به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، سوره نازعات در جزء ۳۰ قرآن قرار دارد و از سوره های مکی است. این سوره را به دلیل اینکه با سوگند خداوند به نازعات آغاز می شود، نازعات نامیده اند.

نازعات یعنی فرشتگانی که جان ها را می گیرند. سوره نازعات به توصیف قیامت و مناظر هولناک آن و سرنوشت نیکوکاران و بدکاران در آن روز می پردازد و به داستان حضرت موسی (ع) و سرنوشت فرعون اشاره می کند.

در آخر هم بر این مطلب تاکید می کند که کسی از زمان وقوع قیامت خبر ندارد. در سوره نازعات همچنین به دحو الارض (روز گسترش زمین) اشاره شده است. در روایات آمده است مکانی که زمین از آنجا گسترش یافت، زمین مکه یا کعبه بود.

درباره فضیلت تلاوت این سوره، از پیامبر (ص) نقل شده هر کس سوره نازعات را قرائت کند، نگه داشتن و حسابرسی او در قیامت، به اندازه یک نماز واجب طول می کشد.

فایل صوتی تلاوت آیات ۲۶ تا ۴۸ سوره نازعات با صدای سید حسین موسوی

متن آیاتی از سوره نازعات همراه با ترجمه

بسم الله الرحمن الرحیم

به نام خدای بخشاینده مهربان

إن فی ذلک لعبرة لمن یخشی ﴿٢٦﴾

تا به هلاکت او اهل ترس از خدا عبرت گیرند. (۲۶)

أأنتم أشد خلقا أم السماء بناها ﴿٢٧﴾

آیا بنای شما آدمیان استوارتر است یا بنای آسمان بلند که خدا آفرید؟ (۲۷)

رفع سمکها فسواها ﴿٢٨﴾

که سقفی بس بلند و محکم بنیان در کمال زیبایی استوار ساخت. (۲۸)

وأغطش لیلها وأخرج ضحاها ﴿٢٩﴾

و شامش را تیره و روزش را روشن گردانید. (۲۹)

والأرض بعد ذلک دحاها ﴿٣٠﴾

و زمین را پس از آن بگسترانید. (۳۰)

أخرج منها ماءها ومرعاها ﴿٣١﴾

و از آن آب و گیاه پدید آورد. (۳۱)

والجبال أرساها ﴿٣٢﴾

و کوه ها را بر روی آن استوار ساخت. (۳۲)

متاعا لکم ولأنعامکم ﴿٣٣﴾

تا (از آن آب و گیاه که از بیابان و کوه بر انگیزد) قوت شما و چهارپایانتان بر آید. (۳۳)

فإذا جاءت الطامة الکبری ﴿٣٤﴾

پس، چون آن واقعه بزرگ (و حادثه عظیم قیامت) پدید آید. (۳۴)

یوم یتذکر الإنسان ما سعی ﴿٣٥﴾

در آن روز آدمی هر چه کرده به یاد آرد. (۳۵)

وبرزت الجحیم لمن یری ﴿٣٦﴾

و دوزخ برای بینندگان آشکار شود. (۳۶)

فأما من طغی ﴿٣٧﴾

پس هر کس (از حکم شرع خدا) سرکش و طاغی شد. (۳۷)

وآثر الحیاة الدنیا ﴿٣٨﴾

و زندگی دنیا را برگزید. (۳۸)

فإن الجحیم هی المأوی ﴿٣٩﴾

دوزخ جایگاه اوست. (۳۹)

وأما من خاف مقام ربه ونهی النفس عن الهوی ﴿٤٠﴾

و هر کس از حضور در پیشگاه عز ربوبیت بترسید و از هوای نفس دوری جست. (۴۰)

فإن الجنة هی المأوی ﴿٤١﴾

همانا بهشت منزلگاه اوست. (۴۱)

یسألونک عن الساعة أیان مرساها ﴿٤٢﴾

از تو سؤال کنند که قیامت کی بر پا شود؟ (۴۲)

فیم أنت من ذکراها ﴿٤٣﴾

تو را چه کار است دیگر که از آن به یاد آری؟ (بسیار یاد آور شدی و منکران از تو نپذیرفتند). (۴۳)

إلی ربک منتهاها ﴿٤٤﴾

کار آن ساعت به خدای تو منتهی شود. (۴۴)

إنما أنت منذر من یخشاها ﴿٤٥﴾

تو را جز این نباشد که اهل ایمان را هر کس از یاد آن روز هراسان می شود به احوال آن روز آگاه سازی. (۴۵).

کأنهم یوم یرونها لم یلبثوا إلا عشیة أو ضحاها ﴿٤٦﴾

چون آن روز را مردم ببینند گویی همه عمر دنیا شامگاهی یا چاشتگاهی بیش نبوده است. (۴۶)

انتهای پیام/

نازعات یعنی چه؟