به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم، شادروان دکتر حسین کریمان در سال ۱۳۴۵، کتاب «ری باستان» را تألیف کرد که تا به امروز، نخبه ترین پژوهش موجود درباره ری محسوب می شود و نام او را درصدر ری شناسان ایران نشانده است.

کتاب دیگر او، «تهران در گذشته و حال» است که در سال ۱۳۵۵ توسط انجمن آثار ملی ایران منتشر شد. این کتاب با شرح وضعیت پهنه تهران در روزگار پیش از اسلام آغاز می شود و با پیگیری اخبار تهران در منابع تاریخی در قرون اسلامی تا عهد شاه تهماسب اول صفوی ادامه می یابد. سپس تاریخ تهران از دوره صفوی تا اواخر سلطنت محمدرضا پهلوی (زمان نگارش کتاب) روایت می شود. کریمان در این روایت، علاوه بر شرح تاریخ تهران، یکایک بناها و آثار شاخص مربوط به هر دوره تاریخی را معرفی کرده و به شرح مهم ترین تحولات تهران در آن دوره پرداخته است.



جامعیت کتاب «تهران در گذشته و حال»، چه از نظر استفاده از منابع تاریخی و چه از نظر روش تحقیق و پیکربندی پژوهش بدان پایه است که به جرأت می توان گفت، اکثر قریب به اتفاق کتاب هایی که طی چهار دهه گذشته درباره تاریخ عمومی تهران به نگارش درآمده اند، مبتنی بر این کتاب هستند.

متأسفانه برخی از پژوهشگران، نه تنها چیزی بر پژوهش های دکتر کریمان نیافزوده اند، بلکه گاه اندک اشتباه های راه یافته به کتاب او را نیز عینا تکرار کرده اند. بدون شک، عدم تجدید چاپ کتاب «تهران در گذشته و حال»، نقش مؤثری در انتشار این قبیل کتاب های تقلیدگونه داشته است.

سومین کتاب دکتر کریمان درباره پهنه تهران، کتابی است با نام «قصران» که در سال ۱۳۵۶ منتشر و در سال ۱۳۸۶ تجدید چاپ شد. موضوع کتاب، مباحث تاریخی، جغرافیایی، اجتماعی، مذهبی و آتشگاه منطقه کوهستانی ری باستان و تهران کنونی است که در قدیم با عنوان قصران (کوهستان) از آن یاد می شد.

شادروان دکتر حسین کریمان (۱۳۷۲-۱۲۹۲ خورشیدی) نامی بلند در حوزه تهران پژوهی دارد؛ چندان که می توان او را در کنار زنده یاد محمدتقی مصطفوی، پایه گذار تهران پژوهی های شصت سال اخیر به شمار آورد. او که در روستای آهار شمیرانات به دنیا آمده بود، تحصیلات خود در رشته زبان و ادبیات فارسی را در سال ۱۳۳۵ در مقطع دکترا به پایان برد و همزمان با تأسیس دانشگاه ملی ایران (شهید بهشتی کنونی) به تدریس در آن دانشگاه پرداخت.

انتهای پیام/