به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان،سوره دخان چهل و چهارمین سوره جزء بیست و پنجم و از سوره های مکی است.

آیه دهم این سوره از عذابی به نام دخان (دود) برای کافران سخن گفته است.

سوره دخان، قرآن را نازل شده در شب قدر معرفی می کند و به کافران که در قرآن شک می کنند هشدار به عذاب می دهد.

در سوره دخان داستان حضرت موسی(ع) و قوم بنی اسرائیل و قوم فرعون آمده است.

پیامبر (ص) درباره فضیلت سوره دخان می فرماید: هر کس سوره دخان را در شب جمعه بخواند گناهانش آمرزیده خواهد شد.

همچنین امام صادق فرمودند: هر کس سوره دخان را در نماز های واجب و مستحب بخواند خداوند در روز قیامت او را همراه با مؤمنان محشور خواهد کرد و او را در سایه عرش خود قرار می دهد و در محاسبه اعمال بر او آسان خواهد گرفت، همچنین نامه عملش را به دست راستش خواهد داد.

یکی از اعمال شب بیست و سوم ماه رمضان (از شب های قدر)، قرائت سوره دخان است.

فایل صوتی تلاوت سوره دخان با صدای عباس امام جمعه

متن سوره دخان همراه با ترجمه

بسم الله الرحمن الرحیم

به نام خدای بخشاینده مهربان

حم ﴿١﴾

حاء میم (۱)

و الکتاب المبین ﴿٢﴾

سوگند به کتاب روشنگر (۲)

إنا أنزلناه فی لیلة مبار کة ۚ إنا کنا منذر ین ﴿٣﴾

که ما آن را در شبی فرخنده نازل کردیم زیرا که ما هشداردهنده بودیم (۳)

فیها یفر ق کل أمر حکیم ﴿٤﴾

در آن شب هر گونه کاری به نحوی استوار فیصله می یابد (۴)

أمر ا من عندنا ۚ إنا کنا مر سلین ﴿٥﴾

این کاری است که از جانب ما صورت می گیرد ما فرستنده پیامبران بودیم (۵)

ر حمة من ر بک ۚ إنه هو السمیع العلیم ﴿٦﴾

و این رحمتی از پروردگار توست که او شنوای داناست (۶)

ر ب السماوات و الأر ض و ما بینهما ۖ إن کنتم موقنین ﴿٧﴾

پروردگار آسمان ها و زمین و آنچه میان آن دو است اگر یقین دارید (۷)

لا إلٰه إلا هو یحیی و یمیت ۖ ر بکم و ر ب آبائکم الأولین ﴿٨﴾

خدایی جز او نیست؛ او زندگی می بخشد و می میراند؛ پروردگار شما و پروردگار پدران شماست (۸)

بل هم فی شک یلعبون ﴿٩﴾

ولی نه، آن ها به شک و شبهه خویش سرگرمند (۹)

فار تقب یوم تأتی السماء بدخان مبین ﴿١٠﴾

پس در انتظار روزی باش که آسمان دودی نمایان برمی آورد (۱۰)

یغشی الناس ۖ هٰذا عذاب ألیم ﴿١١﴾

که مردم را فرو می گیرد؛ این است عذاب پر درد (۱۱)

ر بنا اکشف عنا العذاب إنا مؤمنون ﴿١٢﴾

می گویند: پروردگارا این عذاب را از ما دفع کن که ما ایمان داریم (۱۲)

أنیٰ لهم الذکر یٰ و قد جاءهم ر سول مبین ﴿١٣﴾

آنان را کجا جای پندگرفتن باشد و حال آنکه به یقین برای آنان پیامبری روشنگر آمده است (۱۳)

ثم تولوا عنه و قالوا معلم مجنون ﴿١٤﴾

پس از او روی برتافتند و گفتند: تعلیم یافته ای دیوانه است (۱۴)

إنا کاشفو العذاب قلیلا ۚ إنکم عائدون ﴿١٥﴾

ما این عذاب را اندکی از شما برمی داریم ولی شما در حقیقت باز از سر می گیرید (۱۵)

یوم نبطش البطشة الکبر یٰ إنا منتقمون ﴿١٦﴾

روزی که دست به حمله می زنیم همان حمله بزرگ آنگاه ما انتقام کشنده ایم (۱۶)

و لقد فتنا قبلهم قوم فر عون و جاءهم ر سول کر یم ﴿١٧﴾

و به یقین، پیش از آنان قوم فرعون را بیازمودیم و پیامبری بزرگوار برایشان آمد (۱۷)

أن أدوا إلی عباد الله ۖ إنی لکم ر سول أمین ﴿١٨﴾

که به آنان گفت: بندگان خدا را به من بسپارید زیرا که من شما را فرستاده ای امینم (۱۸)

و أن لا تعلوا علی الله ۖ إنی آتیکم بسلطان مبین ﴿١٩﴾

و بر خدا برتری مجویید که من برای شما حجتی آشکار آورده ام (۱۹)

و إنی عذت بر بی و ر بکم أن تر جمون ﴿٢٠﴾

و من به پروردگار خود و پروردگار شما پناه می برم از اینکه مرا سنگباران کنید (۲۰)

و إن لم تؤمنوا لی فاعتزلون ﴿٢١﴾

و اگر به من ایمان نمی آورید، پس، از من کناره گیرید (۲۱)

فدعا ر به أن هٰؤلاء قوم مجر مون ﴿٢٢﴾

پس پروردگار خود را خواند که این ها مردمی گناهکارند (۲۲)

فأسر بعبادی لیلا إنکم متبعون ﴿٢٣﴾

فرمود: بندگانم را شبانه ببر زیرا شما مورد تعقیب واقع خواهید شد (۲۳)

و اتر ک البحر ر هوا ۖ إنهم جند مغر قون ﴿٢٤﴾

و دریا را هنگامی که آرام است پشت سر بگذار، که آنان سپاهی غرق شدنی اند (۲۴)

کم تر کوا من جنات و عیون ﴿٢٥﴾

وه چه باغ ها و چشمه سارانی که آن ها بعد از خود بر جای نهادند (۲۵)

و زر وع و مقام کر یم ﴿٢٦﴾

و کشتزار ها و جایگاه های نیکو (۲۶)

و نعمة کانوا فیها فاکهین ﴿٢٧﴾

و نعمتی که از آن برخوردار بودند (۲۷)

کذٰلک ۖ و أور ثناها قوما آخر ین ﴿٢٨﴾

آری این چنین بود و آن ها را به مردمی دیگر میراث دادیم (۲۸)

فما بکت علیهم السماء و الأر ض و ما کانوا منظر ین ﴿٢٩﴾

و آسمان و زمین بر آنان زاری نکردند و مهلت نیافتند (۲۹)

و لقد نجینا بنی إسر ائیل من العذاب المهین ﴿٣٠﴾

و به راستی، فرزندان اسرائیل را از عذاب خفت آور رهانیدیم (۳۰)

من فر عون ۚ إنه کان عالیا من المسر فین ﴿٣١﴾

از [دست]فرعون که متکبری از افراطکاران بود (۳۱)

و لقد اختر ناهم علیٰ علم علی العالمین ﴿٣٢﴾

و قطعا آنان را دانسته بر مردم جهان ترجیح دادیم (۳۲)

و آتیناهم من الآیات ما فیه بلاء مبین ﴿٣٣﴾

و از نشانه های الهی آنچه را که در آن آزمایشی آشکار بود بدیشان دادیم (۳۳)

إن هٰؤلاء لیقولون ﴿٣٤﴾

هر آینه این کافران می گویند (۳۴)

إن هی إلا موتتنا الأولیٰ و ما نحن بمنشر ین ﴿٣٥﴾

جز مرگ نخستین دیگر واقعه ای نیست و ما زنده شدنی نیستیم (۳۵)

فأتوا بآبائنا إن کنتم صادقین ﴿٣٦﴾

اگر راست می گویید پس پدران ما را باز آورید (۳۶)

أهم خیر أم قوم تبع و الذین من قبلهم ۚ أهلکناهم ۖ إنهم کانوا مجر مین ﴿٣٧﴾

آیا ایشان بهترند یا قوم «تبع» و کسانی که پیش از آن ها بودند؟ آن ها را هلاک کردیم؛ زیرا که گنهکار بودند (۳۷)

و ما خلقنا السماوات و الأر ض و ما بینهما لاعبین ﴿٣٨﴾

و آسمان ها و زمین و آنچه را که میان آن دو است به بازی نیافریده ایم (۳۸)

ما خلقناهما إلا بالحق ولٰکن أکثر هم لا یعلمون ﴿٣٩﴾

آن ها را جز به حق نیافریده ایم لیکن بیشترشان نمی دانند(۳۹)

إن یوم الفصل میقاتهم أجمعین ﴿٤٠﴾

در حقیقت روز «جدا سازی» موعد همه آنهاست (۴۰)

یوم لا یغنی مولی عن مولی شیئا و لا هم ینصر ون ﴿٤١﴾

همان روزی که هیچ دوستی از هیچ دوستی نمی تواند حمایتی کند و آنان یاری نمی شوند (۴۱)

إلا من ر حم الله ۚ إنه هو العزیز الر حیم ﴿٤٢﴾

مگر کسی را که خدا رحمت کرده است زیرا که اوست همان ارجمند مهربان (۴۲)

إن شجر ت الزقوم ﴿٤٣﴾

آری! درخت زقوم (۴۳)

طعام الأثیم ﴿٤٤﴾

خوراک گناه پیشه است (۴۴)

کالمهل یغلی فی البطون ﴿٤٥﴾

چون مس گداخته در شکم ها می گدازد (۴۵)

کغلی الحمیم ﴿٤٦﴾

همانند جوشش آب جوشان (۴۶)

خذوه فاعتلوه إلیٰ سواء الجحیم ﴿٤٧﴾

او را بگیرید و به میان دوزخش بکشانید (۴۷)

ثم صبوا فوق ر أسه من عذاب الحمیم ﴿٤٨﴾

آنگاه از عذاب آب جوشان بر سرش فرو ریزید (۴۸)

ذق إنک أنت العزیز الکر یم ﴿٤٩﴾

بچش که تو همان ارجمند بزرگواری! (۴۹)

إن هٰذا ما کنتم به تمتر ون ﴿٥٠﴾

این است همان چیزی که در باره آن تردید می کردید (۵۰)

إن المتقین فی مقام أمین ﴿٥١﴾

به راستی پرهیزگاران در جایگاهی آسوده اند (۵۱)

فی جنات و عیون ﴿٥٢﴾

در بوستان ها و کنار چشمه سارها (۵۲)

یلبسون من سندس و إستبر ق متقابلین ﴿٥٣﴾

پرنیان نازک و دیبای ستبر می پوشند و برابر هم نشسته اند (۵۳)

کذٰلک و زوجناهم بحور عین ﴿٥٤﴾

آری چنین خواهد بود و آن ها را با حوریان درشت چشم همسر می گردانیم (۵۴)

یدعون فیها بکل فاکهة آمنین ﴿٥٥﴾

در آنجا هر میوه ای را که بخواهند آسوده خاطر می طلبند (۵۵)

لا یذوقون فیها الموت إلا الموتة الأولیٰ ۖ و وقاهم عذاب الجحیم ﴿٥٦﴾

در آنجا جز مرگ نخستین مرگ نخواهند چشید و خدا آن ها را از عذاب دوزخ نگاه می دارد (۵۶)

فضلا من ر بک ۚ ذٰلک هو الفوز العظیم ﴿٥٧﴾

این بخششی است از جانب پروردگار تو این است همان کامیابی بزرگ (۵۷)

فإنما یسر ناه بلسانک لعلهم یتذکر ون ﴿٥٨﴾

در حقیقت قرآن را بر زبان تو آسان گردانیدیم امید که پند پذیرند (۵۸)

فار تقب إنهم مر تقبون ﴿٥٩﴾

پس مراقب باش زیرا که آنان هم مراقبند (۵۹)

انتهای پیام/