به گزارش خبرنگار مهر، حجت الاسلام والمسلمین ابراهیم کلانتری در دیدار با کارکنان و خدام حرم های مطهر احمدی و محمدی (ع) با اشاره به اینکه خداوند در آیاتی از قرآن به غفلت اشاره و مسلمانان را از آن نهی کرده است، آیه ۱۷۹ از سوره مبارکه اعراف را قرائت و اضافه کرد: یکی از مهمترین عوامل شکل گیری واقعه کربلا، همین غفلت کسانی بود که علی رغم داشتن دل، درکی از حقیقت نداشتند، با چشمانشان نور الهی را ندیدند و با گوش هایشان کلام حق را نشنیدند. و حقیقتا این به ظاهر آدمیان، از چهارپایان، گمراه تر و به معنای واقعی کلمه، غافل از خدا بودند. و آن گونه در برابر ثارالله، صف آرایی کردند و این امام همام و یاران باوفایش را به شهادت رساندند. غفلت از خدا، بزرگترین گمراهی و مهم ترین عامل سقوط انسان ها است.

او اضافه کرد: همان طور که در ابتدای این آیه شریفه آمده است، یک عده انگار تمام تلاششان این است که به سمت جهنم و برای رسیدن به دوزخ، گام بردارند و در انجام گناه از هم سبقت می گیرند و بدتر از آن به اعمال شیطانی خود نیز افتخار و در آن ریا هم می کنند. بدا به حال این افراد که حقیقتا همان غافلان هستند. از بزرگترین گناهان کبیره، افتخار و اصرار به گناه است، بخشی از کتاب «شرح چهل حدیث» امام خمینی (رحمت الله علیه) به احادیثی پیرامون «ریا» که یکی از بدترین رضایل اخلاقی است، اختصاص دارد.

وی ضمن اشاره به دعایی از نبی مکرم اسلام (ص) با این معنی که « خداوندا، هیچ گاه مرا به اندازه ی یک چشم برهم زدن به خود وامگذار»، خاطرنشان کرد: پیامبر اکرم (ص) تاکید می کنند به اندازه حتی یک چشم به هم زدن «طرفة عین»، یعنی کوتاه ترین زمان ممکن، حالا در نظر بگیرید کسانی را که یک عمر در غفلت هستند، اینگونه می شود که عاشورا توسط غافلان بوجود می آید و این جریان غفلت کماکان ادامه دارد.

حجت الاسلام کلانتری در ادامه به روایتی از امام محمدباقر (ع) پیرامون گفت و گوی حضرت موسی (ع) با خداوند، گفت: بستگی دارد ما فاصله مان را با خدا چگونه تعریف کنیم، انسان خودش باید ببیند آیا ذاکر است و دائما به یاد خداست و یا غافل است؟ اگر ذاکری، همنشین خدا هستی و خدا هم با تو همنشین هست«أنا جلیس من ذکرنی» و اگر انسان غافل شد یعنی درواقع تصمیم گرفته است که از خالق خودش، دور باشد.

او ادامه داد: یک دوستی و رابطه دوستانه بر اساس معیارها و ملاک های مختلفی می تواند شکل بگیرد، دوستی هایی که بین همکاران در محیط کار هست، دوستی های خانوادگی و یا مواردی که بر مبنای وجوه مشترک اخلاقی بین دو یا چند نفر شکل می گیرد، اما والاترین و بالاترین آن، دوستی است که بر محور خالق و قربة الی الله، شکل می گیرد. این استاد حوزه و دانشگاه، افزود: وقتی فردی در جایگاه متعالی مؤمن قرار می گیرد، خدا دوستش دارد، چون متخلق به اخلاق الهی است، چون اهل نماز و مناجات باخداست، اهل کار خیر است و نیکی و ایمان، و البته سایر انسان های مؤمن نیز این فرد را دوست دارند، و اینگونه، رابطه های دوستی بر محور خداوند شکل می گیرد و این ارتباط، یک ارتباط خدایی می شود، در آیه ۱۵۲ سوره بقره، می خوانیم فاذکرونی أذکرکم، پس مرا یاد کنید تا شما را یاد کنم.