به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، سوره واقعه پنجاه و ششمین سوره قرآن است و در جزء بیست و هفتم آن قرار دارد.

خداوند در این سوره درباره روز قیامت و وقایع آن سخن می گوید و مردم را در روز قیامت به سه گروه اصحاب یمین، اصحاب شمال و السابقون دسته بندی می کند و درباره جایگاه و پاداش یا عذاب هر گروه سخن می گوید.

پیامبر (ص) درباره فضیلت خواندن سوره واقعه می فرماید:اگر کسی سوره واقعه را بخواند، نوشته می شود که از غافلان نیست. اگر کسی سوره واقعه را بخواند هرگز گرفتار تنگدستی نمی شود.

امام صادق (ع) نیز در این باره فرمودند: سوره واقعه سوره امیرالمومنین (ع) است و هرکس آن را بخواند، از دوستان ایشان خواهد بود.

فایل صوتی تلاوت سوره واقعه با صدای محمد منشاوی

متن سوره واقعه همراه با ترجمه

بسم الله الرحمن الرحیم

به نام خداوند رحمتگر مهربان

إذا وقعت الواقعة ﴿۱﴾

آن واقعه چون وقوع یابد (۱)

لیس لوقعتها کاذبة ﴿۲﴾

[که] در وقوع آن دروغی نیست (۲)

خافضة رافعة ﴿۳﴾

پست کننده [و] بالابرنده است (۳)

إذا رجت الأرض رجا ﴿۴﴾

چون زمین با تکان [سختی] لرزانده شود (۴)

وبست الجبال بسا ﴿۵﴾

و کوهها [جمله] ریزه ریزه شوند (۵)

فکانت هباء منبثا ﴿۶﴾

و غباری پراکنده گردند (۶)

وکنتم أزواجا ثلاثة ﴿۷﴾

و شما سه دسته شوید (۷)

فأصحاب المیمنة ما أصحاب المیمنة ﴿۸﴾

یاران دست راست کدامند یاران دست راست (۸)

وأصحاب المشأمة ما أصحاب المشأمة ﴿۹﴾

و یاران چپ کدامند یاران چپ (۹)

والسابقون السابقون ﴿۱۰﴾

و سبقتگیرندگان مقدمند (۱۰)

أولئک المقربون ﴿۱۱﴾

آنانند همان مقربان [خدا] (۱۱)

فی جنات النعیم ﴿۱۲﴾

در باغستانهای پر نعمت (۱۲)

ثلة من الأولین ﴿۱۳﴾

گروهی از پیشینیان (۱۳)

وقلیل من الآخرین ﴿۱۴﴾

و اندکی از متاخران (۱۴)

علی سرر موضونة ﴿۱۵﴾

بر تختهایی جواهرنشان (۱۵)

متکئین علیها متقابلین ﴿۱۶﴾

که روبروی هم بر آنها تکیه داده اند (۱۶)

یطوف علیهم ولدان مخلدون ﴿۱۷﴾

بر گردشان پسرانی جاودان [به خدمت] می گردند (۱۷)

بأکواب وأباریق وکأس من معین ﴿۱۸﴾

با جامها و آبریزها و پیاله[ها]یی از باده ناب روان (۱۸)

لا یصدعون عنها ولا ینزفون ﴿۱۹﴾

[که] نه از آن دردسر گیرند و نه بی خرد گردند (۱۹)

وفاکهة مما یتخیرون ﴿۲۰﴾

و میوه از هر چه اختیار کنند (۲۰)

ولحم طیر مما یشتهون ﴿۲۱﴾

و از گوشت پرنده هر چه بخواهند (۲۱)

وحور عین ﴿۲۲﴾

و حوران چشمدرشت (۲۲)

کأمثال اللؤلؤ المکنون ﴿۲۳﴾

مثل لؤلؤ نهان میان صدف (۲۳)

جزاء بما کانوا یعملون ﴿۲۴﴾

[اینها] پاداشی است برای آنچه میکردند (۲۴)

لا یسمعون فیها لغوا ولا تأثیما ﴿۲۵﴾

در آنجا نه بیهوده ای می شنوند و نه [سخنی] گناه آلود (۲۵)

إلا قیلا سلاما سلاما ﴿۲۶﴾

سخنی جز سلام و درود نیست (۲۶)

وأصحاب الیمین ما أصحاب الیمین ﴿۲۷﴾

و یاران راست یاران راست کدامند (۲۷)

فی سدر مخضود ﴿۲۸﴾

در [زیر] درختان کنار بی خار (۲۸)

وطلح منضود ﴿۲۹﴾

و درختهای موز که میوه اش خوشه خوشه روی هم چیده است (۲۹)

وظل ممدود ﴿۳۰﴾

و سایه ای پایدار (۳۰)

وماء مسکوب ﴿۳۱﴾

و آبی ریزان (۳۱)

وفاکهة کثیرة ﴿۳۲﴾

و میوه ای فراوان (۳۲)

لا مقطوعة ولا ممنوعة ﴿۳۳﴾

نه بریده و نه ممنوع (۳۳)

وفرش مرفوعة ﴿۳۴﴾

و همخوابگانی بالا بلند (۳۴)

إنا أنشأناهن إنشاء ﴿۳۵﴾

ما آنان را پدید آورده ایم پدید آوردنی (۳۵)

فجعلناهن أبکارا ﴿۳۶﴾

و ایشان را دوشیزه گردانیده ایم (۳۶)

عربا أترابا ﴿۳۷﴾

شوی دوست همسال (۳۷)

لأصحاب الیمین ﴿۳۸﴾

برای یاران راست (۳۸)

ثلة من الأولین ﴿۳۹﴾

که گروهی از پیشینیانند (۳۹)

وثلة من الآخرین ﴿۴۰﴾

و گروهی از متاخران (۴۰)

وأصحاب الشمال ما أصحاب الشمال ﴿۴۱﴾

و یاران چپ کدامند یاران چپ (۴۱)

فی سموم وحمیم ﴿۴۲﴾

در [میان] باد گرم و آب داغ (۴۲)

وظل من یحموم ﴿۴۳﴾

و سایه ای از دود تار (۴۳)

لا بارد ولا کریم ﴿۴۴﴾

نه خنک و نه خوش (۴۴)

إنهم کانوا قبل ذلک مترفین ﴿۴۵﴾

اینان بودند که پیش از این ناز پروردگان بودند (۴۵)

وکانوا یصرون علی الحنث العظیم ﴿۴۶﴾

و بر گناه بزرگ پافشاری میکردند (۴۶)

وکانوا یقولون أئذا متنا وکنا ترابا وعظاما أإنا لمبعوثون ﴿۴۷﴾

و می گفتند آیا چون مردیم و خاک واستخوان شدیم واقعا [باز] زنده می گردیم (۴۷)

أوآباؤنا الأولون ﴿۴۸﴾

یا پدران گذشته ما [نیز] (۴۸)

قل إن الأولین والآخرین ﴿۴۹﴾

بگو در حقیقت اولین و آخرین (۴۹)

لمجموعون إلی میقات یوم معلوم ﴿۵۰﴾

قطعا همه در موعد روزی معلوم گرد آورده شوند (۵۰)

ثم إنکم أیها الضالون المکذبون ﴿۵۱﴾

آنگاه شما ای گمراهان دروغپرداز (۵۱)

لآکلون من شجر من زقوم ﴿۵۲﴾

قطعا از درختی که از زقوم است خواهید خورد (۵۲)

فمالئون منها البطون ﴿۵۳﴾

و از آن شکمهایتان را خواهید آکند (۵۳)

فشاربون علیه من الحمیم ﴿۵۴﴾

و روی آن از آب جوش می نوشید (۵۴)

فشاربون شرب الهیم ﴿۵۵﴾

[مانند] نوشیدن اشتران تشنه (۵۵)

هذا نزلهم یوم الدین ﴿۵۶﴾

این است پذیرایی آنان در روز جزا (۵۶)

نحن خلقناکم فلولا تصدقون ﴿۵۷﴾

ماییم که شما را آفریده ایم پس چرا تصدیق نمی کنید (۵۷)

أفرأیتم ما تمنون ﴿۵۸﴾

آیا آنچه را [که به صورت نطفه] فرو می ریزید دیده اید (۵۸)

أأنتم تخلقونه أم نحن الخالقون ﴿۵۹﴾

آیا شما آن را خلق می کنید یا ما آفریننده ایم (۵۹)

نحن قدرنا بینکم الموت وما نحن بمسبوقین ﴿۶۰﴾

ماییم که میان شما مرگ را مقدر کرده ایم و بر ما سبقت نتوانید جست (۶۰)

علی أن نبدل أمثالکم وننشئکم فی ما لا تعلمون ﴿۶۱﴾

[و می توانیم] امثال شما را به جای شما قرار دهیم و شما را [به صورت] آنچه نمیدانید پدیدار گردانیم (۶۱)

ولقد علمتم النشأة الأولی فلولا تذکرون ﴿۶۲﴾

و قطعا پدیدار شدن نخستین خود را شناختید پس چرا سر عبرت گرفتن ندارید (۶۲)

أفرأیتم ما تحرثون ﴿۶۳﴾

آیا آنچه را کشت می کنید ملاحظه کرده اید (۶۳)

أأنتم تزرعونه أم نحن الزارعون ﴿۶۴﴾

آیا شما آن را [بییاری ما] زراعت می کنید یا ماییم که زراعت می کنیم (۶۴)

لو نشاء لجعلناه حطاما فظلتم تفکهون ﴿۶۵﴾

اگر بخواهیم قطعا خاشاکش می گردانیم پس در افسوس [و تعجب] می افتید (۶۵)

إنا لمغرمون ﴿۶۶﴾

[و می گویید] واقعا ما زیان زده ایم (۶۶)

بل نحن محرومون ﴿۶۷﴾

بلکه ما محروم شدگانیم (۶۷)

أفرأیتم الماء الذی تشربون ﴿۶۸﴾

آیا آبی را که می نوشید دیده اید (۶۸)

أأنتم أنزلتموه من المزن أم نحن المنزلون ﴿۶۹﴾

آیا شما آن را از [دل] ابر سپید فرود آورده اید یا ما فرودآورنده ایم (۶۹)

لو نشاء جعلناه أجاجا فلولا تشکرون ﴿۷۰﴾

اگر بخواهیم آن را تلخ می گردانیم پس چرا سپاس نمی دارید (۷۰)

أفرأیتم النار التی تورون ﴿۷۱﴾

آیا آن آتشی را که برمی افروزید ملاحظه کرده اید (۷۱)

أأنتم أنشأتم شجرتها أم نحن المنشئون ﴿۷۲﴾

آیا شما [چوب] درخت آن را پدیدار کرده اید یا ما پدیدآورنده ایم (۷۲)

نحن جعلناها تذکرة ومتاعا للمقوین ﴿۷۳﴾

ما آن را [مایه] عبرت و [وسیله] استفاده برای بیابانگردان قرار داده ایم (۷۳)

فسبح باسم ربک العظیم ﴿۷۴﴾

پس به نام پروردگار بزرگت تسبیح گوی (۷۴)

فلا أقسم بمواقع النجوم ﴿۷۵﴾

نه [چنین است که می پندارید] سوگند به جایگاه های [ویژه و فواصل معین] ستارگان (۷۵)

وإنه لقسم لو تعلمون عظیم ﴿۷۶﴾

اگر بدانید آن سوگندی سخت بزرگ است (۷۶)

إنه لقرآن کریم ﴿۷۷﴾

که این [پیام] قطعا قرآنی است ارجمند (۷۷)

فی کتاب مکنون ﴿۷۸﴾

در کتابی نهفته (۷۸)

لا یمسه إلا المطهرون ﴿۷۹﴾

که جز پاکشدگان بر آن دست ندارند (۷۹)

تنزیل من رب العالمین ﴿۸۰﴾

وحیی است از جانب پروردگار جهانیان (۸۰)

أفبهذا الحدیث أنتم مدهنون ﴿۸۱﴾

آیا شما این سخن را سبک [و سست] می گیرید (۸۱)

وتجعلون رزقکم أنکم تکذبون ﴿۸۲﴾

و تنها نصیب خود را در تکذیب [آن] قرار می دهید (۸۲)

فلولا إذا بلغت الحلقوم ﴿۸۳﴾

پس چرا آنگاه که [جان شما] به گلو می رسد (۸۳)

وأنتم حینئذ تنظرون ﴿۸۴﴾

و در آن هنگام خود نظاره گرید (۸۴)

ونحن أقرب إلیه منکم ولکن لا تبصرون ﴿۸۵﴾

و ما به آن [محتضر] از شما نزدیکتریم ولی نمی بینید (۸۵)

فلولا إن کنتم غیر مدینین ﴿۸۶﴾

پس چرا اگر شما بیجزا می مانید [و حساب و کتابی در کار نیست] (۸۶)

ترجعونها إن کنتم صادقین ﴿۸۷﴾

اگر راست می گویید [روح] را برنمی گردانید (۸۷)

فأما إن کان من المقربین ﴿۸۸﴾

و اما اگر [او] از مقربان باشد (۸۸)

فروح وریحان وجنت نعیم ﴿۸۹﴾

[در] آسایش و راحت و بهشت پر نعمت [خواهد بود] (۸۹)

وأما إن کان من أصحاب الیمین ﴿۹۰﴾

و اما اگر از یاران راست باشد (۹۰)

فسلام لک من أصحاب الیمین ﴿۹۱﴾

از یاران راست بر تو سلام باد (۹۱)

وأما إن کان من المکذبین الضالین ﴿۹۲﴾

و اما اگر از دروغزنان گمراه است (۹۲)

فنزل من حمیم ﴿۹۳﴾

پس با آبی جوشان پذیرایی خواهد شد (۹۳)

وتصلیة جحیم ﴿۹۴﴾

و [فرجامش] درافتادن به جهنم است (۹۴)

إن هذا لهو حق الیقین ﴿۹۵﴾

این است همان حقیقت راست [و] یقین (۹۵)

فسبح باسم ربک العظیم ﴿۹۶﴾

پس به نام پروردگار بزرگ خود تسبیح گوی (۹۶)

انتهای پیام/