به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، بی شک دعا از راهکارهای اساسی برای دستیابی به سعادت دنیا و آخرت و نیز از بهترین ابزارهای معنوی برای رویایی با بلاها، مصیبت ها و همچنین بیماری های جسم و روان است. برترین خوبان عالم یعنی رسولان الهی و مافوق آنها یعنی چهارده معصوم علیهم السلام در تمام سختی ها و آسانی ها دست از دعا بر نمی داشتند تا حدی که کتبی در قالب ادعیه از آن بزرگواران برای ما به یادگار ماند، همچنان که نصوص فراوانی در ادیان الهی مثل کتاب مقدس عبری و عهد جدید در زمینه دعا وجود دارد؛ به عنوان نمونه بخش هایی از مزامیر یا زبور داود به عنوان بخش هایی از عهد عتیق، شامل موضوعات مختلف نظیر بیان رنج ها، درخواست کمک و اعلام توکل به خداوند است.

اکنون که موجی از بیماری های ناشناخته عالم را فرا گرفته، عمل به ادعیه معصومین علیهم السلام در دفع بلاها و بیماری ها مؤثر است. ضمن آنکه با دقت در مضمون این ادعیه می توان به ریشۀ اصلی فراگیری بیماری ها پی برد. از جمله ادعیه ای که در این زمینه وجود دارد، دعای پانزدهم صحیفه سجادیه است که با عنوان «دعا برای بیماری و اندوه و بلا و مریضی» شناخته می شود. امام سجاد علیه السلام در این دعا خداوند را به دلیل نعمت سلامتی یا به هنگام بیماری شکر می کند و به آثار معنوی و حکمت بیماری از جمله پاک شدن از گناه اشاره دارد. ایشان بیماری را هشداری برای توبه و نیز اعتماد بر خدا را کلید همه درهای بسته معرفی می کند. در این دعا می خوانیم:

اللهم لک الحمد علی ما لم أزل أتصرف فیه من سلامة بدنی ، و لک الحمد علی ما أحدثت بی من علة فی جسدی

خدایا، تو را حمد بر تندرستی بدنم که پیوسته از آن برخوردار بودم و تو را حمد بر بیماری و مرضی که در جسمم پدید آوردی.



فما أدری ، یا إلهی ، أی الحالین أحق بالشکر لک ، و أی الوقتین أولی بالحمد لک

ای خدای من، کدام یک از این دو حال، برای سپاسگزاری به درگاهت سزاوارتر و کدام یک از این دو وقت، برای حمد و ثنا به پیشگاهت شایسته تر است:

أ وقت الصحة التی هنأتنی فیها طیبات رزقک ، و نشطتنی بها لابتغاء مرضاتک و فضلک ، و قویتنی معها علی ما وفقتنی له من طاعتک

آیا زمان سلامتی که روزی های پاکیزه ات را در آن برایم گوارا فرمودی و به سبب آن برای به دست آوردن خشنودی و احسانت به من نشاط دادی و مرا همراه آن، بر آنچه که از اطاعتت توفیق دادی، نیرو بخشیدی؟

أم وقت العلة التی محصتنی بها و النعم التی أتحفتنی بها تخفیفا لما ثقل به علی ظهری من الخطیئات ، و تطهیرا لما انغمست فیه من السیئات ، و تنبیها لتناول التوبة ، و تذکیرا لمحو الحوبة بقدیم النعمة.

یا هنگام بیماری که مرا به وسیلۀ آن از ناخالصی ها خالص کردی و نعمت هایی که به من هدیه دادی، برای سبک کردن گناهانی که پشتم را گران و سنگین کرده و پاک کردن زشتی هایی که در آن فرو رفته ام و آگاهی دادن برای این که توبه را فراگیرم و به یادآوردن نعمت های قدیم، برای محو کردن گناهان بزرگ از پرونده ام؟

و فی خلال ذلک ما کتب لی الکاتبان من زکی الأعمال ، ما لا قلب فکر فیه ، و لا لسان نطق به ، و لا جارحة تکلفته ، بل إفضالا منک علی ، و إحسانا من صنیعک إلی.

و در اثنای آن بیماری، از جمله تحفه هایی که به من عنایت کردی این است که ملائک نویسنده بر عهده من اعمال پاکیزه ای نوشتند؛ اعمالی که نه دلی در آن فکر کرده و نه زبانی به آن گویا شده و نه عضوی در انجامش رنج برده، بلکه بخششی از جانب تو بر من و احسانی از ساختۀ تو به سوی من بود.

اللهم فصل علی محمد و آله و حبب إلی ما رضیت لی و یسر لی ما أحللت بی و طهرنی من دنس ما أسلفت و امح عنی شر ما قدمت و أوجدنی حلاوة العافیة و أذقنی برد السلامة و اجعل مخرجی عن علتی إلی عفوک و متحولی عن صرعتی إلی تجاوزک و خلاصی من کربی إلی روحک ، و سلامتی من هذه الشدة إلی فرجک

خدایا، بر محمد و آلش درود فرست و آنچه را برایم پسندیده ای محبوب من کن و آنچه را بر من وارد کرده ای آسان کن و از آلودگی اعمال زشتی که در گذشته انجام داده ام پاکم فرما و شر آنچه که پیش از این مرتکب شده ام، از صفحۀ وجودم محو کن؛ و از شیرینی عافیت کامیابم کن و گوارایی تندرستی را به من بچشان و راه بیرون رفتن از بیماری ام را به سوی بخشش و عفوت و جابه جا شدنم از بستر بیماری را به جانب گذشتت و نجاتم را از اندوهم به عرصۀ رحمتت و تندرستی ام را از این دشواری به دایرۀ گشایشت، قرار بده.

إنک المتفضل بالإحسان المتطول بالامتنان الوهاب الکریم ذو الجلال و الإکرام.

همانا تو نیک رفتار به احسان و عطاکنندۀ به نعمتی، بسیار بخشنده و بزرگواری؛ دارای جلال و اکرامی.

انتهای پیام/