به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، سوره انشقاق هشتاد و چهارمین سوره قرآن است و در جزء سی ام آن قرار دارد.

علت نامگذاری سوره انشقاق به این نام، آوردن کلمه انشقاق به معنای شکافته شدن، در آغاز آن است. خداوند در این سوره به شکافتن شدن آسمان به هنگام آغاز قیامت اشاره کرده است.

سوره انشقاق درباره علائم قیامت و پایان این جهان و معاد سخن می گوید و مردم را در آخرت بر دو دسته می داند؛ گروهی که نامه اعمالشان به دست راستشان داده می شود و حسابرسی شان آسان است و گروهی که نامه اعمالشان از پشت سرشان داده می شود و داخل در آتش می شوند.

آیه بیست و یکم سوره انشقاق سجده مستحب دارد؛ یعنی هنگام تلاوت یا شنیدن آن، مستحب است فرد سجده کند.

در تفسیر مجمع البیان از پیامبر (ص) نقل شده است؛

هر کس سوره انشقاق را قرائت کند خداوند او را از اینکه در روز قیامت نامه اعمالش از پشت سرش به او داده شود، نگه می دارد. همچنین امام صادق (ع) درباره فضیلت این سوره می فرماید: هر کس سوره انشقاق را تلاوت کند و آن را در نماز های واجب و مستحب خود مداوم بخواند، خداوند حاجت هایش را برآورده می سازد و چیزی بین او و خداوند فاصله نمی اندازد و در روز محاسبه مردم، از نگاه و توجه خداوند بهره مند می شود.

فایل صوتی تلاوت سوره انشقاق با صدای محمد منشاوی

متن سوره انشقاق همراه با ترجمه

بسم الله الرحمن الرحیم

به نام خدای بخشاینده مهربان

إذا السماء انشقت ﴿١﴾

آنگاه که آسمان ز هم بشکافد (۱)

و أذنت لربها وحقت ﴿٢﴾

و پروردگارش را فرمان برد و چنین سزد (۲)

و إذا الأرض مدت ﴿٣﴾

و آنگاه که زمین کشیده شود (۳)

و ألقت ما فیها و تخلت ﴿٤﴾

و آنچه را که در آن است بیرون افکند و تهی شود (۴)

و أذنت لربها و حقت ﴿٥﴾

و پروردگارش را فرمان برد و چنین سزد (۵)

یا أیها الإنسان إنک کادح إلیٰ ربک کدحا فملاقیه ﴿٦﴾

ای انسان، حقا که تو به سوی پروردگار خود بسختی در تلاشی و او را ملاقات خواهی کرد (۶)

فأما من أوتی کتابه بیمینه ﴿٧﴾

اما کسی که کارنامه اش به دست راستش داده شود (۷)

فسوف یحاسب حسابا یسیرا ﴿٨﴾

بزودی اش حسابی بس آسان کنند (۸)

و ینقلب إلیٰ أهله مسرورا ﴿٩﴾

و شادمان به سوی کسانش باز گردد (۹)

و أما من أوتی کتابه وراء ظهره ﴿١٠﴾

و اما کسی که کارنامه اش از پشت سرش به او داده شود (۱۰)

فسوف یدعو ثبورا ﴿١١﴾

زودا که هلاک خویش خواهد (۱۱)

و یصلیٰ سعیرا ﴿١٢﴾

و در آتش افروخته درآید (۱۲)

إنه کان فی أهله مسرورا ﴿١٣﴾

او در میان خانواده خود شادمان بود (۱۳)

إنه ظن أن لن یحور ﴿١٤﴾

او می پنداشت که هرگز برنخواهد گشت (۱۴)

بلیٰ إن ربه کان به بصیرا ﴿١٥﴾

آری در حقیقت، پروردگارش به او بینا بود (۱۵)

فلا أقسم بالشفق ﴿١٦﴾

نه، نه، سوگند به شفق (۱۶)

و اللیل و ما وسق ﴿١٧﴾

سوگند به شب و آنچه شب فروپوشاند (۱۷)

و القمر إذا اتسق ﴿١٨﴾

سوگند به ماه چون بدر تمام شود (۱۸)

لترکبن طبقا عن طبق ﴿١٩﴾

که قطعا از حالی به حالی برخواهید نشست (۱۹)

فما لهم لا یؤمنون ﴿٢٠﴾

پس چرا آنان باور نمی دارند؟ (۲۰)

و إذا قرئ علیهم القرآن لا یسجدون ۩ ﴿٢١﴾

و چون بر آنان قرآن تلاوت می شود چهره بر خاک نمی سایند؟ (۲۱)

بل الذین کفروا یکذبون ﴿٢٢﴾

نه! بلکه آنان که کفر ورزیده اند، تکذیب می کنند (۲۲)

و الله أعلم بما یوعون ﴿٢٣﴾

و خدا به آنچه در سینه دارند داناتر است (۲۳)

فبشرهم بعذاب ألیم ﴿٢٤﴾

پس آنان را از عذابی دردناک خبر ده (۲۴)

إلا الذین آمنوا و عملوا الصالحات لهم أجر غیر ممنون ﴿٢٥﴾

مگر کسانی که گرویده و کار های شایسته کرده اند که آنان را پاداشی بی منت خواهد بود (۲۵)

انتهای پیام/