به گزارش حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان،سوره الرحمن ملقب به عروس قرآن، پنجاه و پنجمین سوره قرآن است که در جزء ۲۷ جای گرفته است. نام سوره که یکی از نام های الهی است، از کلمه آغازین آن گرفته شده است. درباره مکی یا مدنی بودن این سوره اختلاف است. کوتاهترین آیه قرآن، آیه ۶۴ این سوره است: «مدهامتان».

سوره الرحمن مجموعهای از نعمتهای خدا در دنیا و آخرت را برمی شمرد. همچنین در این سوره به برپایی قیامت و ویژگی های آن و چگونگی حسابرسی اعمال بیان شده است. خداوند در این سوره پس از ذکر هر نعمتی، از بندگان خود با آیه «فبأی آلاء ربکما تکذبان: پس کدام یک از نعمت های پروردگارتان را منکرید؟» اقرار میگیرد. این آیه ۳۱ مرتبه در سوره تکرار شده است. در روایتی از امام صادق(ع) نقل شده است پس از این آیه، عبارت «لا بشیء من الائک رب اکذب: پروردگارا هیچ یک از نعمت های تو را انکار نمی کنم» خوانده شود.

بر اساس برخی روایات اگر کسی سوره الرحمن را قرائت کند، خداوند توفیق شکرگزاری به او میدهد و اگر در آن روز یا شب از دنیا برود شهید محسوب می شود. سوره الرحمن در ایران در مجالس فاتحه خوانی قرائت می شود. در ادبیات عامه مردم ایران تعبیر «فلانی بوی الرحمانش بلند شده» برای کسی به کار می رود که زمان مرگش نزدیک است.

تلاوت مجلسی سوره الرحمن آیات ۱۴-۲۷

خلق الإنسان من صلصال کالفخار ﴿۱۴﴾

انسان را از گل خشکیده ای سفال مانند آفرید (۱۴)

وخلق الجان من مارج من نار ﴿۱۵﴾

و جن را از تشعشعی از آتش خلق کرد (۱۵)

فبأی آلاء ربکما تکذبان ﴿۱۶﴾

پس کدام یک از نعمتهای پروردگارتان را منکرید (۱۶)

رب المشرقین ورب المغربین ﴿۱۷﴾

پروردگار دو خاور و پروردگار دو باختر (۱۷)

فبأی آلاء ربکما تکذبان ﴿۱۸﴾

پس کدام یک از نعمتهای پروردگارتان را منکرید (۱۸)

مرج البحرین یلتقیان ﴿۱۹﴾

دو دریا را [به گونه ای] روان کرد [که] با هم برخورد کنند (۱۹)

بینهما برزخ لا یبغیان ﴿۲۰﴾

میان آن دو حد فاصلی است که به هم تجاوز نمی کنند (۲۰)

فبأی آلاء ربکما تکذبان ﴿۲۱﴾

پس کدام یک از نعمتهای پروردگارتان را منکرید (۲۱)

یخرج منهما اللؤلؤ والمرجان ﴿۲۲﴾

از هر دو [دریا] مروارید و مرجان برآید (۲۲)

فبأی آلاء ربکما تکذبان ﴿۲۳﴾

پس کدام یک از نعمتهای پروردگارتان را منکرید (۲۳)

وله الجوار المنشآت فی البحر کالأعلام ﴿۲۴﴾

و او راست در دریا سفینه های بادباندار بلند همچون کوهها (۲۴)

فبأی آلاء ربکما تکذبان ﴿۲۵﴾

پس کدام یک از نعمتهای پروردگارتان را منکرید (۲۵)

کل من علیها فان ﴿۲۶﴾

هر چه بر [زمین] است فانیشونده است (۲۶)

ویبقی وجه ربک ذو الجلال والإکرام ﴿۲۷﴾

و ذات باشکوه و ارجمند پروردگارت باقی خواهد ماند (۲۷)

انتهای پیام/