به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، فضائل و برکات اهل بیت وحی علیهم السلام منحصر در زندگانی دنیا نیست بلکه اوج کرامت آن انوار مقدس در قیامت ظهور و بروز می یابد. طبق منابع دینی مان، در آن زمانی که خلایق مشغول حسابرسی هستند، عظمت این چهارده نور مبارک بر همگان آشکار می شود. جالب است که خداوند در قرآن پیامبر و ائمه علیهم السلام را با تعابیری خاص یاد می کند؛ تعابیری مثل رجال الأعراف؛ یعنی مردانی که در مکان های مرتفع قرار دارند و کل عرصه قیامت را مدیریت می کنند. در کنار آن مفهومی به نام اصحاب الأعراف را می بینیم که همان یاران و شیعیان خاص معصومین علیهم السلام هستند و از جانب ایشان کارگزاران الهی در قیامت محسوب می شوند. در این باره در آیه۴۶ سوره اعراف می خوانیم «و بینهما حجاب ۚ و علی الأعراف رجال یعرفون کلا بسیماهم ۚ ونادوا أصحاب الجنة أن سلام علیکم ۚ لم یدخلوها وهم یطمعون؛ و میان آن دو [گروه بهشتیان و دوزخیان] حائلی است، و بر بلندای آن، مردانی هستند که هر کدام از دو گروه را به چهره هایشان می شناسند و بهشتیان را که وارد بهشت نشده اند، اما ورود به آن را امید دارند، آواز می دهند که: سلام بر شما باد.» و نیز در دو آیه بعد می خوانیم «و نادیٰ أصحاب الأعراف رجالا یعرفونهم بسیماهم قالوا ما أغنیٰ عنکم جمعکم وما کنتم تستکبرون»؛ و اصحاب اعراف مردانی را که از سیمای شان می شناسند، آواز می دهند و می گویند: جمعیت شما و تکبری که می ورزیدید، عذابی را از شما دفع نکرد.»

اما از جمله مواردی که درباره جایگاه عترت در قیامت می خوانیم، کرامتی است که خداوند به واسطه امام حسین علیه السلام به شیعیان و محبان ایشان عطا می کند. إبن قولویه در کتاب کامل الزیارات در این باره روایت جالبی را نقل می کند. قبل از آن لازم است بدانیم «شیخ ابو القاسم، جعفر بن محمد» مشهور به إن قولویه قمی از برجسته ترین چهره های راویان شیعه در قرن چهارم هجری است. وی یکی از بهترین شاگردان شیخ کلینی مؤلف کتاب «الکافی» و از زبده ترین مشایخ و اساتید شیخ مفید به شمار می آید. علما و فقهای شیعه برای او احترام خاصی قائلند و توثیق بسیاری از راویان شیعه به دلیل روایت او از آنها است. شیخ مفید از دریای علم او بهره های فراوان برده و او را بسیار ستوده است. شیخ طوسی نیز وی را شخصیتی مورد اطمینان و دارای تألیفاتی فراوان می داند. امام کتاب «کامل الزیارات» مجموعه روایاتی از ائمه علیهم السلام درباره شیوه زیارت حضرت رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم و دیگر امامان و امامزادگان علیهم السلام و ثواب و فضل آن است که در کنار آن برخی فضیلت عترت احصاء شده است. از ویژگی های مهم این کتاب توثیق عام راویان آن است؛ یعنی ابن قولویه در آغاز کتاب تمام روات آن را توثیق کرده و این کمکی بزرگ برای توثیق بسیاری از روات شیعه است که نامی از آنها در کتاب های رجالی نیامده یا توثیق نشده اند.

اما گزیده ای از متن روایت را در ادامه می خوانید.

زراره از امام صادق علیه السلام نقل می کند « … هیچ چیزی از چشمی که برای حسین گریه کند و اشکی که برای حسین بریزد نزد خدا محبوب تر نخواهد بود. هیچ کسی برای امام حسین گریه نمی کند مگر اینکه به فاطمه و به پیغمبر خدا خواهد رسید و حق ما را ادا خواهد کرد. هر بنده ای فردای قیامت محشور شود، چشمانش گریانند مگر آن چشم که برای جدم حسین گریان باشد، زیرا او در حالی محشور می شود که چشمش (به جمال محمد و آل اطهرش) روشن است. بشارتی به او داده می شود و آثار سرور در صورتش خواهد بود. لا عبرة من عین بکت و دمعت علیه و ما من باک یبکیه إلا و قد وصل فاطمة ع و أسعدها علیه و وصل رسول الله و أدی حقنا و ما من عبد یحشر إلا و عیناه باکیة إلا الباکین علی جدی الحسین ع

مردم در آن روز دچار جزع و فزع هستند، غیر از گریه کنندگان بر امام حسین که در امان خواهند بود. مردم در آن روز برای حساب عرضه می شوند، اما آنان در زیر سایه عرش با حسین مجالست می کنند و از بدی حساب خوفی ندارند. به ایشان گفته می شود: داخل بهشت شوید، اما نمی پذیرند، بلکه مجلس سخن گفتن با امام حسین را انتخاب می کنند. حور العین نزد آنان فرستاده می شوند و به ایشان می گویند: ما و این غلمان بهشتی مشتاق شما هستیم، اما آنان برای آن سرور و کرامتی که در مجلس امام حسین می بینند، سر بسوی حور العین بلند نمی کنند؛ اما گروهی از دشمنان ایشان با صورت دچار آتش جهنم هستند و گروه دیگری می گویند: ما شفیع و دوست مهربانی نداریم. آنان منزل و مأوای ایشان را می بینند، اما قدرت ندارند که به ایشان نزدیک شوند و به ایشان برسند. و الخلق فی الفزع و هم آمنون و الخلق یعرضون وهم حداث الحسین ع تحت العرش و فی ظل العرش لا یخافون سوء یوم الحساب یقال لهم ادخلوا الجنة فیأبون و یختارون مجلسه و حدیثه و إن الحور لترسل إلیهم أنا قد اشتقناکم مع الولدان المخلدین فما یرفعون رءوسهم إلیهم لما یرون فی مجلسهم من السرور و الکرامة.

ملائکه از طرف زنان و خدام ایشان خبر می آورند که دارای چه کرامت هایی هستند. ایشان می گویند: بعدا نزد شما خواهیم آمد. وقتی ملائکه برمی گردند و جواب ایشان را برای زنانشان می برند، شوق زنان شان به ایشان بیشتر خواهد شد، زیرا ملائکه به زنان شان خبر می دهند که ایشان نزد حسین گرامی هستند. آنان می گویند: سپاس مخصوص آن خدایی است که ما را از فزع و هول بزرگ روز قیامت نجات داد. سپس مرکب و اسب های نجیبی برای آنان می آورند و آنان مشغول حمد و ثناء خدا و صلوات بر پیامبر خدا صلی الله علیه و آله هستند تا به منزل های خود وارد می شوند. إنهم لیرون منزلهم و ما یقدرون أن یدنوا إلیهم و لا یصلون إلیهم و إن الملائکة لتأتیهم بالرسالة من أزواجهم و من خدامهم علی ما أعطوا من الکرامة فیقولون نأتیکم إن شاء الله فیرجعون إلی أزواجهم بمقالاتهم فیزدادون إلیهم شوقا إذا هم خبروهم بما هم فیه من الکرامة و قربهم من الحسین ع فیقولون الحمد لله الذی کفانا الفزع الأکبر و أهوال القیامة و نجانا مما کنا نخاف و یؤتون بالمراکب و الرحال علی النجائب فیستوون علیها و هم فی الثناء علی الله و الحمد لله و الصلاة علی محمد و آله حتی ینتهوا إلی منازلهم. (کامل الزیارات، ص۸۱)

انتهای پیام/