مرورگر شما از ویدئو پشتیبانی نمی کند.

فایل آن را از اینجا دانلود کنید: audio/mp۳

دانلود دعای روز دوازدهم ماه مبارک رمضان با ترجمه منظوم با اجرای گروه به سوی فردا

بسم الله الرحمن الرحیم

اللهم زینی فیه بالستر والعفاف واسترنی

خدایا در این ماه مرا به زیور پوشش از گناه و پاکدامنی بیارای

فیه بلباس القنوع والکفاف واحملنی فیه علی العدل والانصاف

و جامه قناعت و اکتفای به مقدار حاجت را به برم کن و وادارم کن در این روز به عدالت و انصاف

و امنی فیه من کل ما اخاف بعصمتک یا عصمة الخائفین

و ایمنیم بخش در آن از هر چه که از آن می ترسم به نگهداری خودت ای نگهدارنده ترسناکان

شرح دعا



اللهم زینی فیه بالستر والعفاف

خدایا روزی کن من را در ماه رمضان و به دو چیز زینت بده:



ستر و عفاف. ستر یعنی اینکه گناهان مردم را مخفی کنم. به ما چه ارتباطی دارد که فلانی عیب دارد؟ خوش به حال بنده ای که به عیب خودش می پردازد و به عیب دیگران کاری ندارد. اگر رفیقت هم عیب دارد به کسی نگو. غیبت حرام است و عمل چهل روز را از بین می برد و اعمال خوب غیبت کننده را در نامه اعمال شخص غیبت شونده می نویسند.



چه خوب است که خوبی های مردم را بیان کنیم.



آن ها که به عیب دیگران کاری ندارند، بهترین زینت را دارند. حدیث داریم خوش به حال کسی که به عیب خود پرداخته به عیب دیگران کاری ندارد.



در ادامه دعا عفاف آمده است. عفاف یعنی اینکه گناه نکنیم و عفت نفس داشته باشیم که گناه نکردن است. پس بیان نکردن گناه دیگران و داشتن عفاف اولین دعایی است که در این روز از خدا می خواهیم.



وقتی به خواهش های بی مورد دل جواب «نه» ندادی و به دام خواسته های حرص افتادی، اسیر گنداب «دنیا» می شوی باتلاقی که هرچه بیشتر در آن دست و پا می زنی و تلاش می کنی، بیشتر در آن گرفتار می شوی. نتیجه آن مشخص است! نفس، چاه ویلی است که هیچ گاه پر نمی شود. درد «تکاثر» و «افزون طلبی»، زخم ناسور بشریت بوده و هست و تنها مرهم آن «قناعت» است.



واسترنی فیه بلباس القنوع والکفاف

خدایا من را به دو چیز مستور کن؛ یکی لباس قناعت و دیگری کفاف.



کفاف یعنی اینکه زندگی را بگذرانیم. اگر مال و ثروت زیاد داشته باشیم گرفتار می شویم و اگر دستمان پیش کسی دراز باشد ذلیل می شویم پس از خدا بخواهیم که به اندازه کفاف زندگی به ما بدهد. قناعت هم به انسان عزت می دهد و کسی که قناعت دارد خدا او را عزیز می کند.



بزرگ ترین گنج، قناعت است و قناعت سرمایه ای بی پایان. قناعت، یعنی نخواستن، کم خواستن، راضی بودن به داشته و کندن دندان طمع.



واحملنی فیه علی العدل والإنصاف وامنی فیه من کل ما أخاف

خدایا من را عادل کن و کاری کن انصاف داشته باشم و خدایا از هرچه که من از آن می ترسم من را امان ده. اگر کسی ما را تهدید می کند به ما ایمنی بده که کسی نتواند به ما تعرض کند.



بعصمتک یا عصمة الخائفین

به عصمت و حفظ و نگهبانی خودت ای کسی که خائفین و ترسناکان را نگهداری می کنی، ای کسی که هر که به تو متوسل می شود از او نگهداری می کنی، خدایا درباره ما این دعاها را مستجاب بفرما!