ایسنا/مازندران عضو هیئت علمی گروه علوم تربیتی دانشگاه مازندران گفت: در دنیا و در حوزه آموزش، نوعی یادگیری به عنوان «آموزش ترکیبی» وجود دارد که در کنار توجه آموزش حضوری، به حوزه الکترونیکی آن نیز توجه می شود.

میمنت عابدینی در گفت وگو با ایسنا با اشاره به اینکه آموزش از تبعات شیوع ویروس کرونا همانند سایر بخش ها در امان نماند و روش های معمولی که در کلاس ها برای آموزش به دانشجویان استفاده می شد دیگر در این روش کاربردی ندارد، اظهار کرد: کرونا باعث شد در آموزش شرایط متفاوتی را تجربه کنیم که دارای مزایا و معایبی است.

وی با بیان اینکه نحوه تدریس، تعامل با دانشجو، تهیه محتوا، روش های تحقیق و غیره متفاوت شد، تصریح کرد: این تغییرات موجب به روز شدن و بازبینی محتواهای درسی شد.

عضو هیئت علمی گروه علوم تربیتی دانشگاه مازندران با اشاره به اینکه برای آموزش با کیفیت به یک سری زیرساخت هایی در دانشگاه و خارج از آن نیاز است، خاطرنشان کرد: آموزش یک رابطه دو سویه میان استاد و دانشجو است و زمانی می توانیم بگوئیم این آموزش اثربخش است که در کنار استاد، دانشجو در روند یادگیری فعال باشد.

عابدینی با بیان اینکه در شرایط مجازی این امکان وجود ندارد که استاد ببیند دانشجو در حال انجام چه کاری است، تصریح کرد: در این دوره بسیاری از دانشجوها به آموزش مجازی بی توجه بودند و گاهی انتظارات نامعقولی داشتند.

وی در ادامه با اشاره به اینکه در بخش پژوهش نیز، کرونا تغییران فراوانی به وجود آورد، گفت: پژوهش ها باید به گونه ای باشد که دردی از جامعه را درمان کند، هرچند شیوع کرونا، سختی تهیه محتوا و زمان بر بودن تدریس در فضای مجازی، کار پژوهشی را با مشکل مواجه کرده است.

عضو هیئت علمی گروه علوم تربیتی دانشگاه مازندران با بیان اینکه در دنیا و در حوزه آموزش، نوعی یادگیری به عنوان «آموزش ترکیبی» وجود دارد که در کنار توجه آموزش حضوری، به حوزه الکترونیکی آن نیز توجه می شود، گفت: در نظام آموزشی ایران، کرونا یک توفیق اجباری است که به سمت ارتقای حوزه الکترونیکی برویم و اگر از این پس بخواهیم آموزش با کیفیتی داشته باشیم، یادگیری ترکیبی در حد محدودتری پس از کرونا، لازم است که ادامه داشته باشد.

عابدینی همچنین به بررسی یک موضوع پژوهشی با عنوان «چالش های بانوان هیئت علمی دانشگاه مازندران در دوران کرونا» پرداخت و خاطرنشان کرد: شرکت کنندگان حاضر در پژوهش بانوان هیئت علمی بودند که علاوه بر آموزش و پژوهش، مضامینی دیگری همچون ابعاد اجتماعی، خانوادگی، زیست محیطی و غیره پرداخته شد.

وی با تاکید بر اینکه کرونا موجب ایجاد تغییراتی در سبک زندگی از مسائل بهداشتی تا نحوه گذران اوقات فراغت مان شده است، گفت: آداب اجتماعی نیز تحت تاثیر این شرایط قرار گرفت، در حالی که بسیاری از مفاهیم از طریق آموزش و تدریس در کلاس های مجازی در افراد شکل نمی گیرد بلکه نیاز است فرد در کلاس حضور داشته باشد و با محیط پیرامون ارتباط برقرار کند.

عضو هیئت علمی گروه علوم تربیتی دانشگاه مازندران افزود: مجازی بودن، موجب شده که دانشجویانی که در کلاس های حضوری کمتر حضور داشتند، در کلاس های مجازی به نسبت قبل، فعالتر شوند اما مسئله مهم نحوه برخورد و احترام آکادمیک دانشجویان و تغییر آن در دوران آموزش مجازی بود.

عابدینی با اشاره به اینکه نگرانی های خانواده ها در دوران آموزش مجازی در خصوص فرزندان شان، نبود ارتباط مستمر اجتماعی، فشار کاری، فعالیت های در منزل و غیره موجب ایجاد چالش های جسمانی و روانشناختی برای این بانوان شده بود، گفت: کرونا برای محیط زیست نیز اهمیت داشت، وقتی ارزشیابی ها مجازی شد، دیگر از کاغذ استفاده نشد و این امر به نفع محیط زیست بود اما استفاده زیاد از دستکش ها و لوازمی که تجدیدپذیر نیستند، به این محیط آسیب وارد کرده است.

وی با بیان اینکه توسعه آموزش هست که منجر به توسعه اقتصادی و اجتماعی جوامع می شود، خاطرنشان کرد: امروز این شرایط فراهم شده تا حداقل زیرساخت یادگیری ترکیبی در کشور ایجاد شود، باید از تجربه ترمی که گذشت برای بهبود کیفیت ترم بعد استفاده کرد.

عضو هیئت علمی گروه علوم تربیتی دانشگاه مازندران در پایان به این نکته تاکید کرد که احتمالا تا ۱٫۵ سال آینده، این روند ادامه خواهد داشت، بنابراین باید ذهن های خود را برای آموزش اینچنینی آماده کنیم، در واقع این آمادگی باید از سوی مدیران، اساتید و دانشجویان باشد.

انتهای پیام