به گزارش خبرگزاری تسنیم به نقل از نشریه آمریکایی نشنال اینترست، بیش از یک سال و نیم از آغاز کمپین حداکثر فشار دولت ترامپ علیه ایران گذشته است و واشنگتن هنوز هم نتوانسته این کشور را تحت فرمان خود درآورد یا قرارداد بهتری با تهران ببندد. ترامپ باید این واقعیت را قبول کند که با تحریم های بیشتر، منزوی کردن یا راه های نظامی مشکلات با ایران قابل حل نیست. زمان آن رسیده که این استراتژی شکست خورده حداکثر فشار را کنار بگذارد و رو به یک دیپلماسی واقع بینانه بیاورد.

منطق پشت سیاست فشار حداکثری بسیار ساده بود: واشنگتن با صفر کردن صادرات نفت ایران، تهدید کسب و کارهای خارجی به سرمایه گذاری در بازار ایران و جدا کردن ایران از سیستم مالی جهانی، سران سیاسی تهران را وادار می کند خواستار کمک اقتصادی شوند.

آمریکا به عنوان قدرت برتر مالی جهان هیچ شکی نداشت که می تواند اقتصاد ایران را نابود کند.

صادرات نفت ایران از ۲٫۸ میلیون بشکه در روز در بهار ۲۰۱۸ به کمتر از ۵۰۰ هزار بشکه در روز در ماه سپتامبر سال جاری میلادی رسید یعنی بیش از ۸۰ درصد کاهش. صندوق بین المللی پول پیش بینی میکند اقتصاد ایران تا پایان سال بیش از ۹ درصد کوچکتر شود. این رقم بدون شک نرخ بیکاری را تشدید می کند.

ولی تمام این ارقام آمریکا را به هدفش نمی رساند . علیرغم فشار بر اقتصاد تهران، سیاست فشار حداکثری تاثیری خلاف انتظار داشته است.

درست است که دولت ایران پول از دست می دهد ولی زندگی مردم عادی این کشور هم درنتیجه این سیاست آمریکا سخت تر شده است. ارزش پول ایران کاهش یافته که باعث شده کالاها در این کشور گرانتر شوند. قشر فقیر ایران سختی بیشتری را متحمل می شوند و تحریم های آمریکا یکی از مقصر های این شرایط است.

با توجه به این نتایج ضعیف، درد اقتصادی را که آمریکا بر مردم ایران تحمیل کرده به سختی می توان توجیه کرد. از زمانی که دولت آمریکا از قرارداد برجام بیرون آمده و تحریم های اقتصادی را وضع کرده، به نظر نمی رسد رفتار ایران در برابر خواسته های آمریکا تغییر کرده باشد. ایران به جای فرستادن نمایندگانش به اتاق مذاکره و رسیدن به یک توافق طبق خواسته های واشنگتن، فشار حداکثری را با حداکثر مقاومت پاسخ داده است.

ایران در اقدامی تلافی جویانه تعهدات خود طبق قرارداد برجام را زیر پا گذاشته و غنی سازی اورانیوم را آغاز کرده است. ایران در ماه نوامبر اعلام کرد غنی سازی اورانیوم در سایت فوردو را از سر می گیرد. اگر این شرایط ادامه یابد، احتمال قطع همکاری ایران با آژانس بین المللی انرژی وجود دارد.

در کل، با توجه به تمام مواردی که ذکر شد به علاوه وقایعی که یک سال گذشته در خلیج فارس رخ داده، به نظر می رسد استدلال های سیاست فشار حداکثری کاملا اشتباه بوده اند.

زمان آن رسیده که یک تغییر قابل توجه و معقول در سیاست آمریکا در قبال ایران صورت بگیرد. ترامپ باید واقع گرایی را در سیاست خارجی آمریکا حفظ کند و قراردادهای محکمی به نفع امنیت ملی آمریکا ببندد. این کاری است که ترامپ باید به جای نزدیک شدن به درگیری های غیر ضروری انجام دهد. ترامپ باید فورا مجوز مذاکرات تازه با ایران را صادر کند.

لازم است واشنگتن و تهران برای داشتن یک مذاکرات تازه و موفقیت آمیز، ترتیبات واقع گرایانه ای در کوتاه مدت ایجاد کنند: در ازای بازگشت ایران به تعهداتش طبق قرارداد برجام، آمریکا باید معافیت های جدیدی صادر کند تا تهران بتواند نفت خود را در بازار بفروشد. واشنگتن باید سیاست فشار حداکثری را کنار بگذارد و به شرایط قبل از خروج از برجام بازگردد. حسن روحانی رئیس جمهور ایران بارها تاکید کرده که این تغییرات او را بر سر میز مذاکره با واشنگتن بازمیگرداند.

شاید چنین تغییر رویه ای برای رئیس جمهور آمریکا بسیار سخت باشد ولی اهمیت مزایای دیپلماتیک و امنیتی این تغییر سیاست بیشتر از هزینه های سیاسی آن است. ترامپ با متعادل کردن شرایط نه تنها از تکرار درگیری های خطرناک تابستان گذشته جلوگیری کرده بلکه فرصتی برای حل و فصل صلح آمیز مناقشات بین ایران و آمریکا به وجود آورده است.

انتهای پیام/۳۵