به گزارش خبرگزاری مهر، حجت الاسلام حمید شهریاری دبیرکل مجمع که به منظور شرکت در بیست و ششمین مجمع فقه اسلامی به قطر سفر کرده است، با بیان مطالب و ملاحظاتی درباره ی سخنرانی های حاضران در خصوص احکام هوش مصنوعی و ضوابط و اخلاقیات آن با تاکید بر ضرورت طبقه بندی ساختاری در تحلیل آسیب های هوش مصنوعی گفت: فهرست آسیب های هوش مصنوعی نیازمند چارچوبی منطقی و ساختاری است که ابعاد فنی، اخلاقی، اجتماعی، اقتصادی و اعتقادی را دربر گیرد. بر این اساس، پیشنهاد می شود این آسیب ها در پنج سطح بعد حقوقی فقهی، بعد امنیتی سیاسی، بعد فنی سیستمی، بعد اقتصادی و بعد اجتماعی فرهنگی طبقه بندی شوند.

وی افزود: صرف ذکر آسیب ها گرچه ضروری است، اما کافی نیست؛ بلکه باید به صورت گسترده تری تهدیدات وجودی و فلسفی، به ویژه در سطح آینده پژوهانه، بیان گردد و با شواهد واقعی و مصادیق عینی مستند شود. از جمله این تهدیدات می توان به سناریوهای مربوط به فراهوش مصنوعی (Superintelligence)، فقدان امکان کنترل بلندمدت بر سامانه های هوشمند مستقل و واگذاری تصمیمات سرنوشت ساز به سامانه های بی مسئولیت و حکومت های فاقد مسئولیت پذیری اشاره کرد.

حجت الاسلام حمید شهریاری گفت: همچنین باید نسبت به کاربردهای فعلی این فناوری نیز حساسیت بیشتری نشان داد. سلاح هوشمندی که در ترور شهید یحیی السنوار و شهید اسماعیل هنیه به کار رفت، باید در این کنفرانس به طور جدی پیگیری شود و اقدامات رژیم صهیونیستی در این زمینه محکوم گردد. این رژیم غاصب دارای سلاح های هسته ای، سلاح های هوشمند و سلاح های شیمیایی است، و بر عهده مجامع فقهی است که حرمت به کارگیری این سلاح ها را تبیین نمایند. این رژیم غاصب با این کاربردها، امنیت جهانی را به طور جدی به خطر می اندازد و صلح عادلانه را مخدوش می سازد و کرامت انسانی را پایمال می کند.

دبیرکل مجمع خاطرنشان کرد: بهره گیری از منابع بین المللی معتبر برای شناخت موضوع و درک ابعاد آن ضرورت است. از جمله این منابع، می توان به سند IEEE درباره اخلاق هوش مصنوعی (سال ۲۰۱۹ / هزار و نهصد و نوزده میلادی)، گزارش یونسکو در موضوع اخلاق هوش مصنوعی (سال ۲۰۲۱ / هزار و نهصد و بیست و یک میلادی) که استاد دکتر یاسر عجیل النشمی نیز در سخنان خود به آن اشاره کردند و قانون اتحادیه اروپا در زمینه هوش مصنوعی اشاره کرد که این منابع چارچوب هایی دقیق و قابل مقایسه برای ارزیابی آسیب ها و خطرات فراهم می کنند.

وی در پایان اتخاذ رویکرد تحلیلی و مسأله محور به جای صرفا رویکرد خطابی و هشداردهنده را ضروری دانشت و افزود: استفاده از تعابیری همچون: «هوش مصنوعی وسیله ای برای کشتار، فریب و تدلیس است» بیشتر جنبه هشداردهنده دارد تا تحلیلی. چنین زبانی ممکن است برای مخاطبان علمی یا بین المللی قانع کننده نباشد و نیازمند بازنویسی در چارچوب تحلیل های نهادی و روش مند باشد. همچنین، با اینکه اشاره به مفاهیمی همچون تبعیض الگوریتمی، فقدان شفافیت و ضعف مسئولیت پذیری قابل تقدیر است، اما کافی نیست؛ بلکه باید به تحلیل دقیق سازوکارهای فنی پشت این آسیب ها پرداخت، مانند: ساختار شبکه های عصبی، یادگیری ماشین و ماهیت داده های مورد استفاده در آموزش و کلان داده ها. در نهایت تمام این موارد باید به گونه ای بررسی شود که کرامت انسانی حفظ گردد و از ماشینی شدن جامعه انسانی جلوگیری به عمل آید.