به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، اوایل جنگ پایش را از دست داد، اما عقب ننشست، با پای مصنوعی در عملیات ها شرکت می کرد. برادرش شهید و برادر دیگرش جانباز شد و خانواده هر کاری می کردند تا مانع اعزام دوباره او شوند، اما حریفش نمی شدند. بار دوم مجروحیتش با قطع نخاع از ناحیه کمر همراه بود. اما باز هم نمی گذاشت رنج جانبازی میان او و ارزش های انقلابی اش فاصله ای بیندازد. سال ها طول کشید تا متوجه مجروحیت سومش یعنی خون آلوده به هپاتیت ب در رگ هایش شد. این بار بیماری خاموشی که در تمام بدنش ریشه دوانده بود او را از پای درآورد. برخی پزشکان بر این باورند که علت اصلی بیماری های خونی این جانباز دفاع مقدس همان خون های آلوده وارد شده به کشور در سال های جنگ تحمیلی است که در دوران مجروحیت وارد بدن جانباز فرهاد صابر شده است.

محسن صابر مشهور به فرهاد متولد سال ۱۳۴۲ در سال ۱۳۶۲ بر اثر انفجار تله های انفجاری نیروهای ضدانقلاب و جریان کومله پایش را از دست داد. وی در جریان عمل در یک بیمارستان صحرایی در معرض تزریق خون های آلوده وارد شده به کشور در سال های جنگ تحمیلی قرار گرفت. در خرداد سال ۱۳۶۷ در منطقه شلمچه در عملیات بیت المقدس۷ از ناحیه نخاع مجروح شد.او سرانجام پس از سال ها درد و رنج در فروردین ماه سال ۱۳۹۳ به شهادت رسید.

ششمین سالگرد شهادت محسن صابر بهانه ای برای مرور جانفشانی های او در دوره زندگی و سپس جانبازی اش است که تا روز آخر الگوی کاملی از مقاومت بود. «عشق جانان» آخرین سخنان شهید صابر در بستر بیماری را به تصویر کشیده که در ادامه قابل مشاهده است:

انتهای پیام/