به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان،سوره غاشیه هشتاد و هشتمین سوره جزء سی ام و از سوره های مکی قرآن کریم است.

این سوره با توصیفی از بهشت و نعمت های آن و دوزخ و عذاب های آن شروع می شود و موضوعات آن درباره توحید و یگانگی خداوند است.

خداوند در این آیات انسان را به سوی آفریدگارشان راهنمایی می کند و درباره شگفتی های آفرینش مانند شگفتی آفرینش شتر، آسمان، کوه ها و زمین، اسرار و شگفتی های این مخلوقات و از نبوت پیامبر اسلام سخن می گوید و به گوشه ای از وظایف پیامبر (ص) اشاره می کند. در پایان نیز کافران را با عذاب های خداوند تهدید می کند و از احوال و عاقبت کار منکران و نیز از خشنودی، شادابی و رستگاری مومنان سخن گفته شده است.

پیامبر اسلام (ص) درباره فضیلت سوره غاشیه می فرماید: اگر کسی سوره غاشیه را قرائت کند خداوند در حسابرسی روز قیامت بر او آسان می گیرد.

امام صادق (ع) نیز در این باره فرمودند: هر کس در نماز های واجب یا مستحب سوره غاشیه را بخواند و بر این کار مداومت داشته باشد در قیامت از عذاب دردناک آتش، ایمن است.

تسکین درد (اگر بر دندانی که درد می کند قرائت شود) و دفع ضرر های احتمالی غذا و سلامتی نوزاد در هنگام تولد از خواص سوره غاشیه است.

فایل صوتی تلاوت سوره غاشیه با صدای شحات انور

متن سوره غاشیه همراه با ترجمه

بسم الله الرحمن الرحیم

به نام خدای بخشاینده مهربان

هل أتاک حدیث الغاشیة ﴿۱﴾

آیا خبر «غاشیه» به تو رسیده است (۱)

وجوه یومئذ خاشعة ﴿۲﴾

در آن روز چهره هایی زبونند (۲)

عاملة ناصبة ﴿۳﴾

که تلاش کرده رنج بیهوده برده اند (۳)

تصلیٰ نارا حامیة ﴿۴﴾

ناچار در آتشی سوزان درآیند (۴)

تسقیٰ من عین آنیة ﴿۵﴾

از چشمه ای داغ نوشانیده شوند (۵)

لیس لهم طعام إلا من ضریع ﴿۶﴾

خوراکی جز خار خشک ندارند (۶)

لا یسمن و لا یغنی من جوع ﴿۷﴾

که نه فربه کند و نه گرسنگی را باز دارد (۷)

وجوه یومئذ ناعمة ﴿۸﴾

در آن روز چهره هایی شادابند (۸)

لسعیها راضیة ﴿۹﴾

از کوشش خود خشنودند (۹)

فی جنة عالیة ﴿۱۰﴾

در بهشت برین اند (۱۰)

لا تسمع فیها لاغیة ﴿۱۱﴾

سخن بیهوده ای در آنجا نشنوند (۱۱)

فیها عین جاریة ﴿۱۲﴾

در آن چشمه ای روان باشد (۱۲)

فیها سرر مرفوعة ﴿۱۳﴾

تخت هایی بلند در آنجاست (۱۳)

و أکواب موضوعة ﴿۱۴﴾

و قدح هایی نهاده شده (۱۴)

و نمارق مصفوفة ﴿۱۵﴾

و بالش هایی پهلوی هم چیده (۱۵)

و زرابی مبثوثة ﴿۱۶﴾

و فرش هایی زربفت گسترده (۱۶)

أفلا ینظرون إلی الإبل کیف خلقت ﴿۱۷﴾

آیا به شتر نمی نگرند که چگونه آفریده شده (۱۷)

و إلی السماء کیف رفعت ﴿۱۸﴾

و به آسمان که چگونه برافراشته شده (۱۸)

و إلی الجبال کیف نصبت ﴿۱۹﴾

و به کوه ها که چگونه بر پا داشته شده (۱۹)

و إلی الأرض کیف سطحت ﴿۲۰﴾

و به زمین که چگونه گسترده شده است (۲۰)

فذکر إنما أنت مذکر ﴿۲۱﴾

پس تذکر ده که تو تنها تذکردهنده ای (۲۱)

لست علیهم بمصیطر ﴿۲۲﴾

بر آنان تسلطی نداری (۲۲)

إلا من تولیٰ و کفر ﴿۲۳﴾

مگر کسی که روی بگرداند و کفر ورزد (۲۳)

فیعذبه الله العذاب الأکبر ﴿۲۴﴾

که خدا او را به آن عذاب بزرگتر عذاب کند (۲۴)

إن إلینا إیابهم ﴿۲۵﴾

در حقیقت بازگشت آنان به سوی ماست (۲۵)

ثم إن علینا حسابهم ﴿۲۶﴾

آنگاه حساب خواستن از آنان به عهده ماست (۲۶)

انتهای پیام/