رضا کوچک زاده، دبیر مجموعه کتاب «گستره خیال» مدعی شد: یکی از بی سوادترین اقشار جامعه ما بخشی از تئاتری ها هستند، چون خود را بی نیاز از مطالعه کتاب می دانند.

به گزارش خبرنگار تئاتر خبرگزاری فارس، مجموعه آثار «گستره خیال» در عرصه تئاتر و سینما مدتی است که از سوی انتشارات فرهنگ نشر نو به چاپ می رسد. انتشار این مجموعه با رویکردی علمی و دانشگاهی همراه است و نویسندگان متعددی این آثار را تألیف و آماده انتشار می کنند.

رضا کوچک زاده، دبیر مجموعه گستره خیال در این باره گفت: تا به حال ۶ جلد از این مجموعه منتشر و نزدیک به ۲۰ جلد دیگر نیز مجوز انتشار دارند. این مجموعه آثار هم نمایشنامه نویسی و هم تئوری تئاتر است و نمایشنامه نویسان آنها نیز محمد چرمشیر، فرهاد مهندس پور و کوروش نریمانی هستند.

وی درباره بخش های مختلف آماده سازی این مجموعه گفت: چند گام برای این مجموعه تعریف کرده ایم. یکی از این گام ها به تاریخ تحلیلی تئاتر ایران و جهان می پردازد؛ در بخشی از این گام با عنوان «نام آوران تئاتر سده بیست» چند کتاب آماده شده است؛ در این مجموعه به هر یک از این شخصیت ها در کتابی مجزا پرداخته شده است. از این مجموعه چند جلد کتاب آماده شده به طور مثال کتاب آگوستو بوآل که با برگردان دقیق و روان علی ظفر قهرمانی نژاد در دسترس علاقه مندان قرار خواهد گرفت.

کوچک زاده اظهار داشت: گام دیگر «نمایش در ایران» است که به اعتبار اثر بهرام بیضایی عنوانش انتخاب شده است. بخشی از محتوای این مجموعه هم اسنادی در این زمینه است که تاکنون در دسترسمان نبوده اند؛ کتاب دیگر این مجموعه «تئاتر در ایران؛ یک بررسی تاریخی» نوشته ویلم فلور است که فارسی شده است. گام دیگر مجموعه ای با عنوان «نمایش نامه های تاثیرگذار» که خود این مجموعه چند بخش می شود و بر اساس دهه های تاریخی از هم جدا می شود.

وی در این باره توضیح داد: تاکنون از دهه های ۷۰ و ۸۰ خورشیدی و از میان آثار ایرانی نمونه هایی منتشر شده است. این بخش حتی دهه حاضر یعنی دهه ۹۰ ادبیات نمایشی ایران را هم در بر می گیرد و آثاری از این مقطع هم انتخاب شده که در نوبت انتشار قرار دارد. شماری از نمایش نامه هایی که در این بخش منتشر شده، از بهترین های نمایش نامه نویسی ایران هستند.

این کارگردان با بیان اینکه بررسی ها و خوانش های میان رشته ای گام دیگری است که در بستر مجموعه گستره خیال دنبال می کنند، اظهار داشت: کتاب «تئاتر (و) جامعه (و) تئاتر» که مجموعه مقالاتی از نویسندگان متفاوت است، همچنین کتاب های «تئاتر و اخلاق»، و «تئاتر و حقوق بشر» از این دسته کتاب هاست که در ادامه گستره خیال است.

وی با اشاره به مشکلات نابسامانی کاغذ و تأثیرگذاری آن بر نشر آثار تئاتر نیز گفت: قیمت بالای کتاب و نبود کاغذ همه بر خوانندگان آثار و ناشران تأثیرگذار است. ناشر به ظاهر مجبور است برای قیمت کاغذ، بهای کتاب را بیشتر کند اما از مخاطبش کاسته می شود.

کوچک زاده در ادامه افزود: خوشبختانه در سال های اخیر به دلیل حجم زیاد فارغ التحصیلان دانشگاهی در داخل و خارج از کشور، نویسندگان علمی و حرفه ای در عرصه هنرهای نمایشی زیاد شده اند منتها ضرورت مطالعه این آثار از سوی مخاطبان کاهش پیدا کرده است. متأسفانه اینطور باید بگویم که یکی از بی سوادترین اقشار جامعه ما بخشی از تئاتری ها هستند، چون خود را مستثنی از مطالعه کتاب می دانند.

وی دراین باره اظهار داشت: مدتهاست که دانشجویان و اساتید دانشگاه ضرورت مطالعه آثار مختلف را در خود احساس نمی کنند و برایشان اهمیتی ندارد که به لحاظ علمی و مهارت حرفه ای خود را ارتقا بدهند، چرا که در جامعه می بینند از کسانی در عرصه تئاتر حمایت می شود که ارتباطی به مطالعه و حرفه ای بودنشان ندارد. کلا جامعه به سمت سری دوزی سوق پیدا کرده، اینکه با هزینه کمتر، سود بیشتری کسب شود و متأسفانه این نگرش به هنرهای نمایشی هم رسوخ کرده است.

دبیر مجموعه کتاب «گستره خیال» در ارائه راهکارهایی برای رفع برخی مشکلات برای احساس نیاز هنرمندان تئاتر برای مطالعه گفت: بخشی از این مشکل شاید خارج از فضای هنرهای نمایشی باشد و به خود جامعه برمی گردد که زیادی سرگرم مسائل اقتصادی است و فراغت فکر کردن به یک پدیده علمی حتی یک کتاب معمولی را هم ندارد. همین باعث می شود گفت وگوها و تحلیل ها کلی شده و وارد مسائل جزئی نشود و این یک نابسامانی فرهنگی است.

وی اظهار داشت: از هر جایی که برای مدیریت صحیح در عرصه ترویج فرهنگ کتابخوانی برای هنرهای نمایشی آغاز کنیم، برنامه ریزی صحیح کنیم و مهارت ها را آموزش دهیم، خوب است.

این کارگردان تئاتر در پاسخ به این سؤال که آخرین اجرای نمایشی که داشته، چه زمانی بوده است، گفت: من سال ۹۶ نمایش «راشامون» را در تئاتر شهر اجرا بردم، بعد از آن هم برنامه ریزی داشتم که کارهایی را به صحنه ببرم اما متأسفانه نتیجه ای برای رزرو سالن عایدم نشد، همین هم باعث شد که تصمیم بگیرم فعلا از این فضا دور باشم.

وی همچنین افزود: برای سالن خصوصی هم درخواستی ندادم، چرا که اولویتم نبود و باید به موضوعاتی تن می دادم که در شأن تئاتر نیست و برای یک بنگاه اقتصادی و همان بساز و بفروشی است که دردسرهای خاص خودش را دارد.

انتهای پیام/