کیمیاگران آلمانی؛ ماجرای سردشت و حلبچه



به گزارش مشرق محمد ایمانی در کانال تلگرامی خود نوشت: می گویند واژه «شیمی» و «شیمیایی» از واژه «کیمیا» اخذ شده و دانش شیمی، توسعه کیمیاگری است.

کیمیا، روش تبدیل عناصر به یکدیگر و از جمله سرب به نقره و یا مس ربه طلا شمرده می شد. اگر چه کیمیاگران نتوانستند فلزات پست را به طلا و نقره تبدیل کنند، اما توانستند با روش هایی مثل تصعید، تقطیر، تبلور سازی و … به امکان جداسازی مواد شیمیایی از یکدیگر دست یابند.

کیمیا یا همان شیمی، مانند هر دانش دیگر، از دستبرد دشمنان بشریت مصون نماند. چنان که در غرب مدرن، بمب شیمیایی و سلاح های کشتار جمعی ساختند و بر سر ملت ها ریختند.

دولت آلمان، تجهیز کننده رژیم صدام به انواع تسلیحات کشتار جمعی (شیمایی) در جریان جنگ تحمیلی علیه ملت ایران بود. در اثر این جنایت، هزاران شهروند ایرانی و عراقی در سردشت و حلبچه و خط مقدم جنگ به شهادت رسیدند و ده ها هزار نفر دیگر دچار عوارض شدید شدند که همچنان با آن عوارض دست و پنجه نرم می کنند. آلمانی ها زندگی را در سردشت و حلبچه به مرگ تبدیل کردند.

چنین دولتی چرا باید به امثال کیمیا علیزاده یا سعید ملایی و دیگران پناهندگی بدهد، و هزینه های زندگی آنها را تامین کند؟ دولتی که توافق برجام را زیر پا گذاشت و در اعمال تحریم های جنایتکارانه (حتی در حد دارو) علیه ملت ایران، با آمریکا و انگلیس و فرانسه همراهی کرد، چرا باید درباره برخی اتباع خاص ایرانی، رفتاری متفاوت در پیش بگیرد؟!

هدف گرفتن یک ملت با بمب شیمیایی و تحریم، نشانه دشمنی است. و وقتی همین دشمن، برای کسانی دانه می پاشد و پول خرج می کند، جز به قصد استخدام برای خیانت به وطن نمی تواند باشد.

سعدی (رحمت الله علیه) می گوید «به قول دشمن، پیمان دوست بشکستی / ببین از که بریدی و با که پیوستی».



*بازنشر مطالب شبکه های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه ها منتشر می شود.

پرسش و پاسخ در کیمیاگران آلمانی؛ ماجرای سردشت و حلبچه

گفتگو با هوش مصنوعی