به گزارش خبرگزاری تسنیم از قم، نوشتار آیت الله صافی گلپایگانی مرجع تقلید شیعیان به مناسبت سالروز شهادت امیرالمومنین (ع) به این شرح است:

بسم الله الرحمن الرحیم

از شخصیت عظیم امیرالمؤمنین علی علیه السلام که بعد از رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم اشرف کلمات الهیه، اکبر آیات ربانیه، ادل دلایل جامعه، اتم براهین ساطعه، وسایل کافیه و مظهر العجایب و معدن الغرایب است و مالک کل عظمت های انسان مافوق و برتر و خلیفةالله بر حق است و دوستی او، عنوان صحیفه مؤمن و علامت طهارت مولد است، اگر انسان، همه زبان های گویا را در دهان داشته باشد و با هر کدام از آنها جاودانه مدح و ثنا بگوید، از حرف نخستین مدح او، بیشتر نخواهد گفت.

در آن میدانی که پیامبر اعظم، عقل کل، خاتم رسل و هادی سبل صلی الله علیه و آله و سلم، بر حسب احادیث معتبر و مشهور بین المسلمین، از آن حضرت، آن همه تمجیدات و تعریفات رسا و پر از معنا فرموده باشد و او را با حق و با قرآن، و حق و قرآن را با او، لازم الاتصال و غیر قابل افتراق دانسته باشد، و گاه فرموده باشد: «و الذی نفسی بیده لو لا أن تقول طوائف من أمتی فیک ما قالت النصاری فی ابن مریم لقلت الیوم فیک مقالا لا تمر بملإ من المسلمین إلا أخذوا التراب من تحت قدمیک للبرکه؛ قسم به آن که جانم در دست اوست اگر نمی گفتند گروه هایی از امتم آنچه که نصاری در عیسی بن مریم می گفتند به تحقیق چیزهایی درباره تو (علی علیه السلام) می گفتم که هیچ گروهی از مسلمانان بر تو نمی گذشتند مگر این که خاک پای تو را برای تبرک بر می داشتند .»(۱)

و گاهی با زبان معجز بیان و حقیقت ترجمان، فرموده باشد: «لو أن البحر مداد و الغیاض أقلام و الإنس کتاب و الجن حساب ما أحصوا فضائلک یا أبا الحسن؛ ای علی! اگر دریاها مرکب و درخت ها قلم و انسان ها نویسنده و جنیان حسابگر شوند، فضائل تو را نمی توانند بشمارند .»(۲)

یا ارزش یکی از میدان های جهاد آن مجاهد فی سبیلالله را در راه اعلای کلمةالله و دفاع از حق، افضل از عبادت جن و انس و یا تمام امت معرفی کرده باشد، دیگران در مدح و ثنای آن حضرت چه می توانند بگویند؟! همه در برابر آفتاب جهان تاب محمدی و دریای بیکران علم احمدی صلوات الله علیه و آله، چون ذره و قطره، بلکه از آن هم کمترند.

حقیقت این است که با جمله ها و کلماتی که حروف آنها از بیست و نه حرف بیشتر نیست، نمی توان از بزرگ بنده خاص و مخلص خدا، که در آیات بسیاری از قرآن، خداوند متعال، خود او را وصف و مدح فرموده است، توصیف و ستایش کرد.

مدایح شایسته ای که از آن امام عظیم، رهبر موحدان، پیشوای مجاهدان، سرور زهاد و دادگران و امیرمؤمنان شده، هر چه رسا و شیوا بوده، به ناحیه ای از نواحی عظمت آن حضرت اشارت دارد.

آن که با این جمله کوتاه «إحتیاج الکل إلیه و إستغنائه عن الکل دلیل علی أنه إمام الکل؛ احتیاج همه به او و بی نیازی او از همه دلیل بر این است که او امام همگان است .»(۳) او را ستود و آنکه در وصف کلامش می گفت: «کلامه دون کلام الخالق و فوق کلام المخلوقین؛ کلام او پایین تر از کلام خالق و بالاتر از کلام بندگان است .»(۴) همه و هر یک به منقبتی از مناقب آن حضرت اشارتی کرده اند.

با این همه که علما و حکما، چهارده قرن است از فضائل او گفته اند، تا علم، فضیلت، زهد، عدل و کمالات انسانی مورد ستایش است، آیندگان او را ستایش خواهند کرد.

و با این قصاید و اشعار بی شمار و هزارها کتاب و مقاله که پیرامون شرح شخصیت این انسان أکمل و والا نوشته اند و همه داد سخن را داده اند، باز هم همانند روزهای نخست برای گویندگان و اندیشمندان، مجال سخن باز و بلکه بازتر شده است.

همان طور که در احادیث شریفه بیان شده است، علی علیه السلام معجزه ای است که خداوند به رسول گرامی اش خاتم الانبیا صلی الله علیه و آله و سلم عطا فرمود؛ معجزه ای که از همه معجزات انبیای گذشته، بزرگ تر و حیرت انگیزتر است؛ و بجاست که بگوییم این سخن حضرت صادق علیه السلام را: «الصوره الإنسانیه هی أکبر حجج الله علی خلقه و هی الکتاب الذی کتبه بیده و هی الهیکل الذی بناه بحکمته و هی مجموع صور العالمین و هی المختصر من العلوم فی اللوح المحفوظ »(۵) به واسطه شخصیتی، مثل علی علیه السلام بیان واقع و حقیقت می شود.

پس، سزاوار است که زمین ادب ببوسیم و خداوند متعال را به نعمت ولایت آن حضرت و فرزندان بزرگوارش، تا حضرت صاحب وقت، ولی عصر و مالک امر، مولانا المهدی ارواح العالمین له الفدا حمد و سپاس بگوییم و در این ایام که همه شیعیان عزادار شهادت مولای متقیان امیرمؤمنان علیه السلام هستند، هر چه بیشتر و بیشتر در ترویج معارف نورانی علوی و مخصوصا کتاب شریف نهج البلاغه همت نمایند و جهانیان را با آموزه ها و تعالیم حیات بخش آن حضرت آشنا سازند.

انتهای پیام/۴۵۲/ح