به گزارش خبرگزاری تسنیم از یزد، بانوان روستا تنه درختان زردآلویی را که در طی یکسال جمع آوری کرده اند درون تشت ریخته و بر روی آن آب می ریزند، این کار به مدت یک هفته انجام و هر روز آب این تشت عوض می شود و بعد تنه درخت را درون دیگ یا به قول محلی ها «قزغن» ریخته و آن را روی آتش می گذارند.

البته هنوز مرحله شیرین کردن تنه درخت زردآلو به نیمه رسیده و باید آب جوشیده برای مدتی خالی و باز روی آتش جوشانده شود، در آب این دیگ مقداری نمک نیز اضافه می کنند.

در مرحله آخر جوشاندن، چند دانه ای توسط بانوی خانه چشیده می شود و چنانچه مزه تلخی به زبان نرسد، تنه ها را در محلی که آفتاب گیر باشد خشک می کنند؛ این رسم معمولا به منظور فراهم کردن آجیل در ایام گذشته انجام می شده که بعضا امروزه نیز برخی از بانوان هنوز این یادگاری را به ارث برده و آن را انجام می دهند.

پوست تنه درخت زردآلو پس از چندین بار جوشاندن سست شده و به اصطلاح خندان یا به اصطلاح محلی«جیقو» می شود البته اینکه برای جلوگیری از خراب شدن دندان می بایست با دسته هاون یا گوشت کوب تنه آن را بیرون آورد.

در برخی مواقع که بانوی خانه حوصله زیادی به خرج دهد، مغز را خارج کرده و سپس آن را کمی تفت می دهد و درون آجیل های شب عید قرار می دهد تا اهل خانه و میهمانان از این خوش سلیقگی لذت ببرند.

در ایام قدیم یکی دیگر از تنه درختان که شیرین می شد تنه درخت بادام کوهی بود، این تنه نیز به اصطلاح محلی «تنو» نام داشت و مراحل یاد شده برای شیرین کردن طی می شد.

بادام کوهی درختی با گل های سفید رنگ که قبل از رویش برگ ها در اوایل فروردین ماه ظاهر می شود، این درختچه ای بسیار مقاوم و در اواخر اسفند ماه با شکوفه بسیار زیبا در دره و کوهستان ها می روید.

کثرت دانه ها نیز بستگی به بارندگی دارد و چنانچه نزولات آسمانی در آن سال خوب باشد تمام شاخه های این درختان پر از دانه های بادام وحشی می شود.

بادام کوهی دارای شکلی کوچک با پوسته محکم و هسته ای بسیار تلخ است که مغز این گیاه به علت داشتن کلسیم زیاد در درمان و پیشگیری از پوکی استخوان بسیار مفید است.

گزارش و تصاویر از راضیه بیگی قطرم

انتهای پیام/ش