به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، سوره «نبأ» یا «عم» و یا «تسائل» هفتاد و هشتمین سوره و از سوره های مکی قرآن است. این سوره آغازگر جزء سی ام کتاب آسمانی مسلمانان است.

به همین دلیل این جزء را «عم جزء» هم نامیده اند. این سوره را به این دلیل نبأ می نامند که آیه دوم آن از «نبأ عظیم» سخن می گوید.

سوره نبأ از روز قیامت و حوادث آن سخن می گوید و جایگاه و حالات گنهکاران و نیکوکاران در آن روز را توصیف می کند.

از آیات مشهور آن، آیات ۳۱ به بعد است که سرگذشت «متقین» را در قیامت بیان می کند. در روایات، مراد از متقین در این آیه امیرالمومنین(ع) معرفی شده است. در فضیلت تلاوت سوره نبا آمده است، هر کس آن را بخواند و حفظ کند، زمان حساب او در قیامت (چنان سریع انجام می شود که) به مقدار خواندن یک نماز خواهد بود.

تلاوت آیات اول تا ۴۰ سوره نبا با صدای مصطفی غلوش

متن سوره نبأ همراه با ترجمه

بسم الله الرحمن الرحیم

به نام خداوند رحمتگر مهربان

عم یتساءلون ﴿۱﴾

درباره چه چیز از یکدیگر می پرسند (۱)

عن النبإ العظیم ﴿۲﴾

از آن خبر بزرگ (۲)

الذی هم فیه مختلفون ﴿۳﴾

که در باره آن با هم اختلاف دارند (۳)

کلا سیعلمون ﴿۴﴾

نه چنان است به زودی خواهند دانست (۴)

ثم کلا سیعلمون ﴿۵﴾

باز هم نه چنان است بزودی خواهند دانست (۵)

ألم نجعل الأرض مهادا ﴿۶﴾

آیا زمین را گهواره ای نگردانیدیم (۶)

والجبال أوتادا ﴿۷﴾

و کوه ها را [چون]میخهایی [نگذاشتیم](۷)

وخلقناکم أزواجا ﴿۸﴾

و شما را جفت آفریدیم (۸)

وجعلنا نومکم سباتا ﴿۹﴾

و خواب شما را [مایه]آسایش گردانیدیم (۹)

وجعلنا اللیل لباسا ﴿۱۰﴾

و شب را [برای شما]پوششی قرار دادیم (۱۰)

وجعلنا النهار معاشا ﴿۱۱﴾

و روز را [برای]معاش [شما]نهادیم (۱۱)

وبنینا فوقکم سبعا شدادا ﴿۱۲﴾

و بر فراز شما هفت [آسمان]استوار بنا کردیم (۱۲)

وجعلنا سراجا وهاجا ﴿۱۳﴾

و چراغی فروزان گذاردیم (۱۳)

وأنزلنا من المعصرات ماء ثجاجا ﴿۱۴﴾

و از ابرهای متراکم آبی ریزان فرود آوردیم (۱۴)

لنخرج به حبا ونباتا ﴿۱۵﴾

تا بدان دانه و گیاه برویانیم (۱۵)

وجنات ألفافا ﴿۱۶﴾

و باغهای در هم پیچیده و انبوه (۱۶)

إن یوم الفصل کان میقاتا ﴿۱۷﴾

قطعا وعدگاه [ما با شما]روز داوری است (۱۷)

یوم ینفخ فی الصور فتأتون أفواجا ﴿۱۸﴾

روزی که در صور دمیده شود و گروه گروه بیایید (۱۸)

وفتحت السماء فکانت أبوابا ﴿۱۹﴾

و آسمان گشوده و درهایی [پدید]شود (۱۹)

وسیرت الجبال فکانت سرابا ﴿۲۰﴾

و کوه ها را روان کنند و [چون]سرابی گردند (۲۰)

إن جهنم کانت مرصادا ﴿۲۱﴾

[آری]جهنم [از دیر باز]کمینگاهی بوده (۲۱)

للطاغین مآبا ﴿۲۲﴾

[که]برای سرکشان بازگشتگاهی است (۲۲)

لابثین فیها أحقابا ﴿۲۳﴾

روزگاری دراز در آن درنگ کنند (۲۳)

لا یذوقون فیها بردا ولا شرابا ﴿۲۴﴾

در آنجا نه خنکی چشند و نه شربتی (۲۴)

إلا حمیما وغساقا ﴿۲۵﴾

جز آب جوشان و چرکابه ای (۲۵)

جزاء وفاقا ﴿۲۶﴾

کیفری مناسب [با جرم آنها](۲۶)

إنهم کانوا لا یرجون حسابا ﴿۲۷﴾

آنان بودند که به [روز]حساب امید نداشتند (۲۷)

وکذبوا بآیاتنا کذابا ﴿۲۸﴾

و آیات ما را سخت تکذیب میکردند (۲۸)

وکل شیء أحصیناه کتابا ﴿۲۹﴾

و حال آنکه هر چیزی را برشمرده [به صورت]کتابی در آورده ایم (۲۹)

فذوقوا فلن نزیدکم إلا عذابا ﴿۳۰﴾

پس بچشید که جز عذاب هرگز [چیزی]بر شما نمی افزاییم (۳۰)

إن للمتقین مفازا ﴿۳۱﴾

مسلما پرهیزگاران را رستگاری است (۳۱)

حدائق وأعنابا ﴿۳۲﴾

باغچه ها و تاکستان ها (۳۲)

وکواعب أترابا ﴿۳۳﴾

و دخترانی همسال با سینه های برجسته (۳۳)

وکأسا دهاقا ﴿۳۴﴾

و پیاله های لبالب (۳۴)

لا یسمعون فیها لغوا ولا کذابا ﴿۳۵﴾

در آنجا نه بیهوده ای شنوند و نه [یکدیگر را]تکذیب [کنند](۳۵)

جزاء من ربک عطاء حسابا ﴿۳۶﴾

[این است]پاداشی از پروردگار تو عطایی از روی حساب (۳۶)

رب السماوات والأرض وما بینهما الرحمن لا یملکون منه خطابا ﴿۳۷﴾

پروردگار آسمان ها و زمین و آنچه میان آن دو است بخشایشگری که کس را یارای خطاب با او نیست (۳۷)

یوم یقوم الروح والملائکة صفا لا یتکلمون إلا من أذن له الرحمن وقال صوابا ﴿۳۸﴾

روزی که روح و فرشتگان به صف می ایستند و [مردم]سخن نگویند مگر کسی که [خدای]رحمان به او رخصت دهد و سخن راست گوید (۳۸)

ذلک الیوم الحق فمن شاء اتخذ إلی ربه مآبا ﴿۳۹﴾

آن [روز]روز حق است پس هر که خواهد راه بازگشتی به سوی پروردگار خود بجوید (۳۹)

إنا أنذرناکم عذابا قریبا یوم ینظر المرء ما قدمت یداه ویقول الکافر یا لیتنی کنت ترابا ﴿۴۰﴾

ما شما را از عذابی نزدیک هشدار دادیم روزی که آدمی آنچه را با دست خویش پیش فرستاده است بنگرد و کافر گوید کاش من خاک بودم (۴۰)

انتهای پیام/