار را انجام دهند - اغلب بدون اینکه بدانند چه کسی واقعا وارد کشور می شود.

مرز خارجی آلمان شبیه درب ورودی باز بود. در مواقعی، دولت نه تنها دید کلی بلکه کنترل خود را نیز از دست می داد. در این شرایط کشور تقسیم شده و دچار دو دستگی شد.. از یک سو، آنچه در تاریخ با عبارت «فرهنگ خوش آمد» ثبت شد مورد استقبال قرار می گرفت و از سوی دیگر شک عمیق و حتی طرد شدید نسبت به چنین فرهنگی وجود داشت.

فوکوس در ادامه نوشت: در آن زمان مهاجرت بی رویه و گسترده مشکلات بزرگی را برای شهرداری ها و شهرها ایجاد کرد. در بسیاری از مناطق جو انفجاری حاکم شد. مدیران منطقه، شهرداران و ساکنان ناامید شورش کردند، افراط گرایان راست علیه پناهندگان به پا خواستند، و حزب افراطی جایگزینی برای آلمان در این شرایط قدرتمندتر شد. اما آنگلا مرکل ، صدر اعظم وقت آلمان اطمینان داد: ما می توانیم این کار را انجام دهیم!"

امروز هم آلمان با وضعیت مشابهی مواجه است. در سال ۲۰۲۲، بیش از ۲۴۴۰۰۰ خارجی در این کشور درخواست پناهندگی دادند که بیشتر آنها از سوریه و افغانستان بودند. اگر بیش از یک میلیون اوکراینی را که به دلیل جنگ روسیه به آلمان گریختند را در نظر بگیرید، تعداد افراد بیشتری در سال گذشته نسبت به سال ۲۰۱۵ پذیرش شدند.

در سال ۲۰۲۳ هم این روند همچنان ادامه دارد.

در ماه های ژانویه و فوریه، نهادهای مربوطه در آلمان تقریبا ۵۹۰۰۰ درخواست پناهندگی را ثبت کردند، یعنی حدود ۱۰۰۰ درخواست در روز که در مقایسه با مدت مشابه سال گذشته تقریبا ۷۴ درصد افزایش داشته است. اگر اعداد را تعمیم دهید، حدود ۳۵۰۰۰۰ پناهنده یا بیشتر تا پایان سال می توانند به آلمان مراجعه کنند که تعداد بسیار کمی از اوکراین آمده اندو اکثریت از خاورمیانه هستند.

می توان این طور تصور کرد که آلمان از سال ۲۰۱۵ درس گرفته و از هشت سال گذشته برای آماده شدن برای هجوم بعدی مهاجران استفاده کرده است. به ویژه از آنجایی که بسیاری از سیاستمداران، از جمله اولاف شولتز، صدراعظم کنونی ، اعلام کرده اند که شکست دولتی مانند شکست در سال ۲۰۱۵ نباید در مسئله مهاجرت تکرار شود.

اما اگر با چشمان باز در کشور قدم بزنید، به راحتی می توانید متوجه شوید که مشکلات زیادی وجود دارد و تعدادی از مشکلات از آن زمان تا به امروز ادامه دارد.

مانند سال ۲۰۱۵، شهرداری ها و ایالت ها احساس می کنند که برلین آنها را در این بحران تنها گذاشته است. در بسیاری از جاها کمبود همه چیز وجود دارد: مسکن، مکان های مهدکودک و مدرسه، دوره های زبان، ادغام سریع در بازار کار. مهمتر از همه، کمبود ایده های خوب در مورد چگونگی غلبه بر همه مشکلات وجود دارد.

دوباره نارضایتی هایی شکل می گیرد. شهروندانی که احساس نمی کنند توسط سیاستمداران شنیده می شوند و احساس نمی کنند جدی گرفته می شوند، برای مبارزه به پا می خیزند، از جمله در روستای مکلنبورگ Upahl، که دارای ۵۰۰ سکنه است، جایی که قرار است یک دهکده کانتینری برای حداکثر ۵۰۰ پناهنده ساخته شود و در لوراخ، جایی که ۴۰ مستأجر مجبورند آپارتمان های خود را ترک کنند زیرا شهر به فضا برای ۱۰۰ پناهنده نیاز دارد و در بسیاری از نقاط دیگر جمهوری فدرال آلمان چنین نارضایتی هایی از طرف شهروندان شکل می گیرد.

فوکوس در ادامه نوشت: جو متشنج است. شهرداران و مدیران منطقه شکایت دارند که دیگر نمی توانند از پس این شرایط برآیند. اما درخواست کمک آنها از صدراعظم شولتز نیز به ناامیدی می گراید به عنوان یک قاعده، او حتی به چنین نامه هایی پاسخ نمی دهد.

چنین گستاخی بوریس راین نخست وزیر هسه را خشمگین می کند. وی در این باره می گوید: دولت فدرال آلمان ظاهرا درک نکرده است که چه می گذرد.

الکساندر تروم، سخنگوی سیاست داخلی فراکسیون اتحادیه احزاب متحد مسیحی در پارلمان آلمان هم فورا هشدار می دهد: آلمان و اروپا عمیق تر و عمیق تر به سمت یک بحران مهاجرت جدید می لغزند.

در واقع، این تصور به وجود می آید که نه آنهایی که در دولت برلین هستند و نه در بروکسل در موقعیتی نیستند که بتوانند در مورد فشار فزاینده مهاجرت کاری انجام دهند.

۲۷ کشور عضو اتحادیه اروپا سال ها در مورد سؤالاتی که باید مدت ها پیش به آنها پاسخ داده می شد بحث می کنندد از جمله اینکه بهترین راه برای جلوگیری از فرار مهاجران به اروپا چیست؟ چگونه پناهندگان باید در اتحادیه اروپا توزیع شوند؟ چگونه می توانیم از ماندن مهاجران غیرقانونی در اروپا با وجود اعلامیه اخراج جلوگیری کنیم؟

در این شرایط در آلمان هم درباره چگونگی مقابه با بحران مهاجران بین مقامات اختلاف نظرهایی وجود دارد. به ویژه، نیروهای چپ در حزب سوسیال دموکرات و سبزها بررسی حقوق پناهندگی برای پناهندگان در مرزهای خارجی اتحادیه اروپا یا اخراج مداوم مهاجران بدون حق اقامت را ضروری نمی دانند . تروم، کارشناس داخلی حزب دموکرات مسیحی، برعکس بر این باور است که ائتلاف چراغ راهنمایی با آوردن مهاجران اضافی از سراسر جهان با برنامه های پذیرش خود به آلمان مشکل را تشدید می کند.

فوکوس در بخش دیگری از این گزارش نوشت: یک چیز واضح است: ۲۰۱۵ نه یک سال استثنایی و نه یک رویداد منحصر به فرد بود. سال ۲۰۱۵ آغاز جنبش جهانی پناهندگان است که در آن افراد بیشتری به دلایل مختلف خانه های خود را ترک کردند. آنها از جنگ و بحران ها، از مشکلات اقتصادی یا به دلیل پیامدهای تغییرات آب و هوایی فرار می کردند.

در چند سال آینده هم میلیون ها نفری که به دنبال حمایت هستند، راهی اروپا و به ویژه آلمان خواهند شد، کشوری که تاکنون بیشترین درخواست های پناهندگی را در اتحادیه اروپا ثبت کرده است.

در ایتالیا هم شرایط متشنجی وجود دارد. تنها در اولین آخر هفته ماه آوریل، حدود ۵۶۰۰ مهاجر پس از سفرهای بسیار خطرناک با قایق در سراسر دریای مدیترانه، وارد سواحل جنوبی ایتالیا شدند. از آغاز ژانویه، مقامات ایتالیا تقریبا ۲۷۰۰۰ پناهجو را ثبت کرده اند - بیش از چهار برابر مدت مشابه سال گذشته (۶۵۴۳).

نمی توان انتظار داشت که اوضاع در آینده قابل پیش بینی آرام شود - برعکس. نینا گرگوری، رئیس اداره پناهندگی اتحادیه اروپا هشدار می دهد: کاملا واضح است که تعداد درخواست ها در آینده قابل پیش بینی افزایش خواهد یافت.

انتهای پیام/