خبرگزاری مهر، گروه استان ها – رسول مرادی*: امروز در هفتمین روز از پاییز، در حالی که هنوز سردی هوای آن حس نمی شود کارکنان صداوسیمای کرمانشاه و اهالی هنر به شدت سرمای جان سوز خزان را حس کردند.

امروز هر چند خورشید در آسمان روشن و به ظاهر بی ابر، خودنمایی می کرد اما آسمان صداوسیمای کرمانشاه تار و ابرهای نامرئی بر آن گریان شد.

امروز بچه های صداوسیمای کرمانشاه و اهالی هنر استان کرمانشاه، خیلی خوب و در عین حال خیلی بد، بار دیگر خزان و فراق را تجربه کردند چرا که در آغاز فصل برگ ریزان، شاهد ریخته شدن برگی زیبا و درخشان از درخت رسانه بودند.

امروز در گلستان (بیمارستان گلستان)، گلی خوش رنگ و بو پرپر شد.

امروز صداوسیمای کرمانشاه مرد خوش صدا و سیمای خود را از دست داد.

آری امروز دست سرد اجل؛ دست گرم هنرمند فرهیخته، بااخلاق و دوست داشتنی صداوسیمای کرمانشاه یعنی غلامرضا جمشیدی را از دستمان جدا کرد.

امروز سرانجام ویروس منحوس کرونا، نفس گوینده خوش نفس صدا و سیما را پس از چند روز تنگی نفس، بند آورد و بند دلمان را پاره کرد.

شنوندگان عزیز توجه فرمائید، توجه فرمائید دیگر هرگز صدای گرم غلامرضا جمشیدی را از صدای مرکز کرمانشاه نخواهید شنید.

بینندگان عزیز توجه توجه فرمائید، توجه فرمائید دیگر هرگز سیمای خوش و خندان غلام رضا جمشیدی را نخواهید دید.

حاج غلامرضا، تا امروز مرغ روحمان را کنار تخت بستری ات پر داده بودیم و چشممان بر در اداره دوخته بود تا از در، درآیی و از خود به در شویم، اما دریغ که چشمان منتظرمان با نیامدنت بارانی و هوای دلمان طوفانی شد.

تا دیروز کووید ۱۹ نفس کشیدن مرد ۲۰ رسانه را بر او سخت کرده بود، اما امروز نفس کشیدن بدون او برای اهالی رسانه سخت شده است.

هزاران آه و افسوس که صداوسیما، این هنرمند خوش صدا و نیکو سیما را از کف داد.

تا امروز می گفتند تنها صدا است که می ماند، اما از امروز باید گفت: حاج غلامرضا، هم صدا و هم سیمایت که تجلی بخش وجود پر مهر و صفایت بود برای همیشه در دل و جانمان می ماند.

درست است در ماه مهر وجود پرمهرت را از دست دادیم و در صفر، سفر کردی به سر منزل مقصود؛ اما مرد نکو نام نمیرد هرگز.

مگر می شود مردم، هنرمندی که هنرش مردم دوستی است را فراموش کنند؟

خبرنگار و کارشناس صدا و سیمای مرکز کرمانشاه