به گزارش خبرگزاری مهر، زنان محله نوغان، یکی از محله های بسیار کهن خراسان، نخستین عزاداران بر پیکر وجود پاک امام هشتم (ع) هستند. ۱۲ قرن پیش با شهادت غریبانه امام رئوف حضرت ثامن الحجج (ع)، زنان نوغان پس از باخبر شدن از شهادت ایشان با بخشیدن مهریه های خود به شوهرانشان، اجازه گرفتند تا در آن هنگامه غمبار و حزن انگیز، شاخه های گلی را تهیه دیده و برای عرض ارادت به امام الرئوف (ع) راهی تشییع پیکر شوند. زنان نوغان بسیار پرشکوه در این مراسم جانسوز شرکت کردند و با این کار نیک، غریب نوازی و مهمان نوازی را برای خود به ثبت رساندند؛ اقدامی که برای همیشه تاریخ ماندگار بوده و خواهد ماند.

زنان نوغان اولین کسانی هستند که در آن برهه تاریخی بعد از تشییع امام رضا (ع) در جوار مدفن آن امام در رثایش گریستند و این سنت را به قدمت ۱۲ قرن زنده نگه داشتند و آن را به دخترانشان انتقال دادند و ما نیز این حرکت و سنت عظیم تاریخی زنان نوغان را به فرزندانمان منتقل خواهیم کرد.

از همان روزی که امام رضا (ع) پای به روستای نوغان نهاد، این روستا در تاریخ شیعیان ماندگار شد. اگر چه مامون در تمام دوران ولایت عهدی امام رضا (ع) در تلاش بود تا از محبوبیت ایشان بکاهد و همواره این هراس را داشت که حلقه ای عظیم از دوستداران گرد آن امام همام شکل بگیرد، ولی فراموش کرده بود که حق و حقیقت و نور ولایت خاموش شدنی نیست؛ نوغان و زنانش به او نشان دادند که حتی با شهادت آن حضرت، عشق به ضامن آهو عشق به عالم آل محمد (ص) دیرینه و جاودان خواهد ماند. این قضیه به خوبی نشان می دهد که این بانوان به خوبی می دانستند درگذشت ناگهانی علی بن موسی الرضا (ع) از دسیسه ها و توطئه های دستگاه خلافت عباسی و شخص مأمون بوده است، به همین دلیل هم برای روشن کردن چهره نقاق حکومت عباسی تصمیم به عزاداری برای حضرت گرفتند.