در دسامبر ۲۰۲۴، گروه هیئة تحریر الشام (HTS) به رهبری احمد الشرا، رژیم بشار اسد را سرنگون کرد. این تحول، پس از ۱۳ سال جنگ داخلی، سوریه را در وضعیت آشوب و خلأ قدرت قرار داده و فرصتی برای نفوذ کشورهای همسایه مانند اسرائیل و ترکیه ایجاد کرده است.



ترکیه به دلیل حمایت طولانی مدت از HTS و ایجاد منطقه حائل در شمال سوریه، به قدرت نظامی غالب در این کشور تبدیل شده است. آنکارا به دنبال سرکوب خواسته های خودمختاری کردها، بازگرداندن سه میلیون پناهجوی سوری و گسترش نفوذ خود در سراسر سوریه از طریق پیمان های دفاعی است.

اسرائیل، که اسد را به دلیل اتحاد با ایران دشمن خود می دانست، از سرنگونی او استقبال کرده و با ایجاد مناطق حائل در جنوب سوریه و بمباران سایت های نظامی، به دنبال جلوگیری از نفوذ ترکیه و گروه های ضداسرائیلی است. اسرائیل نگران است که ترکیه با حمایت از اسلام سیاسی، تهدیدی برای امنیت آن ایجاد کند.

روابط ترکیه و اسرائیل به دلیل اختلافات تاریخی، از جمله ماجرای کشتی مرمره در ۲۰۱۰ و اتهامات متقابل درباره حمایت از گروه های افراطی، تیره است. بمباران پایگاه تیاس (T۴) توسط اسرائیل در آوریل ۲۰۲۵ نشان دهنده خطر تشدید تنش هاست.

اسرائیل باید از رویارویی نظامی با ترکیه اجتناب کند و با تعیین خطوط قرمز و گفت وگو، به ویژه از طریق کانال های دیپلماتیک و می‌انجی گری آمریکا، روابط خود را مدیریت کند. همکاری برای مهار نفوذ ایران و قاچاق تسلیحات می تواند به کاهش تنش ها کمک کند.

حمله ۷ اکتبر ۲۰۲۳ حماس، اسرائیل را نسبت به حضور جهادی ها در مرزهایش حساس تر کرده است. اسرائیل الشرا را به دلیل ریشه های جهادی اش تهدید می بیند، هرچند او علنا از تقابل با اسرائیل خودداری کرده است.



کاهش حضور نظامی آمریکا در سوریه و اظهارات ترامپ مبنی بر عدم مداخله، نگرانی اسرائیل از تسلط ترکیه را افزایش داده است. اسرائیل باید با تشویق سرمایه گذاری کشورهای اروپایی و خلیج فارس در سوریه و تعیین معیارهایی برای دولت جدید، به دنبال ثبات منطقه ای باشد.



منبع: فارن افرز