خبرگزاری مهر - گروه دین و آئین: دعاهای مختصر روزانه ماه رمضان، دعاهایی است که هر روز پس از نمازهای واجب آن روز خوانده می شود. دعاهای روزهای ماه رمضان در کتاب های البلد الامین و مصباح از پیامبر اکرم (ص) نقل شده اند.

حجت الاسلام والمسلمین سید محمدباقر علوی تهرانی در ۳۰ یادداشت به شرح و تفسیر دعاهای روزانه ماه مبارک رمضان پرداخته است که روزانه تقدیم مخاطبان مهر می شود.

تفسیر دعای روز بیست و پنجم ماه مبارک رمضان به این شرح است:

«اللهم اجعلنی فیه محبا لأولیائک ومعادیا لأعدائک، مستنا بسنة خاتم أنبیائک، یا عاصم قلوب النبیین»

«خدایا، مرا در این ماه دلبسته اولیائت و دشمن دشمنانت قرار ده و آراسته به راه و روش خاتم پیامبرانت گردان، ای نگهدارنده ی دل های پیامبران»

خواسته های روز بیست و پنجم ماه مبارک رمضان:

خدایا؛

۱- مرا دوستدار دوستانت و دشمن دشمنانت قرار بده.

۲- مرا ملتزم به روش آخرین پیامبرت قرار ده.

«اللهم اجعلنی فیه محبا لأولیائک ومعادیا لأعدائک»

محبت به معنای کشش قلبی نسبت به محبوب است. بدیهی است که محل این کشش، قلب است.

خداوند در سوره احزاب آیه ۴ می فرماید: ما جعل الله لرجل من قلبین فی جوفه (خداوند برای هیچ کس در درونش دو قلب قرار نداده است)

قلب محل محبت است و هر کس بیشتر از یک قلب ندارد.

بنابراین یک محبت اصیل و ذاتی وجود دارد و آن محبت به الله است و بقیه باید در جهت آن محبت تعریف بشود.

مراد از بقیه محبت ها هم همین درخواست است که خدایا دوستداری دوستانت و دشمنی دشمنانت را برایم قرار ده.

دوستی در راه خدا و دشمنی در راه خدا معیار درجه ایمان افراد است.

امام صادق (ع) می فرمایند: «و هل الایمان الا الحب و البغض؟» (آیا ایمان چیزی جز حب و بغض فرد مؤمن به اعمال و به افراد خدا است؟)

نماز و روزه و … را انجام می دهد چون خدا آن را دوست دارد. گناهان را ترک می کند چون خدا نسبت به آن بغض و تنفر دارد. اطاعت و ترک گناه انسان را به خدا می رساند.

حضرت رسول گرامی (ص) می فرمایند: «یا عبدالله أحبب فی الله و أبغض فی الله و وال فی الله و عاد فی الله فإنه لاتنال ولایة الله إلا بذلک و لایجد رجل طعم الایمان وان کثرت صلاته و صیامه حتی یکون کذلک» (ای بنده خدا، در راه خدا و به خاطر او دوست داشته باش و به خاطر خدا و در راه او تنفر داشته باش [دوستی و دشمنی اش در راه خدا باشد] چون ولایت خدا جز از این راه به دست نمی آید. و هیچ انسانی طعم ایمان را نمی چشد هرچند نماز و روزه اش زیاد باشد مگر آنکه دوستی و دشمنی اش در راه خدا باشد)

چه کسی را در راه خدا دوست داشته باشیم؟ و با چه کسی در راه خدا دشمنی کنیم؟

راوی از رسول خدا (ص) سؤال کرد از کجا بدانم دوستی و دشمنی ام در راه خدا بوده است؟ (به عبارت دیگر دوست خدا کیست تا با او دوستی کنم و دشمن او کیست تا با او دشمنی کنم؟) حضرت به امیرالمؤمنین (ع) اشاره کرده و فرمودند:

«ولی هذا ولی الله فواله، وعدو هذا عدو الله فعاده و وال ولی هذا و لو أنه قاتل أبیک وولدک و عاد عدو هذا و لو أنه أبوک و ولدک» (دوست این مرد علی (ع) دوست خدا است پس با او دوستی کن، و دشمن ایشان، دشمن خدا است پس با او دشمن باش. با ولی او دوستی کن گرچه کشنده پدر و فرزندت باشد و با دشمن او دشمنی کن هرچند پدر یا فرزندت باشد)

این همان دو اصل تبری و تولی است که اساس دین است چون اگر نباشد انسان بهره ای از ایمان نبرده است.

حضرت رسول گرامی اسلام (ص) فرمودند اگر دوستی به خاطر خدا نباشد (تولی)، و دشمنی به خاطر خدا نباشد (تبری)، چنین شخصی تحت ولایت خدا نیست و اگر تحت ولایت خدا نباشد یعنی تحت ولایت شیطان است.

«مستنا بسنة خاتم أنبیائک»

قرآن کریم پیامبر اسلام (ص) را اسوه برای ما معرفی می نماید.

در سوره احزاب آیه ۲۱ می فرماید: لقد کان لکم فی رسول الله أسوة حسنة (بی تردید رسول گرامی (ص) برای شما الگو و سرمشق نیکویی است)

در سوره حشر آیه ۷ می فرماید: آتاکم الرسول فخذوه وما نهاکم عنه فانتهوا (آنچه را که رسول خدا (ص) برای شما آورده بگیرید و از آنچه نهی می کند باز ایستید)

در سوره آل عمران سوره ۶۸ می فرماید: إن أولی الناس بإبراهیم للذین اتبعوه (یقینا نزدیک ترین مردم به ابراهیم (ع) از جهت پیوند معنوی کسانی هستند که به راستی و درستی از او پیروی کردند)

پس اگر بخواهیم نزدیک ترین پیوند را با رسول گرامی اسلام (ص) داشته باشیم باید از شیوه ی او چه علمی، چه عملی، چه فردی، چه خانوادگی و چه اجتماعی پیروی کنیم و با این کار دل پیامبر اکرم (ص) را خشنود کرده و به دست بیاوریم.

«یا عاصم قلوب النبیین.»

ای نگهدارنده قلب های پیامبران! درخواست های امروز ما را به لطفت برآورده گردان.