خاطرات قرآنی امام خامنه‌ای| اثرپذیری از تلاوت زیبای مادر تا حفظ قرآن و آرامش به اسرا در زندان ساواک - تسنیم
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، بخش فقه و معارف رسانه KHAMENEI.IR به مناسبت فرارسیدن بهار معنویت، ماه مبارک رمضان، بخشی از خاطرات زندگی حضرت آیت الله خامنه ای پیرامون آشنایی، انس با قرآن کریم و جلسات تفسیر ایشان را مرور کرده است.
اثرپذیری از تلاوت زیبای مادر
زادگاه مادرم نجف است. ایشان لهجه عربی داشت. در کودکی، با لهجه عربی نجفی حرف می زده است. با قرآن آشنا بود. قرآن را خوب و با صدایی جالب تلاوت می کرد. در اواخر عمر، صدایش گرفته بود و من صدای خوش او را به یادش می آوردم. بر قرائت کلام الله مجید با قرآن اهدائی پدرش مداومت روزانه داشت. شیوه قرائت ایشان، ما را در آن کم سن و سالی به خود جذب می کرد. پیرامونش گرد می آمدیم و به تلاوتش گوش می کردیم.
خون دلی که لعل شد، صفحه ۸
شوق شنیدن داستان حضرت موسی
مادرم معانی برخی آیات را برای ما به فارسی ترجمه می کرد و داستان های پیامبران را برایمان بازمی گفت. شیفتگی وافرش به زندگی حضرت موسی(علیه السلام) موجب می شد تا داستان زندگی این پیامبر بزرگ را با همه جزئیات برای ما شرح دهد. آن چنان با علاقه مندی درباره حضرت موسی سخن می گفت که شوق شنیدن ماجراهای او را در ما برمی انگیخت.
خون دلی که لعل شد، صفحه ۸
زبانزد بودن در مدرسه در تجوید و تلاوت قرآن کریم
در مدرسه دار التعلیم دیانتی در تجوید قرآن کریم و تلاوت آن با صدای خوش، زبانزد بودم. در مراسم دبستان و مراسم استقبال از شخصیت هایی که به مدرسه می آمدند، قرآن تلاوت می کردم؛ از جمله در حضور آیت الله سیدابوالقاسم کاشانی قرآن خواندم. ایشان در اواخر دهه ۲۰ شمسی به مشهد آمد و مدرسه به استقبال ایشان رفت. من در آن هنگام دوازده ساله بودم …
همچنین در آغاز ورود آیت الله سید حسن قمی به مشهد پس از وفات پدرش، در حضور ایشان نیز قرآن خواندم. برخی از مؤسسان مدرسه، مقلد پدر ایشان بودند. آقای قمی به مدرسه آمد. ما به صف ایستاده بودیم. من و یکی از شاگردان جلو آمدیم و قرآن و برخی محفوظات دینی خود را خواندیم. من از ایشان جایزه گرفتم که اکنون هم به یادم هست که کتاب «تعلیمات دینی» تألیف سید حسام الدین فال اسیری شیرازی بود.
خون دلی که لعل شد، صفحات ۱۳و۱۴
شرکت در جلسه قرائت قرآن و خواندن کتاب تجوید
قرآن را از دوران کودکی نزد مادر، و سپس از یکی از کسبه که قرائتش خوب بود و جلسات دوره ای قرائت را در منازل مدیریت می کرد، آموختم. پدر، من و برادرم را به این مرد مؤمن که حاج رمضانعلی نام داشت، سپرد. او به ما احترام می گذاشت. با آنکه مردی پنجاه ساله بود، پشت سر ما از در خارج می شد و ما را در دو طرف خود می نشانید. من نزد او قرآن می خواندم و او قرائت مرا تصحیح می کرد.
یک روز به ما گفت: شما دیگر به مرحله ای رسیده اید که من نمی توانم به شما درس بدهم و بیشتر از این شما را جلو ببرم. به ما توصیه کرد که پیش استاد او ملا عباس برویم که در سن هفتاد سالگی در صحن حرم رضوی تدریس می کرد … از ویژگی های او این بود که به نسخه قرآن چاپ هند مقید بود و اعتقاد داشت که نسخه هندی با وجود دشواری رسم الخطش، نسخه ای صحیح است … نزد او کتاب تجوید را خواندیم که به فارسی است و تألیف سید محمد عرب زعفرانی.
خون دلی که لعل شد، صفحات ۱۴و۱۵
گوش دادن به تلاوت های قرآنی رادیو صوت العرب در زندان
من یک رادیوی کوچک داشتم. این رادیو هنگام نوبت کشیک نگهبانان آسان گیر و بااغماض به دست من رسید، و من آن را از چشم نگهبانان سخت گیر پنهان می کردم؛ چون معمولا استفاده از رادیو در داخل زندان ممنوع است. پس از شنیدن خبر در گذشت عبدالناصر، کار من شد گوش دادن به رادیو «صوت العرب». بزرگترین مایه تسلی من در آن روزها تلاوت های قرآنی این رادیو بود که اکنون آنها را با جزئیات به خاطر دارم.
مثلا به یاد دارم که قاریان بزرگ مصری، مانند «عبدالباسط»، «مصطفی اسماعیل» و «محمود علی البناء» این آیه کریمه را می خواندند: «و کأین من نبی قاتل معه ربیون کثیر فما وهنوا لما أصابهم فی سبیل الله و ما ضعفوا و ما استکانوا و الله یحب الصابرین». یکی از آنها این آیه را می خواند و دوباره از «قاتل معه ربیون» تکرار می کرد. من نام قرائی را که تلاوتشان را شنیدم، در پشت قرآن یادداشت کردم.
از آغاز شب به تلاوت ها گوش می کردم، تا وقتی تلاوت های «صوت العرب» به آخر برسد و من به دنبال تلاوت های قرآنی، به سراغ ایستگاه های رادیویی دیگر بروم.
خون دلی که لعل شد، صفحه ۱۸۰
حفظ قرآن در دوران ماه رمضان در زندان
دستگیری من در اوایل ماه شعبان بود. روزها گذشت و ماه مبارک رمضان نزدیک شد. من شنیدم که رئیس بازجوها در راهرو رفت و آمد می کند. وقتی صدای گام هایش به سلولم نزدیک شد، صدایش زدم …
من می دانستم که او مرا آزاد نمی کند، اما من خواسته بزرگی از او طلب کردم تا خواسته کوچک را بپذیرد.
فورا به او گفتم: بسیار خوب. اجازه بده من یک قرآن داشته باشم.
گفت: اشکالی ندارد.
اجازه داد یک قرآن از منزل برایم آوردند. خواندن قرآن در تاریکی شدید ناممکن بود. به نگهبان گفتم: می خواهم قرآن بخوانم؛ در را برایم کمی باز کنید. رفت اجازه گرفت. اجازه دادند که در به اندازه ده سانتیمتر باز گذاشته شود و همین برای خواندن کافی بود. لذا در این ماه خیلی قرآن خواندم و خیلی هم حفظ کردم.
خون دلی که لعل شد، صفحه ۲۱۷
آرامش دادن به سایر زندانی ها با تلاوت آیاتی از قرآن
از جمله خاطرات دردناک من در این زندان [مشهد] این بود که شاهد شکنجه برخی شاگردانم بودم. در این زندان بیش از ده نفر معمم بودند که بیشترشان از شاگردان من بودند … از جمله این افراد، سید عباس موسوی قوچانی بود. (او بعدا در جنگ تحمیلی به شهادت رسید) … تنها تسلای خاطر موسوی در این زندان این بود که وقتی از اتاق شکنجه بر می گشت، صدای مرا می شنید که آیاتی از قرآن را تلاوت می کردم. و من عمدا آیاتی را انتخاب می کردم که مرهمی بر زخم هایش، و آرامشی برای قلبش باشد و عزمش را راسخ تر کند. گاهی هم با همان آهنگ تلاوت قرآن، به زبان عربی با او حرف می زدم و او را به حق و صبر سفارش می کردم.
خون دلی که لعل شد، صفحات ۲۲۲ و ۲۲۳
ترویج تلاوت مصطفی اسماعیل از مشهد به سایر نقاط کشور
ما رفیقی داشتیم او به مصر رفته بود، چند ماه در آن جا مانده بود و نوارهای عبدالفتاح، شیخ مصطفی اسماعیل و محمد رفعت و امثال آنان را به این جا آورده بود. مخصوصا من از نوار عبدالفتاح خیلی خوشم می آمد؛ آن را گوش می کردم. بعدها هم با صدای شیخ مصطفی اسماعیل آشنا شدم. بعد که شیخ مصطفی اسماعیل را شناختم، بقیه یادم رفت.
صدای شیخ مصطفی اسماعیل، خیلی فوق العاده بود. این را هم بگویم که الان در ایران، میل عمومی به طرف شیخ مصطفی اسماعیل است. یعنی قرای ما، حتما روی سبک قرائت شیخ مصطفی اسماعیل تمرین دارند و روی دیگران کمتر. اعتقادم این است که این حرکت، از مشهد و از دستگاه ما شروع شد. در تهران، هیچ کس غیر از عبدالباسط را نمی شناخت. من یک وقت که به تهران آمده بودم، فقط عبدالباسط مطرح بود. جاهای دیگر هم که می رفتیم، فقط عبدالباسط را می شناختند.
بیانات در مراسم تودیع قاریان قرآن، استاد شحات محمد انور و استاد محمد بسیونی اول اسفند ۱۳۶۹
تعطیل کردن درس تفسیر به دلیل شرح آیات بنی اسرائیل!
بنده سال ۵۰ در مشهد برای دانشجوها درس تفسیر می گفتم و اوایل سوره بقره- ماجراهای بنی اسرائیل- را تفسیر می کردم. بنده را به ساواک خواستند و گفتند چرا شما راجع به بنی اسرائیل حرف می زنید؟ گفتم آیه قرآن است؛ من دارم آیه قرآن را معنا و تفسیر می کنم. گفتند نه، این اهانت به اسرائیل است! درس تفسیر بنده را به خاطر تفسیر آیات بنی اسرائیل- چون اسم اسرائیل در آن بود- تعطیل کردند.
بیانات در دیدار جمعی از دانشجویان استان کرمان ۱۹ اردیبهشت ۱۳۸۴
شنیدن تلاوت ابوالعینین شعیشع در مسجد گوهرشاد
در گذشته این همه تلاوت کننده قرآن، این همه حافظ قرآن، این همه آشنای با متن قرآن، این همه عاشق و علاقه مند به تلاوت قرآن وجود نداشت؛ در حالی که همین کشور بود، همین ملت بود.
من یادم هست که یکی از قراء برجسته مصری - مرحوم ابوالعینین شعیشع - آمده بود مشهد و در مسجد گوهرشاد قرآن تلاوت می کرد، که خیلی هم خوب می خواند. چون جلسه مال اوقاف آن زمان بود و اوقاف هم برخلاف امروز که الحمدلله سازمان مفتخری است، آن روز سازمان بدنامی بود، بنده با اینکه خیلی شائق بودم تلاوت آن قاری را بشنوم، نمی خواستم بروم توی آن مجلس بنشینم؛ از دور نگاه می کردم و صدا را می شنفتم. همه کسانی که در آن مجلس شرکت داشتند، گمان نمی کنم پنجاه نفر، شصت نفر می شدند.
بیانات در دیدار قاریان و حافظان و اساتید قرآنی ۱۱ مرداد ۱۳۹۰
روزی که ممنوع التفسیر شدم
من یک درسی مخصوص دانشجوها شروع کردم، درس تفسیر قرآن که بسیار پرشور و جالب بود و بیشتر آن کسانی که در آن درس ها شرکت می کردند، بلکه همه شان شاید، آن عده چند صد نفری که شرکت می کردند، بعدها همه جزو این گروه های مبارز و انقلابی بودند، البته بعضی راه درست را تا امروز هم ادامه دادند، بعضی هم در این ریخت و پاش های انحرافی که ما در این مدت داشتیم، بدبختانه دچار انحراف شدند و از راه های دیگر رفتند، به هرحال آن جا یک پایه متینی بود برای ارائه تفکر اسلامی و آشنایی جوان ها با قرآن.
ساواک هم مرتبا مزاحم بود دیگر، یعنی مسأله یک بار و دوبار و ده بار نبود، مرتب اذیت می کردند، مزاحمت می کردند، درس را تعطیل می کردند، من را می خواستند، شاگردها را می خواستند، اندک چیزی را بهانه می گرفتند. بالأخره هم بعد از مدتی آن درس را تعطیل کردند، این درس تفسیر جوان ها را هم مثل آن درس دیگر تعطیل کردند و بنده ممنوع التفسیر شدم در مشهد، یعنی سخنرانی اگر می کردم یک جایی اشکال نداشت اما تفسیر قرآن حق نداشتم بگویم.
مصاحبه با صداوسیما پس از مراسم تحلیف ۱۹ مهر ۱۳۶۰
شرکت دانشجویان در درس تفسیر برای مقابله با مارکسیست ها
بنده از دوره جوانی با دانشجویان سروکار داشته ام. در دوره ای که برای اقامت از قم به مشهد رفتم، برای طلاب درس تفسیر را شروع کردم. بعد دیدم که یک مشت جوان هم لابلای طلبه ها پیدا می شوند و می آیند شرکت می کنند. فهمیدم که اینها دانشجو هستند. احساس کردم که در بین جوان های دانشجو علاقه ای نسبت به تفسیر قرآن وجود دارد و اینها مایلند که در مقابل تفکرات مارکسیستی - که آن روز هم به شدت ترویج می شد - یک منطق مستحکم و قوی را در اختیار داشته باشند، که آن منطق قرآن است.
بیانات در دیدار جمعی از دانشجویان ۱۷ آذر ۱۳۷۹
سخنرانی من مقدمه تلاوت قرآن بود
من در سال های ۵۱ و ۵۲ و ۵۳ در مشهد سخنرانی می کردم؛ می ایستادم سخنرانی می کردم. بعد هم که حرف من تمام می شد، روی زمین می نشستم. سپس صندلی می گذاشتیم، تا قاری قرآن تلاوت کند. آقای فاطمی و بعضی از برادران دیگر، روی صندلی می نشستند و قرآن می خواندند. من می گفتم که حرف من مقدمه تلاوت قرآن است. من ایستاده صحبت می کردم؛ اما صندلی بلند و قشنگی - مثل منبر - گذاشته بودیم و اینها روی آن می نشستند و بعد از صحبت من قرآن می خواندند؛ همان آیاتی که من قبلا تفسیر کرده بودم. فکر من این است. من می گویم که در جامعه، قرآن اصل است.
بیانات در دیدار جمعی از قاریان قرآن ۲۲ فروردین ۱۳۷۰
انتهای پیام/
اثرپذیری از تلاوت زیبای مادر
زادگاه مادرم نجف است. ایشان لهجه عربی داشت. در کودکی، با لهجه عربی نجفی حرف می زده است. با قرآن آشنا بود. قرآن را خوب و با صدایی جالب تلاوت می کرد. در اواخر عمر، صدایش گرفته بود و من صدای خوش او را به یادش می آوردم. بر قرائت کلام الله مجید با قرآن اهدائی پدرش مداومت روزانه داشت. شیوه قرائت ایشان، ما را در آن کم سن و سالی به خود جذب می کرد. پیرامونش گرد می آمدیم و به تلاوتش گوش می کردیم.
خون دلی که لعل شد، صفحه ۸
شوق شنیدن داستان حضرت موسی
مادرم معانی برخی آیات را برای ما به فارسی ترجمه می کرد و داستان های پیامبران را برایمان بازمی گفت. شیفتگی وافرش به زندگی حضرت موسی(علیه السلام) موجب می شد تا داستان زندگی این پیامبر بزرگ را با همه جزئیات برای ما شرح دهد. آن چنان با علاقه مندی درباره حضرت موسی سخن می گفت که شوق شنیدن ماجراهای او را در ما برمی انگیخت.
خون دلی که لعل شد، صفحه ۸
زبانزد بودن در مدرسه در تجوید و تلاوت قرآن کریم
در مدرسه دار التعلیم دیانتی در تجوید قرآن کریم و تلاوت آن با صدای خوش، زبانزد بودم. در مراسم دبستان و مراسم استقبال از شخصیت هایی که به مدرسه می آمدند، قرآن تلاوت می کردم؛ از جمله در حضور آیت الله سیدابوالقاسم کاشانی قرآن خواندم. ایشان در اواخر دهه ۲۰ شمسی به مشهد آمد و مدرسه به استقبال ایشان رفت. من در آن هنگام دوازده ساله بودم …
همچنین در آغاز ورود آیت الله سید حسن قمی به مشهد پس از وفات پدرش، در حضور ایشان نیز قرآن خواندم. برخی از مؤسسان مدرسه، مقلد پدر ایشان بودند. آقای قمی به مدرسه آمد. ما به صف ایستاده بودیم. من و یکی از شاگردان جلو آمدیم و قرآن و برخی محفوظات دینی خود را خواندیم. من از ایشان جایزه گرفتم که اکنون هم به یادم هست که کتاب «تعلیمات دینی» تألیف سید حسام الدین فال اسیری شیرازی بود.
خون دلی که لعل شد، صفحات ۱۳و۱۴
شرکت در جلسه قرائت قرآن و خواندن کتاب تجوید
قرآن را از دوران کودکی نزد مادر، و سپس از یکی از کسبه که قرائتش خوب بود و جلسات دوره ای قرائت را در منازل مدیریت می کرد، آموختم. پدر، من و برادرم را به این مرد مؤمن که حاج رمضانعلی نام داشت، سپرد. او به ما احترام می گذاشت. با آنکه مردی پنجاه ساله بود، پشت سر ما از در خارج می شد و ما را در دو طرف خود می نشانید. من نزد او قرآن می خواندم و او قرائت مرا تصحیح می کرد.
یک روز به ما گفت: شما دیگر به مرحله ای رسیده اید که من نمی توانم به شما درس بدهم و بیشتر از این شما را جلو ببرم. به ما توصیه کرد که پیش استاد او ملا عباس برویم که در سن هفتاد سالگی در صحن حرم رضوی تدریس می کرد … از ویژگی های او این بود که به نسخه قرآن چاپ هند مقید بود و اعتقاد داشت که نسخه هندی با وجود دشواری رسم الخطش، نسخه ای صحیح است … نزد او کتاب تجوید را خواندیم که به فارسی است و تألیف سید محمد عرب زعفرانی.
خون دلی که لعل شد، صفحات ۱۴و۱۵
گوش دادن به تلاوت های قرآنی رادیو صوت العرب در زندان
من یک رادیوی کوچک داشتم. این رادیو هنگام نوبت کشیک نگهبانان آسان گیر و بااغماض به دست من رسید، و من آن را از چشم نگهبانان سخت گیر پنهان می کردم؛ چون معمولا استفاده از رادیو در داخل زندان ممنوع است. پس از شنیدن خبر در گذشت عبدالناصر، کار من شد گوش دادن به رادیو «صوت العرب». بزرگترین مایه تسلی من در آن روزها تلاوت های قرآنی این رادیو بود که اکنون آنها را با جزئیات به خاطر دارم.
مثلا به یاد دارم که قاریان بزرگ مصری، مانند «عبدالباسط»، «مصطفی اسماعیل» و «محمود علی البناء» این آیه کریمه را می خواندند: «و کأین من نبی قاتل معه ربیون کثیر فما وهنوا لما أصابهم فی سبیل الله و ما ضعفوا و ما استکانوا و الله یحب الصابرین». یکی از آنها این آیه را می خواند و دوباره از «قاتل معه ربیون» تکرار می کرد. من نام قرائی را که تلاوتشان را شنیدم، در پشت قرآن یادداشت کردم.
از آغاز شب به تلاوت ها گوش می کردم، تا وقتی تلاوت های «صوت العرب» به آخر برسد و من به دنبال تلاوت های قرآنی، به سراغ ایستگاه های رادیویی دیگر بروم.
خون دلی که لعل شد، صفحه ۱۸۰
حفظ قرآن در دوران ماه رمضان در زندان
دستگیری من در اوایل ماه شعبان بود. روزها گذشت و ماه مبارک رمضان نزدیک شد. من شنیدم که رئیس بازجوها در راهرو رفت و آمد می کند. وقتی صدای گام هایش به سلولم نزدیک شد، صدایش زدم …
من می دانستم که او مرا آزاد نمی کند، اما من خواسته بزرگی از او طلب کردم تا خواسته کوچک را بپذیرد.
فورا به او گفتم: بسیار خوب. اجازه بده من یک قرآن داشته باشم.
گفت: اشکالی ندارد.
اجازه داد یک قرآن از منزل برایم آوردند. خواندن قرآن در تاریکی شدید ناممکن بود. به نگهبان گفتم: می خواهم قرآن بخوانم؛ در را برایم کمی باز کنید. رفت اجازه گرفت. اجازه دادند که در به اندازه ده سانتیمتر باز گذاشته شود و همین برای خواندن کافی بود. لذا در این ماه خیلی قرآن خواندم و خیلی هم حفظ کردم.
خون دلی که لعل شد، صفحه ۲۱۷
آرامش دادن به سایر زندانی ها با تلاوت آیاتی از قرآن
از جمله خاطرات دردناک من در این زندان [مشهد] این بود که شاهد شکنجه برخی شاگردانم بودم. در این زندان بیش از ده نفر معمم بودند که بیشترشان از شاگردان من بودند … از جمله این افراد، سید عباس موسوی قوچانی بود. (او بعدا در جنگ تحمیلی به شهادت رسید) … تنها تسلای خاطر موسوی در این زندان این بود که وقتی از اتاق شکنجه بر می گشت، صدای مرا می شنید که آیاتی از قرآن را تلاوت می کردم. و من عمدا آیاتی را انتخاب می کردم که مرهمی بر زخم هایش، و آرامشی برای قلبش باشد و عزمش را راسخ تر کند. گاهی هم با همان آهنگ تلاوت قرآن، به زبان عربی با او حرف می زدم و او را به حق و صبر سفارش می کردم.
خون دلی که لعل شد، صفحات ۲۲۲ و ۲۲۳
ترویج تلاوت مصطفی اسماعیل از مشهد به سایر نقاط کشور
ما رفیقی داشتیم او به مصر رفته بود، چند ماه در آن جا مانده بود و نوارهای عبدالفتاح، شیخ مصطفی اسماعیل و محمد رفعت و امثال آنان را به این جا آورده بود. مخصوصا من از نوار عبدالفتاح خیلی خوشم می آمد؛ آن را گوش می کردم. بعدها هم با صدای شیخ مصطفی اسماعیل آشنا شدم. بعد که شیخ مصطفی اسماعیل را شناختم، بقیه یادم رفت.
صدای شیخ مصطفی اسماعیل، خیلی فوق العاده بود. این را هم بگویم که الان در ایران، میل عمومی به طرف شیخ مصطفی اسماعیل است. یعنی قرای ما، حتما روی سبک قرائت شیخ مصطفی اسماعیل تمرین دارند و روی دیگران کمتر. اعتقادم این است که این حرکت، از مشهد و از دستگاه ما شروع شد. در تهران، هیچ کس غیر از عبدالباسط را نمی شناخت. من یک وقت که به تهران آمده بودم، فقط عبدالباسط مطرح بود. جاهای دیگر هم که می رفتیم، فقط عبدالباسط را می شناختند.
بیانات در مراسم تودیع قاریان قرآن، استاد شحات محمد انور و استاد محمد بسیونی اول اسفند ۱۳۶۹
تعطیل کردن درس تفسیر به دلیل شرح آیات بنی اسرائیل!
بنده سال ۵۰ در مشهد برای دانشجوها درس تفسیر می گفتم و اوایل سوره بقره- ماجراهای بنی اسرائیل- را تفسیر می کردم. بنده را به ساواک خواستند و گفتند چرا شما راجع به بنی اسرائیل حرف می زنید؟ گفتم آیه قرآن است؛ من دارم آیه قرآن را معنا و تفسیر می کنم. گفتند نه، این اهانت به اسرائیل است! درس تفسیر بنده را به خاطر تفسیر آیات بنی اسرائیل- چون اسم اسرائیل در آن بود- تعطیل کردند.
بیانات در دیدار جمعی از دانشجویان استان کرمان ۱۹ اردیبهشت ۱۳۸۴
شنیدن تلاوت ابوالعینین شعیشع در مسجد گوهرشاد
در گذشته این همه تلاوت کننده قرآن، این همه حافظ قرآن، این همه آشنای با متن قرآن، این همه عاشق و علاقه مند به تلاوت قرآن وجود نداشت؛ در حالی که همین کشور بود، همین ملت بود.
من یادم هست که یکی از قراء برجسته مصری - مرحوم ابوالعینین شعیشع - آمده بود مشهد و در مسجد گوهرشاد قرآن تلاوت می کرد، که خیلی هم خوب می خواند. چون جلسه مال اوقاف آن زمان بود و اوقاف هم برخلاف امروز که الحمدلله سازمان مفتخری است، آن روز سازمان بدنامی بود، بنده با اینکه خیلی شائق بودم تلاوت آن قاری را بشنوم، نمی خواستم بروم توی آن مجلس بنشینم؛ از دور نگاه می کردم و صدا را می شنفتم. همه کسانی که در آن مجلس شرکت داشتند، گمان نمی کنم پنجاه نفر، شصت نفر می شدند.
بیانات در دیدار قاریان و حافظان و اساتید قرآنی ۱۱ مرداد ۱۳۹۰
روزی که ممنوع التفسیر شدم
من یک درسی مخصوص دانشجوها شروع کردم، درس تفسیر قرآن که بسیار پرشور و جالب بود و بیشتر آن کسانی که در آن درس ها شرکت می کردند، بلکه همه شان شاید، آن عده چند صد نفری که شرکت می کردند، بعدها همه جزو این گروه های مبارز و انقلابی بودند، البته بعضی راه درست را تا امروز هم ادامه دادند، بعضی هم در این ریخت و پاش های انحرافی که ما در این مدت داشتیم، بدبختانه دچار انحراف شدند و از راه های دیگر رفتند، به هرحال آن جا یک پایه متینی بود برای ارائه تفکر اسلامی و آشنایی جوان ها با قرآن.
ساواک هم مرتبا مزاحم بود دیگر، یعنی مسأله یک بار و دوبار و ده بار نبود، مرتب اذیت می کردند، مزاحمت می کردند، درس را تعطیل می کردند، من را می خواستند، شاگردها را می خواستند، اندک چیزی را بهانه می گرفتند. بالأخره هم بعد از مدتی آن درس را تعطیل کردند، این درس تفسیر جوان ها را هم مثل آن درس دیگر تعطیل کردند و بنده ممنوع التفسیر شدم در مشهد، یعنی سخنرانی اگر می کردم یک جایی اشکال نداشت اما تفسیر قرآن حق نداشتم بگویم.
مصاحبه با صداوسیما پس از مراسم تحلیف ۱۹ مهر ۱۳۶۰
شرکت دانشجویان در درس تفسیر برای مقابله با مارکسیست ها
بنده از دوره جوانی با دانشجویان سروکار داشته ام. در دوره ای که برای اقامت از قم به مشهد رفتم، برای طلاب درس تفسیر را شروع کردم. بعد دیدم که یک مشت جوان هم لابلای طلبه ها پیدا می شوند و می آیند شرکت می کنند. فهمیدم که اینها دانشجو هستند. احساس کردم که در بین جوان های دانشجو علاقه ای نسبت به تفسیر قرآن وجود دارد و اینها مایلند که در مقابل تفکرات مارکسیستی - که آن روز هم به شدت ترویج می شد - یک منطق مستحکم و قوی را در اختیار داشته باشند، که آن منطق قرآن است.
بیانات در دیدار جمعی از دانشجویان ۱۷ آذر ۱۳۷۹
سخنرانی من مقدمه تلاوت قرآن بود
من در سال های ۵۱ و ۵۲ و ۵۳ در مشهد سخنرانی می کردم؛ می ایستادم سخنرانی می کردم. بعد هم که حرف من تمام می شد، روی زمین می نشستم. سپس صندلی می گذاشتیم، تا قاری قرآن تلاوت کند. آقای فاطمی و بعضی از برادران دیگر، روی صندلی می نشستند و قرآن می خواندند. من می گفتم که حرف من مقدمه تلاوت قرآن است. من ایستاده صحبت می کردم؛ اما صندلی بلند و قشنگی - مثل منبر - گذاشته بودیم و اینها روی آن می نشستند و بعد از صحبت من قرآن می خواندند؛ همان آیاتی که من قبلا تفسیر کرده بودم. فکر من این است. من می گویم که در جامعه، قرآن اصل است.
بیانات در دیدار جمعی از قاریان قرآن ۲۲ فروردین ۱۳۷۰
انتهای پیام/
پرسش و پاسخ در
خاطرات قرآنی امام خامنه‌ای| اثرپذیری از تلاوت زیبای مادر تا حفظ قرآن و آرامش به اسرا در زندان ساواک - تسنیم
گفتگو با هوش مصنوعی