به گزارش خبرگزاری تسنیم، «سوگ شفق»روایتی از حماسه کربلا در ۵ پرده با همراهی ارکستر بزرگ متشکل از نوازندگان به رهبری عرفان وکیلی و خوانندگان کر به رهبری سرژیک میرزائیان با خوانندگی مجتبی عسگری(امام حسین (ع))، هادی فیض آبادی حضرت عباس(ع))، سید محسن حسینی (جناب حر)، امیرحسین سمیعی (عمر بن سعد)، محمدرضا صفی (شمر) و ستار روزبه (ابلیس)و آهنگسازی میلاد آقایی به روی صحنه رفت.

این در حالی است که تمام پرده های اجرای«سوگ شفق» با نقاشی امیرمحمد سرمدی و با نظارت استاد حسن روح الامین همراه است که به صورت موشن گرافی و با توجه به مضمون هر پرده به نمایش درمی آیند.

در پرده اول «سوگ شفق»به گونه ای تقابل خیر و شر است. روایتی موسیقایی که ابتدا توسط گروه کر و با اشعاری از حافظ شیرازی مرور می شود و در نهایت ابلیس وارد صحنه می شود و ستار روزبه اشعاری از فردوسی را می خواند.

پرده دوم اما راوی صبح عاشورا است و با رجز خوانی عمر سعد (امیرحسین سمیعی) آغاز می شود: آمده ام امروز پیکاری کنم، خون ز قلب تیغ ها جاری کنم …

سپس امام حسین (ع) (مجتبی عسگری) وارد صحنه می شود و به رجزخوانی عمر سعد پاسخ می دهد: مرد جنگی را هراس از جنگ نیست، زیستن با ظلم غیر از ننگ نیست …این گفتگو با همراهی گروه و سازهای ارکستر ادامه می یابد و در نهایت وارد پرده سوم می شود.

پرده سوم اجرای خواننده بازگشت جناب حر نزد لشگر امام حسین (ع) است؛ جایی که سازها راوی یک جنون می شوند و اینجا گفتگویی آهنگین و چالش برانگیز میان حر، شمر و عمربن سعد در می گیرد و در نهایت با آواز مجتبی عسگری در اوج پایان می گیرد: روز ازل که عهد خلایق ستانده اند،



نام تو را به جرعه پاکان نشانده اند

تو حر عاشقی و چه زیباست نام تو

حقا تو را چه خوش که به این نام خوانده اند …

پرده چهارم یک سوگ عمیق است. سازها و نواها برای روایت شهادت حضرت عباس(ع) همصدا می شوند و گروه کر آغازکننده است: باز این چه رستخیز عظیم است کز زمین، بی نفخ صور خاسته تا عرش اعظم است …

سپس یک عاشقانه آرام میان هادی فیض آبادی (حضرت عباس (ع)) و مجتبی عسگری (امام حسین (ع)) شکل می گیرد و در نهایت گروه کر خبر می دهد که: ای اهل حرم میر و علمدار نیامد …

پرده پنجم اجرا همان پایان کار یعنی شهادت امام حسین (ع) است. گروه کر شعری از مولانا «کجایید ای شهیدان خدایی» را می خواند و شمر همچنان رجز می خواند. همنوازی بی نظیری در ارکستر شکل می گیرد و مجتبی عسگری (امام حسین (ع)) می خواند: وقت سفر رسیده و هنگام دوری است بر من، بلاست قسمت و بر تو صبوری است.

انتهای پیام/