به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، معراج به مفهوم انتقال رسول اکرم صلی الله علیه و آله از زمین به سوی آسمان است که این موضوعات در قرآن کریم، در سوره مبارکه نجم و به خصوص در آیه های ابتدایی این سوره، مطرح شده است. چنانکه در این سوره ماجرای معراج این گونه بیان شده است: «والنجم إذا هوی؛ ما ضل صاحبکم وما غوی؛ وما ینطق عن الهوی؛ إن هو إلا وحی یوحی؛ علمه شدید القوی؛ ذو مرة فاستوی؛ وهو بالأفق الأعلی؛ ثم دنا فتدلی؛ فکان قاب قوسین أو أدنی؛ فأوحی إلی عبده ما أوحی؛ ما کذب الفؤاد ما رأی» به این معنا که: «سوگند به ستاره هنگامی که افول می کند، که هرگز دوست شما (رسول خدا صلی الله علیه و آله) منحرف نشده و مقصد را گم نکرده است و هرگز از روی هوای نفس سخن نمی گوید. آنچه می گوید چیزی جز وحی که بر او نازل شده نیست. آن کس که قدرت عظیمی دارد [= جبرئیل امین] او را تعلیم داده است؛ همان کس که توانایی فوق العاده دارد؛ او سلطه یافت، در حالی که در افق اعلی قرار داشت. سپس نزدیک تر و نزدیک تر شد تا آنکه فاصله او (با پیامبر) به اندازه فاصله دو کمان یا کمتر بود. در اینجا خداوند آنچه را وحی کردنی بود به بنده اش وحی کرد. قلب (پاک او) در آنچه دید هرگز دروغ نگفت.»

درواقع خدای متعال که می خواست ملکوت آسمان ها و زمین را به پیامبر برگزیده اش نشان بدهد، پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله را در شبی از شب های ماه رمضان به صورت انتقالی از مسجدالحرام در مکه به سوی بیت المقدس برد. نبی مکرم اسلام در آن محل و در کنار تکه سنگ بزرگی که هنوز هم در آن محل قرار دارد، نمازی را به جا آوردند. سپس به امر و اراده الهی آن حضرت به سوی آسمان ها بالا برده شدند و شاهد آیات و نشانه های الهی بودند.

در این سفر که از آن به معراج تعبیر می شود، اسرار بزرگی برای آن حضرت مکشوف شد و ایشان در مقامی وارد شدند که هیچ ملک مقرب و رسول مرسلی قدم نگذاشته بود. در اینجا بود که ذات اقدس الهی را با قلب مبارک خود مشاهده کردند و به درکی رسیدند که هیچ انسان و فرشته ای به آن نائل نشده است.

پس از این آیات، خدای متعال بر این مطالب و اتفاقات صحه می گذارد و آن را از هر نوع تردید دور می کند تا مردم به آن یقین داشته باشند. چنانکه می فرماید: «أفتمارونه علی ما یری؛ آیا با او درباره آنچه (با چشم خود) دیده مجادله می کنید؟!»

سپس به ماجراها و رویدادهای دیگری مانند مشاهده سدره المنتهی از سوی پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله اشاره می فرماید، با این بیان که: «ولقد رآه نزلة أخری؛ عند سدرة المنتهی؛ عندها جنة المأوی؛ إذ یغشی السدرة ما یغشی؛ ما زاغ البصر وما طغی؛ لقد رأی من آیات ربه الکبری» به این معنا که: «و بار دیگر نیز او (فرشته وحی) را مشاهده کرد، نزد سدرة المنتهی، که جنت المأوی در آنجاست، در آن هنگام که چیزی [= نور خیره کننده ای] سدرة المنتهی را پوشانده بود. چشم او هرگز منحرف نشد و طغیان نکرد (آنچه دید واقعیت بود). او پاره ای از آیات و نشانه های بزرگ پروردگارش را دید.»

معراج با سیر شبانه پیغمبر اسلام صلی الله علیه و آله از مسجدالحرام به مسجدالاقصی آغاز شد. چنانکه خدای متعال در سوره اسراء به این موضوع مهم اشاره فرموده است: «سبحان الذی أسری بعبده لیلا من المسجد الحرام إلی المسجد الأقصی الذی بارکنا حوله لنریه من آیاتنا؛ پاک و منزه است خدایی که بنده اش را در یک شب، از مسجد الحرام به مسجد الاقصی -که گرداگردش را پربرکت ساخته ایم- برد تا برخی از آیات خود را به او نشان دهیم.»

معراج رسول اکرم صلی الله علیه و آله دو قسمت بوده است. هرچند که به کل آن ماجرا معراج گفته می شود. یکی از این دو قسمت اسراء بوده و دیگری، معراج بود. اسراء به انتقال رسول خدا صلی الله علیه و آله با قدرت الهی و به صورت خارق العاده از محل مسجدالحرام در مکه به مسجد الاقصی و بیت المقدس گفته می شود. به این انتقال در اصطلاح اسراء گفته می شود.

به همین علت در آیه های ابتدایی سوره اسراء به این موضوع مهم اشاره شده است و سوره هم به همین عنوان نامیده شده است که در آن موضوع سفر آسمانی آن حضرت مطرح شده است.

منابع:

المیزان فی التفسیر القرآن؛ علامه طباطبایی

تفسیر تسنیم؛ آیت الله العظمی جوادی آملی

تفسیر نمونه؛ آیت الله العظمی مکارم شیرازی

انتهای پیام/