به گزارش حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان،سوره احزاب سی و سومین سوره و از سوره های مدنی قرآن است که در جزء ۲۱ و ۲۲ جای دارد. پرداختن به داستان جنگ احزاب یا خندق در بخش مهمی از این سوره دلیل نام گذاری آن به نام احزاب است. سوره احزاب همچنین درباره پیروی نکردن از کافران و اطاعت از خداوند، برخی از قانون های دوره جاهلیت، وظایف همسران پیامبر، داستان ازدواج پیامبر با زینب بنت جحش و مسئله حجاب سخن می گوید.

آیات اولوالارحام، تاسی، تطهیر، خاتمیت، صلوات ، امانت و آیه ای که زنان پیامبر را امهات المؤمنین می خواند از آیات مشهور و نامدار سوره احزاب است. در فضیلت تلاوت این سوره آمده است، اگر کسی آن را بخواند، از عذاب قبر در امان است یا در قیامت همراه پیامبر خواهد بود.

تلاوت آیاتی از سوره احزاب



بسم الله الرحمن الرحیم

به نام خداوند رحمتگر مهربان

یا أیها النبی اتق الله ولا تطع الکافرین والمنافقین إن الله کان علیما حکیما ﴿۱﴾

ای پیامبر از خدا پروا بدار و کافران و منافقان را فرمان مبر که خدا همواره دانای حکیم است (۱)

واتبع ما یوحی إلیک من ربک إن الله کان بما تعملون خبیرا ﴿۲﴾

و آنچه را که از جانب پروردگارت به سوی تو وحی می شود پیروی کن که خدا همواره به آنچه می کنید آگاه است (۲)

وتوکل علی الله وکفی بالله وکیلا ﴿۳﴾

و بر خدا اعتماد کن همین بس که خدا نگهبان [تو]ست (۳)

ما جعل الله لرجل من قلبین فی جوفه وما جعل أزواجکم اللائی تظاهرون منهن أمهاتکم وما جعل أدعیاءکم أبناءکم ذلکم قولکم بأفواهکم والله یقول الحق وهو یهدی السبیل ﴿۴﴾

خداوند برای هیچ مردی در درونش دو دل ننهاده است و آن همسرانتان را که مورد ظهار قرار می دهید مادران شما نگردانیده و پسرخواندگانتان را پسران [واقعی] شما قرار نداده است این گفتار شما به زبان شماست و[لی] خدا حقیقت را می گوید و او[ست که] به راه راست هدایت می کند (۴)

ادعوهم لآبائهم هو أقسط عند الله فإن لم تعلموا آباءهم فإخوانکم فی الدین وموالیکم ولیس علیکم جناح فیما أخطأتم به ولکن ما تعمدت قلوبکم وکان الله غفورا رحیما ﴿۵﴾

آنان را به [نام] پدرانشان بخوانید که این نزد خدا عادلانه تر است و اگر پدرانشان را نمی شناسید پس برادران دینی و موالی شمایند و در آنچه اشتباها مرتکب آن شده اید بر شما گناهی نیست ولی در آنچه دلهایتان عمد داشته است [مسؤولید] و خداست که همواره آمرزنده مهربان است (۵)

النبی أولی بالمؤمنین من أنفسهم وأزواجه أمهاتهم وأولو الأرحام بعضهم أولی ببعض فی کتاب الله من المؤمنین والمهاجرین إلا أن تفعلوا إلی أولیائکم معروفا کان ذلک فی الکتاب مسطورا ﴿۶﴾

پیامبر به مؤمنان از خودشان سزاوارتر [و نزدیکتر] است و همسرانش مادران ایشانند و خویشاوندان [طبق] کتاب خدا بعضی [نسبت] به بعضی اولویت دارند [و] بر مؤمنان و مهاجران [مقدمند] مگر آنکه بخواهید به دوستان [مؤمن] خود [وصیت یا] احسانی کنید و این در کتاب [خدا] نگاشته شده است (۶)

وإذ أخذنا من النبیین میثاقهم ومنک ومن نوح وإبراهیم وموسی وعیسی ابن مریم وأخذنا منهم میثاقا غلیظا ﴿۷﴾

و [یاد کن] هنگامی را که از پیامبران پیمان گرفتیم و از تو و از نوح و ابراهیم و موسی و عیسی پسر مریم و از [همه] آنان پیمانی استوار گرفتیم (۷)

لیسأل الصادقین عن صدقهم وأعد للکافرین عذابا ألیما ﴿۸﴾

تا راستان را از صدقشان باز پرسد و برای کافران عذابی دردناک آماده کرده است (۸)

یا أیها الذین آمنوا اذکروا نعمة الله علیکم إذ جاءتکم جنود فأرسلنا علیهم ریحا وجنودا لم تروها وکان الله بما تعملون بصیرا ﴿۹﴾

ای کسانی که ایمان آورده اید نعمت خدا را بر خود به یاد آرید آنگاه که لشکرهایی به سوی شما [در]آمدند پس بر سر آنان تندبادی و لشکرهایی که آنها را نمی دیدید فرستادیم و خدا به آنچه می کنید همواره بیناست (۹)

إذ جاءوکم من فوقکم ومن أسفل منکم وإذ زاغت الأبصار وبلغت القلوب الحناجر وتظنون بالله الظنونا ﴿۱۰﴾

هنگامی که از بالای [سر] شما و از زیر [پای] شما آمدند و آنگاه که چشمها خیره شد و جانها به گلوگاهها رسید و به خدا گمانهایی [نابجا] می بردید (۱۰)

هنالک ابتلی المؤمنون وزلزلوا زلزالا شدیدا ﴿۱۱﴾

آنجا [بود که] مؤمنان در آزمایش قرار گرفتند و سخت تکان خوردند (۱۱)

وإذ یقول المنافقون والذین فی قلوبهم مرض ما وعدنا الله ورسوله إلا غرورا ﴿۱۲﴾

و هنگامی که منافقان و کسانی که در دلهایشان بیماری است می گفتند خدا و فرستاده اش جز فریب به ما وعده ای ندادند (۱۲)

وإذ قالت طائفة منهم یا أهل یثرب لا مقام لکم فارجعوا ویستأذن فریق منهم النبی یقولون إن بیوتنا عورة وما هی بعورة إن یریدون إلا فرارا ﴿۱۳﴾

و چون گروهی از آنان گفتند ای مردم مدینه دیگر شما را جای درنگ نیست برگردید و گروهی از آنان از پیامبر اجازه می خواستند و می گفتند خانه های ما بیحفاظ است و[لی خانه هایشان] بیحفاظ نبود [آنان] جز گریز [از جهاد] چیزی نمی خواستند (۱۳)

ولو دخلت علیهم من أقطارها ثم سئلوا الفتنة لآتوها وما تلبثوا بها إلا یسیرا ﴿۱۴﴾

و اگر از اطراف [مدینه] مورد هجوم واقع می شدند و آنگاه آنان را به ارتداد می خواندند قطعا آن را می پذیرفتند و جز اندکی در این [کار] درنگ نمیکردند (۱۴)

ولقد کانوا عاهدوا الله من قبل لا یولون الأدبار وکان عهد الله مسئولا ﴿۱۵﴾

با آنکه قبلا با خدا سخت پیمان بسته بودند که پشت [به دشمن] نکنند و پیمان خدا همواره بازخواست دارد (۱۵)

قل لن ینفعکم الفرار إن فررتم من الموت أو القتل وإذا لا تمتعون إلا قلیلا ﴿۱۶﴾

بگو اگر از مرگ یا کشته شدن بگریزید هرگز این گریز برای شما سود نمی بخشد و در آن صورت جز اندکی برخوردار نخواهید شد (۱۶)

قل من ذا الذی یعصمکم من الله إن أراد بکم سوءا أو أراد بکم رحمة ولا یجدون لهم من دون الله ولیا ولا نصیرا ﴿۱۷﴾

بگو چه کسی می تواند در برابر خدا از شما حمایت کند اگر او بخواهد برای شما بد بیاورد یا بخواهد شما را رحمت کند و غیر از خدا برای خود یار و یاوری نخواهند یافت (۱۷)

قد یعلم الله المعوقین منکم والقائلین لإخوانهم هلم إلینا ولا یأتون البأس إلا قلیلا ﴿۱۸﴾

خداوند کارشکنان [و مانعشوندگان] شما و آن کسانی را که به برادرانشان می گفتند نزد ما بیایید و جز اندکی روی به جنگ نمی آورند [خوب] می شناسد (۱۸)

أشحة علیکم فإذا جاء الخوف رأیتهم ینظرون إلیک تدور أعینهم کالذی یغشی علیه من الموت فإذا ذهب الخوف سلقوکم بألسنة حداد أشحة علی الخیر أولئک لم یؤمنوا فأحبط الله أعمالهم وکان ذلک علی الله یسیرا ﴿۱۹﴾

بر شما بخیلانند و چون خطر فرا رسد آنان را می بینی که مانند کسی که مرگ او را فرو گرفته چشمانشان در حدقه میچرخد [و] به سوی تو می نگرند و چون ترس برطرف شود شما را با زبانهایی تند نیش می زنند بر مال حریصند آنان ایمان نیاورده اند و خدا اعمالشان را تباه گردانیده و این [کار] همواره بر خدا آسان است (۱۹)

یحسبون الأحزاب لم یذهبوا وإن یأت الأحزاب یودوا لو أنهم بادون فی الأعراب یسألون عن أنبائکم ولو کانوا فیکم ما قاتلوا إلا قلیلا ﴿۲۰﴾

اینان [چنین] می پندارند که دسته های دشمن نرفته اند و اگر دسته های دشمن بازآیند آرزو می کنند کاش میان اعراب بادیه نشین بودند و از اخبار [مربوط به] شما جویا می شدند و اگر در میان شما بودند جز اندکی جنگ نمیکردند (۲۰)

لقد کان لکم فی رسول الله أسوة حسنة لمن کان یرجو الله والیوم الآخر وذکر الله کثیرا ﴿۲۱﴾

قطعا برای شما در [اقتدا به] رسول خدا سرمشقی نیکوست برای آن کس که به خدا و روز بازپسین امید دارد و خدا را فراوان یاد می کند (۲۱)

ولما رأی المؤمنون الأحزاب قالوا هذا ما وعدنا الله ورسوله وصدق الله ورسوله وما زادهم إلا إیمانا وتسلیما ﴿۲۲﴾

و چون مؤمنان دسته های دشمن را دیدند گفتند این همان است که خدا و فرستاده اش به ما وعده دادند و خدا و فرستاده اش راست گفتند و جز بر ایمان و فرمانبرداری آنان نیفزود (۲۲)

من المؤمنین رجال صدقوا ما عاهدوا الله علیه فمنهم من قضی نحبه ومنهم من ینتظر وما بدلوا تبدیلا ﴿۲۳﴾

از میان مؤمنان مردانی اند که به آنچه با خدا عهد بستند صادقانه وفا کردند برخی از آنان به شهادت رسیدند و برخی از آنها در [همین] انتظارند و [هرگز عقیده خود را] تبدیل نکردند (۲۳)

لیجزی الله الصادقین بصدقهم ویعذب المنافقین إن شاء أو یتوب علیهم إن الله کان غفورا رحیما ﴿۲۴﴾

تا خدا راستگویان را به [پاداش] راستیشان پاداش دهد و منافقان را اگر بخواهد عذاب کند یا بر ایشان ببخشاید که خدا همواره آمرزنده مهربان است (۲۴)

ورد الله الذین کفروا بغیظهم لم ینالوا خیرا وکفی الله المؤمنین القتال وکان الله قویا عزیزا ﴿۲۵﴾

و خداوند آنان را که کفر ورزیده اند بیآنکه به مالی رسیده باشند به غیظ [و حسرت] برگرداند و خدا [زحمت] جنگ را از مؤمنان برداشت و خدا همواره نیرومند شکست ناپذیر است (۲۵)

وأنزل الذین ظاهروهم من أهل الکتاب من صیاصیهم وقذف فی قلوبهم الرعب فریقا تقتلون وتأسرون فریقا ﴿۲۶﴾

و کسانی از اهل کتاب را که با [مشرکان] همپشتی کرده بودند از دژهایشان به زیر آورد و در دلهایشان هراس افکند گروهی را می کشتید و گروهی را اسیر میکردید (۲۶)

وأورثکم أرضهم ودیارهم وأموالهم وأرضا لم تطئوها وکان الله علی کل شیء قدیرا ﴿۲۷﴾

و زمینشان و خانه ها و اموالشان و سرزمینی را که در آن پا ننهاده بودید به شما میراث داد و خدا بر هر چیزی تواناست (۲۷)

یا أیها النبی قل لأزواجک إن کنتن تردن الحیاة الدنیا وزینتها فتعالین أمتعکن وأسرحکن سراحا جمیلا ﴿۲۸﴾

ای پیامبر به همسرانت بگو اگر خواهان زندگی دنیا و زینت آنید بیایید تا مهرتان را بدهم و [خوش و] خرم شما را رها کنم (۲۸)

وإن کنتن تردن الله ورسوله والدار الآخرة فإن الله أعد للمحسنات منکن أجرا عظیما ﴿۲۹﴾

و اگر خواستار خدا و فرستاده وی و سرای آخرتید پس به راستی خدا برای نیکوکاران شما پاداش بزرگی آماده گردانیده است (۲۹)

یا نساء النبی من یأت منکن بفاحشة مبینة یضاعف لها العذاب ضعفین وکان ذلک علی الله یسیرا ﴿۳۰﴾

ای همسران پیامبر هر کس از شما مبادرت به کار زشت آشکاری کند عذابش دو چندان خواهد بود و این بر خدا همواره آسان است (۳۰)

ومن یقنت منکن لله ورسوله وتعمل صالحا نؤتها أجرها مرتین وأعتدنا لها رزقا کریما ﴿۳۱﴾

و هر کس از شما خدا و فرستاده اش را فرمان برد و کار شایسته کند پاداشش را دو چندان می دهیم و برایش روزی نیکو فراهم خواهیم ساخت (۳۱)

یا نساء النبی لستن کأحد من النساء إن اتقیتن فلا تخضعن بالقول فیطمع الذی فی قلبه مرض وقلن قولا معروفا ﴿۳۲﴾

ای همسران پیامبر شما مانند هیچ یک از زنان [دیگر] نیستید اگر سر پروا دارید پس به ناز سخن مگویید تا آنکه در دلش بیماری است طمع ورزد و گفتاری شایسته گویید (۳۲)

وقرن فی بیوتکن ولا تبرجن تبرج الجاهلیة الأولی وأقمن الصلاة وآتین الزکاة وأطعن الله ورسوله إنما یرید الله لیذهب عنکم الرجس أهل البیت ویطهرکم تطهیرا ﴿۳۳﴾

و در خانه هایتان قرار گیرید و مانند روزگار جاهلیت قدیم زینتهای خود را آشکار مکنید و نماز برپا دارید و زکات بدهید و خدا و فرستاده اش را فرمان برید خدا فقط می خواهد آلودگی را از شما خاندان [پیامبر] بزداید و شما را پاک و پاکیزه گرداند (۳۳)

واذکرن ما یتلی فی بیوتکن من آیات الله والحکمة إن الله کان لطیفا خبیرا ﴿۳۴﴾

و آنچه را که از آیات خدا و [سخنان] حکمت[آمیز] در خانه های شما خوانده می شود یاد کنید در حقیقت خدا همواره دقیق و آگاه است (۳۴)

إن المسلمین والمسلمات والمؤمنین والمؤمنات والقانتین والقانتات والصادقین والصادقات والصابرین والصابرات والخاشعین والخاشعات والمتصدقین والمتصدقات والصائمین والصائمات والحافظین فروجهم والحافظات والذاکرین الله کثیرا والذاکرات أعد الله لهم مغفرة وأجرا عظیما ﴿۳۵﴾

مردان و زنان مسلمان و مردان و زنان با ایمان و مردان و زنان عبادتپیشه و مردان و زنان راستگو و مردان و زنان شکیبا و مردان و زنان فروتن و مردان و زنان صدقه دهنده و مردان و زنان روزه دار و مردان و زنان پاکدامن و مردان و زنانی که خدا را فراوان یاد می کنند خدا برای [همه] آنان آمرزشی و پاداشی بزرگ فراهم ساخته است (۳۵)

وما کان لمؤمن ولا مؤمنة إذا قضی الله ورسوله أمرا أن یکون لهم الخیرة من أمرهم ومن یعص الله ورسوله فقد ضل ضلالا مبینا ﴿۳۶﴾

و هیچ مرد و زن مؤمنی را نرسد که چون خدا و فرستاده اش به کاری فرمان دهند برای آنان در کارشان اختیاری باشد و هر کس خدا و فرستاده اش را نافرمانی کند قطعا دچار گمراهی آشکاری گردیده است (۳۶)

وإذ تقول للذی أنعم الله علیه وأنعمت علیه أمسک علیک زوجک واتق الله وتخفی فی نفسک ما الله مبدیه وتخشی الناس والله أحق أن تخشاه فلما قضی زید منها وطرا زوجناکها لکی لا یکون علی المؤمنین حرج فی أزواج أدعیائهم إذا قضوا منهن وطرا وکان أمر الله مفعولا ﴿۳۷﴾

و آنگاه که به کسی که خدا بر او نعمت ارزانی داشته بود و تو [نیز] به او نعمت داده بودی می گفتی همسرت را پیش خود نگاه دار و از خدا پروا بدار و آنچه را که خدا آشکارکننده آن بود در دل خود نهان میکردی و از مردم می ترسیدی با آنکه خدا سزاوارتر بود که از او بترسی پس چون زید از آن [زن] کام برگرفت [و او را ترک گفت] وی را به نکاح تو درآوردیم تا [در آینده] در مورد ازدواج مؤمنان با زنان پسرخواندگانشان چون آنان را طلاق گفتند گناهی نباشد و فرمان خدا صورت اجرا پذیرد (۳۷)

ما کان علی النبی من حرج فیما فرض الله له سنة الله فی الذین خلوا من قبل وکان أمر الله قدرا مقدورا ﴿۳۸﴾

بر پیامبر در آنچه خدا برای او فرض گردانیده گناهی نیست [این] سنت خداست که از دیرباز در میان گذشتگان [معمول] بوده و فرمان خدا همواره به اندازه مقرر [و متناسب با توانایی] است (۳۸)

الذین یبلغون رسالات الله ویخشونه ولا یخشون أحدا إلا الله وکفی بالله حسیبا ﴿۳۹﴾

همان کسانی که پیامهای خدا را ابلاغ می کنند و از او می ترسند و از هیچ کس جز خدا بیم ندارند و خدا برای حسابرسی کفایت می کند (۳۹)

ما کان محمد أبا أحد من رجالکم ولکن رسول الله وخاتم النبیین وکان الله بکل شیء علیما ﴿۴۰﴾

محمد پدر هیچ یک از مردان شما نیست ولی فرستاده خدا و خاتم پیامبران است و خدا همواره بر هر چیزی داناست (۴۰)

یا أیها الذین آمنوا اذکروا الله ذکرا کثیرا ﴿۴۱﴾

ای کسانی که ایمان آورده اید خدا را یاد کنید یادی بسیار (۴۱)

وسبحوه بکرة وأصیلا ﴿۴۲﴾

و صبح و شام او را به پاکی بستایید (۴۲)

هو الذی یصلی علیکم وملائکته لیخرجکم من الظلمات إلی النور وکان بالمؤمنین رحیما ﴿۴۳﴾

اوست کسی که با فرشتگان خود بر شما درود می فرستد تا شما را از تاریکیها به سوی روشنایی برآورد و به مؤمنان همواره مهربان است (۴۳)

تحیتهم یوم یلقونه سلام وأعد لهم أجرا کریما ﴿۴۴﴾

درودشان روزی که دیدارش کنند سلام خواهد بود و برای آنان پاداشی نیکو آماده کرده است (۴۴)

یا أیها النبی إنا أرسلناک شاهدا ومبشرا ونذیرا ﴿۴۵﴾

ای پیامبر ما تو را [به سم ت] گواه و بشارتگر و هشداردهنده فرستادیم (۴۵)

وداعیا إلی الله بإذنه وسراجا منیرا ﴿۴۶﴾

و دعوت کننده به سوی خدا به فرمان او و چراغی تابناک (۴۶)

وبشر المؤمنین بأن لهم من الله فضلا کبیرا ﴿۴۷﴾

و مؤمنان را مژده ده که برای آنان از جانب خدا بخشایشی فراوان خواهد بود (۴۷)

ولا تطع الکافرین والمنافقین ودع أذاهم وتوکل علی الله وکفی بالله وکیلا ﴿۴۸﴾

و کافران و منافقان را فرمان مبر و از آزارشان بگذر و بر خدا اعتماد کن و کارسازی [چون] خدا کفایت می کند (۴۸)

یا أیها الذین آمنوا إذا نکحتم المؤمنات ثم طلقتموهن من قبل أن تمسوهن فما لکم علیهن من عدة تعتدونها فمتعوهن وسرحوهن سراحا جمیلا ﴿۴۹﴾

ای کسانی که ایمان آورده اید اگر زنان مؤمن را به نکاح خود درآوردید آنگاه پیش از آنکه با آنان همخوابگی کنید طلاقشان دادید دیگر بر عهده آنها عده ای که آن را بشمارید نیست پس مهرشان را بدهید و خوش و خرم آنها را رها کنید (۴۹)

یا أیها النبی إنا أحللنا لک أزواجک اللاتی آتیت أجورهن وما ملکت یمینک مما أفاء الله علیک وبنات عمک وبنات عماتک وبنات خالک وبنات خالاتک اللاتی هاجرن معک وامرأة مؤمنة إن وهبت نفسها للنبی إن أراد النبی أن یستنکحها خالصة لک من دون المؤمنین قد علمنا ما فرضنا علیهم فی أزواجهم وما ملکت أیمانهم لکیلا یکون علیک حرج وکان الله غفورا رحیما ﴿۵۰﴾

ای پیامبر ما برای تو آن همسرانی را که مهرشان را داده ای حلال کردیم و [کنیزانی] را که خدا از غنیمت جنگی در اختیار تو قرار داده و دختران عمویت و دختران عمه هایت و دختران دایی تو و دختران خاله هایت که با تو مهاجرت کرده اند و زن مؤمنی که خود را [داوطلبانه] به پیامبر ببخشددر صورتی که پیامبر بخواهد او را به زنی گیرد [این ازدواج از روی بخشش] ویژه توست نه دیگر مؤمنان ما نیک می دانیم که در مورد زنان و کنیزانشان چه بر آنان مقرر کرده ایم تا برای تو مشکلی پیش نیاید و خدا همواره آمرزنده مهربان است (۵۰)

ترجی من تشاء منهن وتؤوی إلیک من تشاء ومن ابتغیت ممن عزلت فلا جناح علیک ذلک أدنی أن تقر أعینهن ولا یحزن ویرضین بما آتیتهن کلهن والله یعلم ما فی قلوبکم وکان الله علیما حلیما ﴿۵۱﴾

نوبت هر کدام از آن زنها را که می خواهی به تاخیر انداز و هر کدام را که می خواهی پیش خود جای ده و بر تو باکی نیست که هر کدام را که ترک کرده ای [دوباره] طلب کنی این نزدیکتر است برای اینکه چشمانشان روشن گردد و دلتنگ نشوند و همگیشان به آنچه به آنان داده ای خشنود گردند و آنچه در دلهای شماست خدا می داند و خدا همواره دانای بردبار است (۵۱)

لا یحل لک النساء من بعد ولا أن تبدل بهن من أزواج ولو أعجبک حسنهن إلا ما ملکت یمینک وکان الله علی کل شیء رقیبا ﴿۵۲﴾

از این پس دیگر [گرفتن] زنان و نیز اینکه به جای آنان زنان دیگری بر تو حلال نیست هر چند زیبایی آنها برای تو مورد پسند افتد به استثنای کنیزان و خدا همواره بر هر چیزی مراقب است (۵۲)

یا أیها الذین آمنوا لا تدخلوا بیوت النبی إلا أن یؤذن لکم إلی طعام غیر ناظرین إناه ولکن إذا دعیتم فادخلوا فإذا طعمتم فانتشروا ولا مستأنسین لحدیث إن ذلکم کان یؤذی النبی فیستحیی منکم والله لا یستحیی من الحق وإذا سألتموهن متاعا فاسألوهن من وراء حجاب ذلکم أطهر لقلوبکم وقلوبهن وما کان لکم أن تؤذوا رسول الله ولا أن تنکحوا أزواجه من بعده أبدا إن ذلکم کان عند الله عظیما ﴿۵۳﴾

ای کسانی که ایمان آورده اید داخل اتاقهای پیامبر مشوید مگر آنکه برای [خوردن] طعامی به شما اجازه داده شود [آن هم] بیآنکه در انتظار پخته شدن آن باشید ولی هنگامی که دعوت شدید داخل گردید و وقتی غذا خوردید پراکنده شوید بیآنکه سرگرم سخنی گردید این [رفتار] شما پیامبر را می رنجاند و[لی] از شما شرم می دارد و حال آنکه خدا از حق[گویی] شرم نمی کند و چون از زنان [پیامبر] چیزی خواستید از پشت پرده از آنان بخواهید این برای دلهای شما و دلهای آنان پاکیزه تر است و شما حق ندارید رسول خدا را برنجانید و مطلقا [نباید] زنانش را پس از [مرگ] او به نکاح خود درآورید چرا که این [کار] نزد خدا همواره [گناهی] بزرگ است (۵۳)

إن تبدوا شیئا أو تخفوه فإن الله کان بکل شیء علیما ﴿۵۴﴾

اگر چیزی را فاش کنید یا آن را پنهان دارید قطعا خدا به هر چیزی داناست (۵۴)

لا جناح علیهن فی آبائهن ولا أبنائهن ولا إخوانهن ولا أبناء إخوانهن ولا أبناء أخواتهن ولا نسائهن ولا ما ملکت أیمانهن واتقین الله إن الله کان علی کل شیء شهیدا ﴿۵۵﴾

بر زنان در مورد پدران و پسران و برادران و پسران برادران و پسران خواهران و زنان [همکیش] و بردگانشان گناهی نیست [که دیده شوند] و باید از خدا پروا بدارید که خدا همواره بر هر چیزی گواه است (۵۵)

إن الله وملائکته یصلون علی النبی یا أیها الذین آمنوا صلوا علیه وسلموا تسلیما ﴿۵۶﴾

خدا و فرشتگانش بر پیامبر درود می فرستند ای کسانی که ایمان آورده اید بر او درود فرستید و به فرمانش بخوبی گردن نهید (۵۶)

إن الذین یؤذون الله ورسوله لعنهم الله فی الدنیا والآخرة وأعد لهم عذابا مهینا ﴿۵۷﴾

بی گمان کسانی که خدا و پیامبر او را آزار می رسانند خدا آنان را در دنیا و آخرت لعنت کرده و برایشان عذابی خفت آور آماده ساخته است (۵۷)

والذین یؤذون المؤمنین والمؤمنات بغیر ما اکتسبوا فقد احتملوا بهتانا وإثما مبینا ﴿۵۸﴾

و کسانی که مردان و زنان مؤمن را بیآنکه مرتکب [عمل زشتی] شده باشند آزار می رسانند قطعا تهمت و گناهی آشکار به گردن گرفته اند (۵۸)

یا أیها النبی قل لأزواجک وبناتک ونساء المؤمنین یدنین علیهن من جلابیبهن ذلک أدنی أن یعرفن فلا یؤذین وکان الله غفورا رحیما ﴿۵۹﴾

ای پیامبر به زنان و دخترانت و به زنان مؤمنان بگو پوششهای خود را بر خود فروتر گیرند این برای آنکه شناخته شوند و مورد آزار قرار نگیرند [به احتیاط] نزدیکتر است و خدا آمرزنده مهربان است (۵۹)

لئن لم ینته المنافقون والذین فی قلوبهم مرض والمرجفون فی المدینة لنغرینک بهم ثم لا یجاورونک فیها إلا قلیلا ﴿۶۰﴾

اگر منافقان و کسانی که در دلهایشان مرضی هست و شایعه افکنان در مدینه [از کارشان] باز نایستند تو را سخت بر آنان مسلط می کنیم تا جز [مدتی] اندک در همسایگی تو نپایند (۶۰)

ملعونین أینما ثقفوا أخذوا وقتلوا تقتیلا ﴿۶۱﴾

از رحمت خدا دور گردیده و هر کجا یافته شوند گرفته و سخت کشته خواهند شد (۶۱)

سنة الله فی الذین خلوا من قبل ولن تجد لسنة الله تبدیلا ﴿۶۲﴾

در باره کسانی که پیشتر بوده اند [همین] سنت خدا [جاری بوده] است و در سنت خدا هرگز تغییری نخواهی یافت (۶۲)

یسألک الناس عن الساعة قل إنما علمها عند الله وما یدریک لعل الساعة تکون قریبا ﴿۶۳﴾

مردم از تو در باره رستاخیز می پرسند بگو علم آن فقط نزد خداست و چه می دانی شاید رستاخیز نزدیک باشد (۶۳)

إن الله لعن الکافرین وأعد لهم سعیرا ﴿۶۴﴾

خدا کافران را لعنت کرده و برای آنها آتش فروزانی آماده کرده است (۶۴)

خالدین فیها أبدا لا یجدون ولیا ولا نصیرا ﴿۶۵﴾

جاودانه در آن می مانند نه یاری می یابند و نه یاوری (۶۵)

یوم تقلب وجوههم فی النار یقولون یا لیتنا أطعنا الله وأطعنا الرسولا ﴿۶۶﴾

روزی که چهره هایشان را در آتش زیرورو می کنند می گویند ای کاش ما خدا را فرمان می بردیم و پیامبر را اطاعت میکردیم (۶۶)

وقالوا ربنا إنا أطعنا سادتنا وکبراءنا فأضلونا السبیلا ﴿۶۷﴾

و می گویند پروردگارا ما رؤسا و بزرگتران خویش را اطاعت کردیم و ما را از راه به در کردند (۶۷)

ربنا آتهم ضعفین من العذاب والعنهم لعنا کبیرا ﴿۶۸﴾

پروردگارا آنان را دو چندان عذاب ده و لعنتشان کن لعنتی بزرگ (۶۸)

یا أیها الذین آمنوا لا تکونوا کالذین آذوا موسی فبرأه الله مما قالوا وکان عند الله وجیها ﴿۶۹﴾

ای کسانی که ایمان آورده اید مانند کسانی مباشید که موسی را [با اتهام خود] آزار دادند و خدا او را از آنچه گفتند مبرا ساخت و نزد خدا آبرومند بود (۶۹)

یا أیها الذین آمنوا اتقوا الله وقولوا قولا سدیدا ﴿۷۰﴾

ای کسانی که ایمان آورده اید از خدا پروا دارید و سخنی استوار گویید (۷۰)

یصلح لکم أعمالکم ویغفر لکم ذنوبکم ومن یطع الله ورسوله فقد فاز فوزا عظیما ﴿۷۱﴾

تا اعمال شما را به صلاح آورد و گناهانتان را بر شما ببخشاید و هر کس خدا و پیامبرش را فرمان برد قطعا به رستگاری بزرگی نایل آمده است (۷۱)

إنا عرضنا الأمانة علی السماوات والأرض والجبال فأبین أن یحملنها وأشفقن منها وحملها الإنسان إنه کان ظلوما جهولا ﴿۷۲﴾

ما امانت [الهی و بار تکلیف] را بر آسمانها و زمین و کوهها عرضه کردیم پس از برداشتن آن سر باز زدند و از آن هراسناک شدند و[لی] انسان آن را برداشت راستی او ستمگری نادان بود (۷۲)

لیعذب الله المنافقین والمنافقات والمشرکین والمشرکات ویتوب الله علی المؤمنین والمؤمنات وکان الله غفورا رحیما ﴿۷۳﴾

[آری چنین است] تا خدا مردان و زنان منافق و مردان و زنان مشرک را عذاب کند و توبه مردان و زنان با ایمان را بپذیرد و خدا همواره آمرزنده مهربان است (۷۳)

انتهای پیام/