به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، یکی از احادیثی که زیاد در محافل شنیدیم، حدیث مصباح هدایت بودن و کشتی نجات بودن امام حسین علیه السلام است. این روایت را اول بار شیخ صدوق در عیون اخبار الرضا علیه السلام به نقل از امام جواد علیه السلام آورد و سند آن را از طریق سایر ائمه علیهم السلام متصل به رسول خدا صلی الله علیه و آله متصل کرد. این روایت را در ادامه می خوانیم:

علی بن عاصم از حضرت محمد بن علی بن موسی و او از پدر بزرگوارش علی بن موسی و او از پدرش موسی بن جعفر و او از پدرش جعفر بن محمد و او از پدرش علی بن الحسین و او از پدرش حسین بن علی بن ابی طالب روایت کرده که فرمود وارد شدم بر رسول خدا در حالتی که ابی بن کعب نزد او حاضر بود. پس رسول خدا به من فرمود مرحبا به تو ای ابا عبد اللٰه، ای زینت آسمانها و زمین ها. مرحبا بک یا أبا عبد الله یا زین السماوات و الأرضین.



ابی بن کعب به رسول خدا عرض کرد که یا رسول اللٰه چگونه می شود احدی غیر از تو زینت آسمانها و زمین ها باشد؟

حضرت فرمود: قسم به خدایی که به حق مرا پیامبر فرموده است، [مقام] حسین بن علی در آسمان بالاتر از[مقام]او در زمین است و در طرف راست عرش الهی در بارۀ او چنین نوشته شده است: چراغ هدایت و کشتی نجات و امام استوار، مایۀ عزت و افتخار و[دریای] علم و گنجینه. یا أبی و الذی بعثنی بالحق نبیا إن الحسین بن علی فی السماء أکبر منه فی الأرض و إنه لمکتوب عن یمین عرش الله عز و جل مصباح هدی و سفینة نجاةو إمام غیر وهن و عز و فخر و علم و ذخر.۱

همچنین شیخ صدوق در کتاب دیگر خود به نام کمال الدین اینطور آورده است: « … إن الحسین بن علی فی السماء أکبر منه فی الأرض فإنه مکتوب عن یمین العرش مصباح هاد و سفینة نجاة …»؛ یعنی همانا حسین بن علی(ع) در آسمان بزرگتر از زمین است و در سمت راست عرش الهی این گونه نوشته شده است [که او] چراغ هدایت گر و کشتی نجات است.

سوای از بحث های سندی که درباره این روایت انجام داده اند و گاهی سند آن را مخدوش کردند، اما تضادی با معارف شیعی ندارد. بله، یک نقلی مشهور و شبه حدیث است با این مضمون که امام صادق علیه السلام فرمود «کلنا سفن النجاة ولکن سفینة جدی الحسین أوسع وفی لجج البحار أسرع»؛ یعنی تمام ما کشتی نجاتیم، اما کشتی نجات جدم حسین وسیع تر و در عبور از امواج سهمگین دریاها سریع تر است. در دیدگاه محدثین متأخر یعنی محدثان عصر حاضر، کاشف به عمل آمد این مطلب در هیچ منبعی یافت نشده جز آنکه تحلیلی از مرحوم شیخ جعفر شوشتری در کتابش با نام «خصائص الحسینیه» در باره ظرفیت فرهنگی تاریخ عاشورا و شخصیت ابا عبدالله الحسین علیه السلام در جهت هدایت و نجات انسان هاست۲.



-----------------------

پاورقی:

۱- بعد رسول خدا صلی الله علیه و آله ادامه داد: خداوند در صلب او نطفه ای پاک و پاکیزه و مبارک قرار داده است، دعاهایی به او تعلیم داده شده است که اگر هر مخلوقی آنها را بخواند خداوند وی را به همراه او (امام حسین علیه السلام) محشور می فرماید و در آخرت [حسین] شفیع او خواهد بود و خداوند ناراحتی او را برطرف خواهد کرد و به واسطۀ آن دعاها دین او را اداء کرده،کارش را آسان می کند و راهش را روشن کرده، او را در مقابل دشمن قوی می کند و عیوب او را آشکار نخواهد کرد؛ و إن الله عز و جل رکب فی صلبه نطفة طیبة مبارکة زکیة و لقد لقن دعوات ما یدعو بهن مخلوق إلا حشره الله عز و جل معه و کان شفیعه فی آخرته و فرج الله عنه کربه و قضی بها دینه و یسر أمره و أوضح سبیله و قواه علی عدوه و لم یهتک ستره

ابی سؤال کرد: این دعاها چیست یا رسول اللٰه ؟حضرت فرمود: بعد از اینکه از نمازت فارغ شدی در حالی که هنوز در جایت نشسته باشی، این دعاها را می خوانی:

«اللهم إنی أسألک بکلماتک و معاقد عرشک و سکان سماواتک و أنبیائک و رسلک أن تستجیب لی فقد رهقنی من أمری عسرا فأسألک أن تصلی علی محمد و آل محمد و أن تجعل لی من أمری یسرا»؛ یعنی خداوندا، به حق کلماتت و به حق آنچه عرشت را عزت بخشیده است و به حق ساکنین آسمانهایت و به حق انبیاء و پیامبرانت از تو می خواهم که دعای مرا مستجاب کنی، زیرا که در کارهایم سختی بر من روآورده، لذا از تو می خواهم بر محمد و آل محمد درود فرستی و برای من در امور و کارهایم آسانی و راحتی قرار دهی.

خداوند با خواندن این دعاها،کارت را آسان می گرداند و به تو شرح صدر مرحمت می فرماید و در زمان مرگ شهادت به وحدانیت خود(یعنی لا اله الا اللٰه گفتن)را به تو تلقین خواهد کرد …

۲- «فرأیت فی الحسین علیه السلام خصوصیة فی الوسیلة إلی الله اتصف بسببها بانه بالخصوص، باب من أبواب الجنة و سفینة للنجاة و مصباح للهدی، فالنبی و الأئمة علیهم السلام کلهم أبواب الجنان؛ لکن باب الحسین أوسع، و کلهم سفن النجاة؛ لکن سفینة الحسین مجراها فی اللجج الغامرة أسرع و مرساها علی السواحل المنجیة أیسر، و کلهم مصابیح الهدی؛ لکن الاستضاءة بنور الحسین أکثر و أوسع، و کلهم کهوف حصینة؛ لکن منهاج کهف الحسین أسمح و أسهل»

در حسین علیه السلام برای وسیله تقرب به خدا بودن، ویژگی ای دیدم که او، به سبب آن ویژگی است که این گونه توصیف شده است: دری از درهای بهشت، کشتی نجات و چراغ هدایت. پیامبر صلی الله علیه و آله و ائمه علیهم السلام همگی درهای بهشت اند؛ اما درب (بهشت) حسین علیه السلام گشوده تر است. همگی کشتی نجات اند؛ اما کشتی حسین علیه السلام در میان امواج توفان های شدید، پرشتاب تر، و پهلو گرفتنش در ساحل های نجات، آسان تر است. همگی، چراغ هدایت اند؛ اما پرتو گرفتن از نور حسین علیه السلام، بیشتر و وسیع تر است. همگی، پناهگاه های مستحکم اند؛ اما راه رسیدن به پناهگاه حسین علیه السلام، هموارتر و آسان تر است».

انتهای پیام/