به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، سوره مریم نوزدهمین سوره قرآن است و در جزء شانزدهم آن قرار دارد.

سوره مریم ۹۸ آیه، ۹۷۲ کلمه و ۳۹۳۵ حرف دارد. این سوره از نظر حجمی جزو سوره های مثانی و کمتر از نیم جزء قرآن است. سوره مریم دهمین سوره از سوره های بیست و نه گانه مقطعات است که با حروف مقطعه «کهیعص» آغاز می شوند.

سوره مریم دارای دو ویژگی است؛ نخست اینکه به هنگام بیان داستان پیامبران بزرگ و داستان مریم از واژه «اذکر» به معنای فرمان به یادآوری استفاده کرده است. دوم اینکه واژه «رحمان» از صفات خداوند ۱۶ بار در این سوره به کار رفته تا به گفته برخی رحمت و مهر گسترده خداوند را نسبت به همه پدیده ها و موجودات به ویژه پیامبران و مؤمنان نشان دهد.

بر اساس روایات به نقل از امام صادق (ع)؛ هر کس مداومت بر خواندن سوره مریم داشته باشد از دنیا نخواهد رفت، مگر اینکه خدا به برکت این سوره او را از نظر جان و مال و فرزند بی نیاز می کند.

فایل صوتی تلاوت سوره مریم با صدای عبدالباسط محمد عبدالصمد

متن سوره مریم همراه با ترجمه

بسم الله الر حمٰن الر حیم

به نام خداوند رحمتگر مهربان

کهیعص ﴿١﴾

کاف، ها، یا، عین، صاد (۱)

ذکر ر حمت ر بک عبده زکر یا ﴿٢﴾

این یادی از رحمت پروردگار تو در باره بنده اش زکریاست (۲)

إذ نادیٰ ر به نداء خفیا ﴿٣﴾

آنگاه که زکریا پروردگارش را آهسته ندا کرد(۳)

قال ر ب إنی و هن العظم منی و اشتعل الر أس شیبا و لم أکن بدعائک ر ب شقیا ﴿٤﴾

گفت:پروردگارا، من استخوانم سست گردیده و موی سرم از پیری سپید گشته و ای پروردگار من هرگز در دعای تو ناامید نبوده ام (۴)

و إنی خفت الموالی من ور ائی و کانت امر أتی عاقر ا فهب لی من لدنک ولیا ﴿٥﴾

و من پس از خویشتن از بستگانم بیمناکم و زنم نازاست پس از جانب خود ولی و جانشینی به من ببخش (۵)

یر ثنی و یر ث من آل یعقوب ۖ و اجعله ر ب ر ضیا ﴿٦﴾

که از من ارث برد و از خاندان یعقوب نیز ارث برد و او را ای پروردگار من پسندیده گردان (۶)

یا زکر یا إنا نبشر ک بغلام اسمه یحییٰ لم نجعل له من قبل سمیا ﴿٧﴾

ای زکریا ما تو را به پسری که نامش یحیی است مژده می دهیم که قبلا همنامی برای او قرار نداده ایم (۷)

قال ر ب أنیٰ یکون لی غلام وکانت امر أتی عاقر ا وقد بلغت من الکبر عتیا ﴿٨﴾

گفت: پروردگارا چگونه مرا پسری خواهد بود و حال آنکه زنم نازاست و من از سالخوردگی ناتوان شده ام؟ (۸)

قال کذٰلک قال ر بک هو علی هین و قد خلقتک من قبل و لم تک شیئا ﴿٩﴾

فرشته گفت: فرمان چنین است پروردگار تو گفته که این کار بر من آسان است و تو را در حالی که چیزی نبودی قبلا آفریده ام (۹)

قال ر ب اجعل لی آیة ۚ قال آیتک ألا تکلم الناس ثلاث لیال سویا ﴿١٠﴾

گفت: پروردگارا، نشانه ای برای من قرار ده فرمود: نشانه تو این است که سه شبانه روز با اینکه سالمی با مردم سخن نمی گویی (۱۰)

فخر ج علیٰ قومه من المحر اب فأوحیٰ إلیهم أن سبحوا بکر ة و عشیا ﴿١١﴾

پس از محراب بر قوم خویش درآمد و ایشان را آگاه گردانید که روز و شب به نیایش بپردازید (۱۱)

یا یحییٰ خذ الکتاب بقوة ۖ و آتیناه الحکم صبیا ﴿١٢﴾

ای یحیی کتاب خدا را به جد و جهد بگیر، و از کودکی به او نبوت دادیم (۱۲)

و حنانا من لدنا و زکاة ۖ و کان تقیا ﴿١٣﴾

و نیز از جانب خود مهربانی و پاکی به او دادیم و تقواپیشه بود (۱۳)

و بر ا بوالدیه و لم یکن جبار ا عصیا ﴿١٤﴾

و با پدر و مادر خود نیک رفتار بود و زورگویی نافرمان نبود (۱۴)

و سلام علیه یوم ولد و یوم یموت و یوم یبعث حیا ﴿١٥﴾

و درود بر او روزی که زاده شد و روزی که می میرد و روزی که زنده برانگیخته می شود (۱۵)

و اذکر فی الکتاب مر یم إذ انتبذت من أهلها مکانا شر قیا ﴿١٦﴾

و در این کتاب از مریم یاد کن آنگاه که از کسان خود در مکانی شرقی به کناری شتافت (۱۶)

فاتخذت من دونهم حجابا فأر سلنا إلیها ر وحنا فتمثل لها بشر ا سویا ﴿١٧﴾

و در برابر آنان پرده ای بر خود گرفت پس روح خود را به سوی او فرستادیم تا به شکل بشری خوش اندام بر او نمایان شد (۱۷)

قالت إنی أعوذ بالر حمٰن منک إن کنت تقیا ﴿١٨﴾

مریم گفت: اگر پرهیزگاری من از تو به خدای رحمان پناه می برم (۱۸)

قال إنما أنا ر سول ر بک لأهب لک غلاما زکیا ﴿١٩﴾

گفت: من فقط فرستاده پروردگار توام برای اینکه به تو پسری پاکیزه ببخشم (۱۹)

قالت أنیٰ یکون لی غلام و لم یمسسنی بشر و لم أک بغیا ﴿٢٠﴾

گفت: چگونه مرا پسری باشد با آنکه دست بشری به من نرسیده و بدکار نبوده ام؟ (۲۰)

قال کذٰلک قال ر بک هو علی هین ۖ و لنجعله آیة للناس و ر حمة منا ۚ و کان أمر ا مقضیا ﴿٢١﴾

گفت:فرمان چنین است پروردگار تو گفته که آن بر من آسان است و تا او را نشانه ای برای مردم و رحمتی از جانب خویش قرار دهیم و این دستوری قطعی بود(۲۱)

فحملته فانتبذت به مکانا قصیا ﴿٢٢﴾

پس مریم به او عیسی آبستن شد و با او به مکان دورافتاده ای پناه جست (۲۲)

فأجاءها المخاض إلیٰ جذع النخلة قالت یا لیتنی مت قبل هٰذا و کنت نسیا منسیا ﴿٢٣﴾

تا درد زایمان او را به سوی تنه درخت خرمایی کشانید گفت: ای کاش پیش از این مرده بودم و یکسر فراموش شده بودم (۲۳)

فناداها من تحتها ألا تحزنی قد جعل ر بک تحتک سر یا ﴿٢٤﴾

پس از زیر پای او فرشته وی را ندا داد که: غم مدار پروردگارت زیر پای تو چشمه آبی پدید آورده است (۲۴)

و هزی إلیک بجذع النخلة تساقط علیک ر طبا جنیا ﴿٢٥﴾

و تنه درخت خرما را به طرف خود بگیر و بتکان بر تو خرمای تازه می ریزد (۲۵)

فکلی و اشر بی و قر ی عینا ۖ فإما تر ین من البشر أحدا فقولی إنی نذر ت للر حمٰن صوما فلن أکلم الیوم إنسیا ﴿٢٦﴾

و بخور و بنوش و دیده روشن دار پس اگر کسی از آدمیان را دیدی، بگوی: من برای خدای رحمان روزه نذر کرده ام و امروز مطلقا با انسانی سخن نخواهم گفت (۲۶)

فأتت به قومها تحمله ۖ قالوا یا مر یم لقد جئت شیئا فر یا ﴿٢٧﴾

پس مریم در حالی که او را در آغوش گرفته بود به نزد قومش آورد گفتند:ای مریم، به راستی کار بسیار ناپسندی مرتکب شده ای (۲۷)

یا أخت هار ون ما کان أبوک امر أ سوء و ما کانت أمک بغیا ﴿٢٨﴾

ای خواهر هارون، پدرت مرد بدی نبود و مادرت نیز بدکاره نبود (۲۸)

فأشار ت إلیه ۖ قالوا کیف نکلم من کان فی المهد صبیا ﴿٢٩﴾

مریم به سوی عیسی اشاره کرد. گفتند: چگونه با کسی که در گهواره و کودک است سخن بگوییم؟(۲۹)

قال إنی عبد الله آتانی الکتاب و جعلنی نبیا ﴿٣٠﴾

کودک گفت: منم بنده خدا، به من کتاب داده و مرا پیامبر قرار داده است (۳۰)

و جعلنی مبار کا أین ما کنت و أوصانی بالصلاة و الزکاة ما دمت حیا ﴿٣١﴾

و هر جا که باشم مرا با برکت ساخته و تا زنده ام به نماز و زکات سفارش کرده است (۳۱)

و بر ا بوالدتی ولم یجعلنی جبار ا شقیا ﴿٣٢﴾

و مرا نسبت به مادرم نیکوکار کرده و زورگو و نافرمانم نگردانیده است (۳۲)

و السلام علی یوم و لدت و یوم أموت و یوم أبعث حیا ﴿٣٣﴾

و درود بر من روزی که زاده شدم و روزی که می میرم و روزی که زنده برانگیخته می شوم (۳۳)

ذٰلک عیسی ابن مر یم ۚ قول الحق الذی فیه یمتر ون ﴿٣٤﴾

این است ماجرای عیسی پسر مریم همان گفتار درستی که در آن شک می کنند (۳۴)

ما کان لله أن یتخذ من ولد ۖ سبحانه ۚ إذا قضیٰ أمر ا فإنما یقول له کن فیکون ﴿٣٥﴾

خدا را نسزد که فرزندی برگیرد منزه است او؛ چون کاری را اراده کند همین قدر به آن می گوید: «موجود شو»، پس بی درنگ موجود می شود (۳۵)

و إن الله ر بی و ر بکم فاعبدوه ۚ هٰذا صر اط مستقیم ﴿٣٦﴾

و در حقیقت خداست که پروردگار من و پروردگار شماست پس او را بپرستید این است راه راست (۳۶)

فاختلف الأحزاب من بینهم ۖ فویل للذین کفر وا من مشهد یوم عظیم ﴿٣٧﴾

اما دسته های گوناگون از میان آن ها به اختلاف پرداختند پس وای بر کسانی که کافر شدند از مشاهده روزی دهشتناک (۳۷)

أسمع بهم وأبصر یوم یأتوننا ۖ لٰکن الظالمون الیوم فی ضلال مبین ﴿٣٨﴾

چه شنوا و بینایند روزی که به سوی ما می آیند ولی ستمگران امروز در گمراهی آشکارند (۳۸)

وأنذر هم یوم الحسر ة إذ قضی الأمر وهم فی غفلة وهم لا یؤمنون ﴿٣٩﴾

و آنان را از روز حسرت بیم ده آنگاه که داوری انجام گیرد و حال آنکه آن ها اکنون در غفلتند و سر ایمان آوردن ندارند (۳۹)

إنا نحن نر ث الأر ض ومن علیها وإلینا یر جعون ﴿٤٠﴾

ماییم که زمین را با هر که در آن است به میراث می بریم و همه به سوی ما بازگردانیده می شوند (۴۰)

و اذکر فی الکتاب إبر اهیم ۚ إنه کان صدیقا نبیا ﴿٤١﴾

و در این کتاب به یاد ابراهیم پرداز زیرا او پیامبری بسیار راستگوی بود (۴۱)

إذ قال لأبیه یا أبت لم تعبد ما لا یسمع و لا یبصر و لا یغنی عنک شیئا ﴿٤٢﴾

چون به پدرش گفت: پدر جان، چرا چیزی را که نمی شنود و نمی بیند و از تو چیزی را دور نمی کند می پرستی؟ (۴۲)

یا أبت إنی قد جاءنی من العلم ما لم یأتک فاتبعنی أهدک صر اطا سویا ﴿٤٣﴾

ای پدر، به راستی مرا از دانش وحی، حقایقی به دست آمده که تو را نیامده است پس از من پیروی کن تا تو را به راهی راست هدایت نمایم (۴۳)

یا أبت لا تعبد الشیطان ۖ إن الشیطان کان للر حمٰن عصیا ﴿٤٤﴾

پدر جان، شیطان را مپرست که شیطان خدای رحمان را عصیانگر است (۴۴)

یا أبت إنی أخاف أن یمسک عذاب من الر حمٰن فتکون للشیطان ولیا ﴿٤٥﴾

پدر جان، من می ترسم از جانب خدای رحمان عذابی به تو رسد و تو یار شیطان باشی (۴۵)

قال أر اغب أنت عن آلهتی یا إبر اهیم ۖ لئن لم تنته لأر جمنک ۖ و اهجر نی ملیا ﴿٤٦﴾

گفت: ای ابراهیم، آیا تو از خدایان من متنفری؟ اگر باز نایستی تو را سنگسار خواهم کرد و برو برای مد تی طولانی از من دور شو (۴۶)

قال سلام علیک ۖ سأستغفر لک ر بی ۖ إنه کان بی حفیا ﴿٤٧﴾

ابراهیم گفت: درود بر تو باد به زودی از پروردگارم برای تو آمرزش می خواهم زیرا او همواره نسبت به من پر مهر بوده است (۴۷)

و أعتزلکم و ما تدعون من دون الله و أدعو ر بی عسیٰ ألا أکون بدعاء ر بی شقیا ﴿٤٨﴾

و از شما و از آنچه غیر از خدا می خوانید کناره می گیرم و پروردگارم را می خوانم امیدوارم که در خواندن پروردگارم ناامید نباشم (۴۸)

فلما اعتزلهم وما یعبدون من دون الله و هبنا له إسحاق و یعقوب ۖ و کلا جعلنا نبیا ﴿٤٩﴾

و چون از آن ها و از آنچه به جای خدا می پرستیدند کناره گرفت اسحاق و یعقوب را به او عطا کردیم و همه را پیامبر گردانیدیم (۴۹)

و وهبنا لهم من ر حمتنا و جعلنا لهم لسان صدق علیا ﴿٥٠﴾

و از رحمت خویش به آنان ارزانی داشتیم و ذکر خیر بلندی برایشان قرار دادیم (۵۰)

و اذکر فی الکتاب موسیٰ ۚ إنه کان مخلصا و کان ر سولا نبیا ﴿٥١﴾

و در این کتاب از موسی یاد کن زیرا که او پاکدل و فرستاده ای پیامبر بود(۵۱)

و نادیناه من جانب الطور الأیمن و قر بناه نجیا ﴿٥٢﴾

و از جانب راست طور او را ندا دادیم و در حالی که با وی راز گفتیم او را به خود نزدیک ساختیم (۵۲)

و وهبنا له من ر حمتنا أخاه هار ون نبیا ﴿٥٣﴾

و به رحمت خویش برادرش هارون پیامبر را به او بخشیدیم (۵۳)

و اذکر فی الکتاب إسماعیل ۚ إنه کان صادق الوعد و کان ر سولا نبیا ﴿٥٤﴾

و در این کتاب از اسماعیل یاد کن زیرا که او درست وعده و فرستاده ای پیامبر بود (۵۴)

و کان یأمر أهله بالصلاة و الزکاة و کان عند ر به مر ضیا ﴿٥٥﴾

و خاندان خود را به نماز و زکات فرمان می داد و همواره نزد پروردگارش پسندیده رفتار بود (۵۵)

و اذکر فی الکتاب إدر یس ۚ إنه کان صدیقا نبیا ﴿٥٦﴾

و در این کتاب از ادریس یاد کن که او راستگویی پیامبر بود (۵۶)

و ر فعناه مکانا علیا ﴿٥٧﴾

و ما او را به مقامی بلند ارتقا دادیم (۵۷)

أولٰئک الذین أنعم الله علیهم من النبیین من ذر یة آدم و ممن حملنا مع نوح و من ذر یة إبر اهیم و إسر ائیل و ممن هدینا و اجتبینا ۚ إذا تتلیٰ علیهم آیات الر حمٰن خر وا سجدا و بکیا ۩ ﴿٥٨﴾

آنان کسانی از پیامبران بودند که خداوند بر ایشان نعمت ارزانی داشت: از فرزندان آدم بودند و از کسانی که همراه نوح بر کشتی سوار کردیم و از فرزندان ابراهیم و اسرائیل و از کسانی که آنان را هدایت نمودیم و برگزیدیم و هر گاه آیات خدای رحمان بر ایشان خوانده می شد سجده کنان و گریان به خاک می افتادند (۵۸)

فخلف من بعدهم خلف أضاعوا الصلاة واتبعوا الشهوات ۖ فسوف یلقون غیا ﴿٥٩﴾

آنگاه پس از آنان جانشینانی به جای ماندند که نماز را تباه ساخته و از هوس ها پیروی کردند و به زودی سزای گمراهی خود را خواهند دید (۵۹)

إلا من تاب وآمن وعمل صالحا فأولٰئک یدخلون الجنة ولا یظلمون شیئا ﴿٦٠﴾

مگر آنان که توبه کرده و ایمان آورده و کار شایسته انجام دادند که آنان به بهشت درمی آیند و ستمی بر ایشان نخواهد رفت (۶۰)

جنات عدن التی وعد الر حمٰن عباده بالغیب ۚ إنه کان وعده مأتیا ﴿٦١﴾

باغهای جاودانی که خدای رحمان به بندگانش در جهان ناپیدا وعده داده است در حقیقت وعده او انجام شدنی است (۶۱)

لا یسمعون فیها لغوا إلا سلاما ۖ و لهم ر زقهم فیها بکر ة و عشیا ﴿٦٢﴾

در آنجا سخن بیهوده ای نمی شنوند جز درود و روزی شان صبح و شام در آنجا آماده است (۶۲)

تلک الجنة التی نور ث من عبادنا من کان تقیا ﴿٦٣﴾

این همان بهشتی است که به هر یک از بندگان ما که پرهیزگار باشند به میراث می دهیم (۶۳)

و ما نتنزل إلا بأمر ر بک ۖ له ما بین أیدینا و ما خلفنا و ما بین ذٰلک ۚ و ما کان ر بک نسیا ﴿٦٤﴾

و ما فرشتگان جز به فرمان پروردگارت نازل نمی شویم آنچه پیش روی ما و آنچه پشت سر ما و آنچه میان این دو است همه به او اختصاص دارد و پروردگارت هرگز فراموشکار نبوده است (۶۴)

ر ب السماوات و الأر ض و ما بینهما فاعبده و اصطبر لعبادته ۚ هل تعلم له سمیا ﴿٦٥﴾

پروردگار آسمان ها و زمین و آنچه میان آن دو است پس او را بپرست و در پرستش او شکیبا باش آیا برای او همنامی می شناسی؟ (۶۵)

و یقول الإنسان أإذا ما مت لسوف أخر ج حیا ﴿٦٦﴾

و انسان می گوید: آیا وقتی بمیرم راستی زنده از قبر بیرون آورده می شوم؟ (۶۶)

أولا یذکر الإنسان أنا خلقناه من قبل و لم یک شیئا ﴿٦٧﴾

آیا انسان به یاد نمی آورد که ما او را قبلا آفریده ایم و حال آنکه چیزی نبوده است؟ (۶۷)

فور بک لنحشر نهم و الشیاطین ثم لنحضر نهم حول جهنم جثیا ﴿٦٨﴾

پس به پروردگارت سوگند که آن ها را با شیاطین محشور خواهیم ساخت سپس در حالی که به زانو درآمده اند آنان را گرداگرد دوزخ حاضر خواهیم کرد (۶۸)

ثم لننزعن من کل شیعة أیهم أشد علی الر حمٰن عتیا ﴿٦٩﴾

آنگاه از هر دسته ای کسانی از آنان را که بر خدای رحمان سرکش تر بوده اند بیرون خواهیم کشید (۶۹)

ثم لنحن أعلم بالذین هم أولیٰ بها صلیا ﴿٧٠﴾

پس از آن به کسانی که برای درآمدن به جهنم سزاوارترند خود داناتریم (۷۰)

و إن منکم إلا وار دها ۚ کان علیٰ ر بک حتما مقضیا ﴿٧١﴾

و هیچ کس از شما نیست مگر اینکه در آن وارد می گردد این امر همواره بر پروردگارت حکمی قطعی است (۷۱)

ثم ننجی الذین اتقوا ونذر الظالمین فیها جثیا ﴿٧٢﴾

آنگاه کسانی را که پرهیزگار بوده اند می رهانیم و ستمگران را به زانو درافتاده در دوزخ رها می کنیم (۷۲)

و إذا تتلیٰ علیهم آیاتنا بینات قال الذین کفر وا للذین آمنوا أی الفر یقین خیر مقاما و أحسن ندیا ﴿٧٣﴾

و چون آیات روشن ما بر آنان خوانده شود کسانی که کفر ورزیده اند به آنان که ایمان آورده اند می گویند:کدام یک از ما دو گروه جایگاهش بهتر و محفلش آراسته تر است(۷۳)

و کم أهلکنا قبلهم من قر ن هم أحسن أثاثا و ر ئیا ﴿٧٤﴾

و چه بسیار نسل ها را پیش از آنان نابود کردیم که اثاثی بهتر و ظاهری فریباتر داشتند (۷۴)

قل من کان فی الضلالة فلیمدد له الر حمٰن مدا ۚ حتیٰ إذا ر أوا ما یوعدون إما العذاب و إما الساعة فسیعلمون من هو شر مکانا و أضعف جندا ﴿٧٥﴾

بگو: هر که در گمراهی است خدای رحمان به او تا زمانی مهلت می دهد تا وقتی آنچه به آنان وعده داده می شود: یا عذاب یا روز رستاخیز را ببینند؛ پس به زودی خواهند دانست جایگاه چه کسی بدتر و سپاهش ناتوان تر است (۷۵)

و یزید الله الذین اهتدوا هدی ۗ و الباقیات الصالحات خیر عند ر بک ثوابا و خیر مر دا ﴿٧٦﴾

و خداوند کسانی را که هدایت یافته اند بر هدایتشان می افزاید و نیکیهای ماندگار نزد پروردگارت از حیث پاداش بهتر و خوش فرجام تر است (۷۶)

أفر أیت الذی کفر بآیاتنا و قال لأوتین مالا و ولدا ﴿٧٧﴾

آیا دیدی آن کسی را که به آیات ما کفر ورزید و گفت: قطعا به من مال و فرزند بسیار داده خواهد شد؟ (۷۷)

أطلع الغیب أم اتخذ عند الر حمٰن عهدا ﴿٧٨﴾

آیا بر غیب آگاه شده یا از خدای رحمان عهدی گرفته است؟ (۷۸)

کلا ۚ سنکتب ما یقول و نمد له من العذاب مدا ﴿٧٩﴾

نه چنین است. به زودی آنچه را می گوید، می نویسیم و عذاب را برای او خواهیم افزود (۷۹)

و نر ثه ما یقول و یأتینا فر دا ﴿٨٠﴾

و آنچه را می گوید از او به ارث می بریم و تنها به سوی ما خواهد آمد(۸۰)

و اتخذوا من دون الله آلهة لیکونوا لهم عزا ﴿٨١﴾

و به جای خدا معبودانی اختیار کردند تا برای آنان مایه عزت باشد (۸۱)

کلا ۚ سیکفر ون بعبادتهم ویکونون علیهم ضدا ﴿٨٢﴾

نه چنین است به زودی آن معبودان عبادت ایشان را انکار می کنند و دشمن آنان می گردند (۸۲)

ألم تر أنا أر سلنا الشیاطین علی الکافر ین تؤزهم أزا ﴿٨٣﴾

آیا ندانستی که ما شیطان ها را بر کافران گماشته ایم، تا آنان را به گناهان تحریک کنند؟ (۸۳)

فلا تعجل علیهم ۖ إنما نعد لهم عدا ﴿٨٤﴾

پس بر ضد آنان شتاب مکن که ما روزها را برای آن ها شماره می کنیم (۸۴)

یوم نحشر المتقین إلی الر حمٰن و فدا ﴿٨٥﴾

یاد کن روزی را که پرهیزگاران را به سوی خدای رحمان گروه گروه محشور می کنیم (۸۵)

و نسوق المجر مین إلیٰ جهنم ور دا ﴿٨٦﴾

و مجرمان را با حال تشنگی به سوی دوزخ می رانیم (۸۶)

لا یملکون الشفاعة إلا من اتخذ عند الر حمٰن عهدا ﴿٨٧﴾

آنان اختیار شفاعت را ندارند جز آن کس که از جانب خدای رحمان پیمانی گرفته است (۸۷)

و قالوا اتخذ الر حمٰن ولدا ﴿٨٨﴾

و گفتند: خدای رحمان فرزندی اختیار کرده است(۸۸)

لقد جئتم شیئا إدا ﴿٨٩﴾

واقعا چیز زشتی را بر زبان آوردید (۸۹)

تکاد السماوات یتفطر ن منه و تنشق الأر ض و تخر الجبال هدا ﴿٩٠﴾

چیزی نمانده است که آسمان ها از این سخن بشکافند و زمین چاک خورد و کوه ها به شدت فرو ریزند (۹۰)

أن دعوا للر حمٰن ولدا ﴿٩١﴾

از اینکه برای خدای رحمان فرزندی قایل شدند (۹۱)

و ما ینبغی للر حمٰن أن یتخذ ولدا ﴿٩٢﴾

خدای رحمان را نسزد که فرزندی اختیار کند (۹۲)

إن کل من فی السماوات و الأر ض إلا آتی الر حمٰن عبدا ﴿٩٣﴾

هر که در آسمان ها و زمین است جز بنده وار به سوی خدای رحمان نمی آید(۹۳)

لقد أحصاهم وعدهم عدا ﴿٩٤﴾

و یقینا آن ها را به حساب آورده و به دقت شماره کرده است (۹۴)

و کلهم آتیه یوم القیامة فر دا ﴿٩٥﴾

و روز قیامت همه آن ها تنها به سوی او خواهند آمد (۹۵)

إن الذین آمنوا و عملوا الصالحات سیجعل لهم الر حمٰن ودا ﴿٩٦﴾

کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته کرده اند به زودی خدای رحمان برای آنان محبتی در دلها قرار می دهد (۹۶)

فإنما یسر ناه بلسانک لتبشر به المتقین و تنذر به قوما لدا ﴿٩٧﴾

در حقیقت ما این قرآن را بر زبان تو آسان ساختیم تا پرهیزگاران را بدان نوید، و مردم ستیزه جو را بدان بیم دهی (۹۷)

و کم أهلکنا قبلهم من قر ن هل تحس منهم من أحد أو تسمع لهم ر کزا ﴿٩٨﴾

و چه بسیار نسل ها که پیش از آنان هلاک کردیم آیا کسی از آنان را می یابی یا صدایی از ایشان می شنوی؟ (۹۸)

انتهای پیام/