1. مؤمن ، مؤمن واقعى نيست ، مگر آن كه سه خصلت در او باشد : سنتى از پروردگارش و سنتى از پيامبرش و سنتى از امامش . اما سنت پروردگارش ، پوشاندن راز خود است ، اما سنت پيغمبرش ، مدارا و نرم رفتارى با مردم است ، اما سنت امامش صبر كردن در زمان تنگدستى و پريشان حالى است

(اصول كافى ، ج 3 ، ص 339)

2. پنهان كننده كار نيك ( پاداشش ) برابر هفتاد حسنه است و آشكار كننده كار بد سرافكنده است ، و پنهان كننده كار بد آمرزيده است

(اصول كافى ، ج 4 ، ص 160)

3. از اخلاق پيامبران ، نظافت و پاكيزگى است

(تحف العقول ، ص 466)

4. امين به تو خيانت نكرده ( و نمى كند ) و ليكن ( تو ) خائن را امين تصورنمودى

(تحف العقول ، ص 466)

5. برادر بزرگتر به منزله پدر است

(تحف العقول ، ص 466)

6. دوست هركس عقل او ، و دشمنش جهل اوست

(تحف العقول ، ص 467)

7. دوستى با مردم ، نيمى از عقل است

(تحف العقول ، ص 467)

8. به درستى كه خداوند ، سر و صدا و تلف كردن مال و پر خواهشى را دوست ندارد

(تحف العقول ، ص 467)

9. عقل شخص مسلمان تمام نيست ، مگر اين كه ده خصلت را دارا باشد : از اواميد خير باشد ، از بدى او در امان باشند ، خير اندك ديگرى را بسيار شمارد ، خير بسيار خود را اندك شمارد ، هرچه حاجت از او خواهند دلتنگ نشود ، در عمر خود از دانش طلبى خسته نشود ، فقر در راه خدايش از توانگرى محبوبتر باشد ، خوارى در راه خدايش از عزت با دشمنش محبوبتر باشد ، گمنامى را از پرنامى خواهانتر باشد . سپس فرمود : دهمى چيست و چيست دهمى ! به او گفته شد : چيست ؟ فرمود : احدى را ننگرد جز اين كه بگويد او از من بهتر و پرهيزگارتر است

(تحف العقول ، ص 467)

10. از امام رضا ( ع ) سؤال شد : سفله كيست ؟ فرمود : آن كه چيزى دارد كه از ( ياد ) خدا بازش دارد

(تحف العقول ، ص 466)

11. ايمان يك درجه بالاتر از اسلام است ، و تقوا يك درجه بالاتر از ايمان است ، و به فرزند آدم چيزى بالاتر از يقين داده نشده است

(تحف العقول ، ص 469)

12. اطعام و ميهمانى كردن براى ازدواج از سنت است

(تحف العقول ، ص 469)

13. پيوند خويشاوندى را برقرار كنيد گرچه با جرعه آبى باشد ، و بهترين پيوندخويشاوندى ، خوددارى از آزار خويشاوندان است

(تحف العقول ، ص 469)

14. حضرت رضا ( ع ) هميشه به اصحاب خود مى فرمود : بر شما باد به اسلحه پيامبران ، گفته شد : اسلحه پيامبران چيست ؟ فرمود : دعا

(اصول كافى ، ج 4 ، ص 214)

15. از نشانه هاى دين فهمى ، حلم و علم است ، و خاموشى درى از درهاى حكمت است . خاموشى و سكوت ، دوستى آور و راهنماى هر كار خيرى است

(تحف العقول ، ص 469)

16. زمانى بر مردم خواهد آمد كه در آن عافيت ده جزء است ، كه نه جزء آن دركناره گيرى از مردم ، و يك جزء آن در خاموشى است

(تحف العقول ، ص 470)

17. از امام رضا ( ع ) از حقيقت توكل سؤال شد . فرمود : اين كه جز خدا ازكسى نترسى

(تحف العقول ، ص 469)

18. به راستى كه بدترين مردم كسى است كه يارى اش را ( از مردم ) باز دارد وتنها بخورد و زير دستش را بزند

(تحف العقول ، ص 472)

19. بخيل را آسايشى نيست ، و حسود را خوشى و لذتى نيست ، و زمامدار را وفايى نيست ، و دروغگو را مروت و مردانگى نيست

(تحف العقول ، ص 473)

20. كسى دست كسى را نمى بوسد ، زيرا بوسيدن دست او مانند نماز خواندن براى اوست

(تحف العقول ، ص 473)

21. به خداوند خوشبين باش ، زيرا هركه به خدا خوشبين باشد ، خدا با گمان خوش او همراه است ، و هركه به رزق و روزى اندك خشنود باشد ، خداوند به كردار اندك او خشنود باشد ، و هركه به اندك از روزى حلال خشنود باشد ، بارش سبك و خانواده اش در نعمت باشد و خداوند او را به درد دنيا و دوايش بينا سازد و او را از دنيا به سلامت به دار السلام بهشت رساند

(تحف العقول ، ص 472)

22. ايمان چهار ركن است : توكل بر خدا ، رضا به قضاى خدا ، تسليم به امرخدا ، واگذاشتن كار به خدا

(تحف العقول ، ص 469)

23. از امام رضا درباره بهترين بندگان سؤال شد . فرمود : آنان هرگاه نيكى كنند خوشحال شوند ، و هرگاه بدى كنند آمرزش خواهند ، و هرگاه عطا شوند شكر گزارند ، و هرگاه بلا بينند صبر كنند ، و هرگاه خشم كنند . درگذرند

(تحف العقول ، ص 469)

24. كسى كه فقير مسلمانى را ملاقات نمايد و بر خلاف سلام كردنش بر اغنيا براو سلام كند ، در روز قيامت در حالى خدا را ملاقات نمايد كه بر او خشمگين باشد

(عيون اخبار الرضا ، ج 2 ، ص 52)

25. از حضرت امام رضا ( ع ) درباره خوشى دنيا سؤال شد . فرمود : وسعت منزل و زيادى دوستان

(بحار الانوار ، ج 76 ، ص 152)

26. زمانى كه حاكمان دروغ بگويند ، باران نبارد و چون زمامدار ستم ورزد ،دولت ، خوار گردد ، و اگر زكات اموال داده نشود چهار پاپان از بين روند

(بحار الانوار ، ج 73 ، ص 373)

27. هر كس اندوه و مشكلى را از مؤمنى برطرف نمايد ، خداوند در روز قيامت اندوه را از قلبش برطرف سازد

(اصول كافى ، ج 3 ، ص 268)

28. بعد از انجام واجبات ، كارى بهتر از ايجاد خوشحالى براى مؤمن ، نزدخداوند بزرگ نيست

(بحار الانوار ، ج 78 ، ص 347)

29. بر شما باد به ميانه روى در فقر و ثروت ، و نيكى كردن چه كم و چه زياد ،زيرا خداوند متعال در روز قيامت يك نصفه خرما را چنان بزرگ نمايد كه مانند كوه احد باشد

(بحار الانوار ، ج 78 ، ص 346)

30. به ديدن يكديگر رويد تا يكديگر را دوست داشته باشيد و دست يكديگر رابفشاريد و به هم خشم نگيريد

(بحار الانوار ، ج 78 ، ص 347)

31. بر شما باد راز پوشى در كارهاتان در امور دين و دنيا . روايت شده كه " افشاگرى كفر است " و روايت شده " كسى كه افشاى اسرار مى كند با قاتل شريك است " و روايت شده كه " هرچه از دشمن پنهان مى دارى ، دوست تو هم بر آن آگاهى نيابد "

(بحار الانوار ، ج 78 ، ص 347)

32. آدمى نمى تواند از گردابهاى گرفتارى با پيمان شكنى رهايى يابد ، و ازچنگال عقوبت رهايى ندارد كسى كه با حيله به ستمگرى مى پردازد

(بحار الانوار ، ج 78 ، ص 349)

33. با سلطان و زمامدار با ترس و احتياط همراهى كن ، و با دوست با تواضع ،و با دشمن با احتياط ، و با مردم با روى خوش

(بحار الانوار ، ج 78 ، ص 356)

34. هر كس به رزق و روزى كم از خدا راضى باشد ، خداوند از عمل كم او راضى باشد

(بحار الانوار ، ج 78 ، ص 356)

35. عقل ، عطيه و بخششى است از جانب خدا ، و ادب داشتن ، تحمل يك مشقت است ، و هر كس با زحمت ادب را نگهدارد ، قادر بر آن مى شود ، اما هر كه به زحمت بخواهد عقل را به دست آورد جز بر جهل او افزوده نمى شود

(بحار الانوار ، ج 78 ، ص 342)

36. به راستى كسى كه در پى افزايش رزق و روزى است تا با آن خانواده خود را اداره كند ، پاداشش از مجاهد در راه خدا بيشتر است

(بحار الانوار ، ج 78 ، ص 339)

37. پنج چيز است كه در هر كس نباشد اميد چيزى از دنيا و آخرت به او نداشته باش : كسى كه در نهادش اعتماد نبينى ، و كسى كه در سرشتش كرم نيابى ، و كسى كه در خلق و خوى اش استوارى نبينى ، و كسى كه در نفسش نجابت نيابى ، و) كسى كه از خدايش ترسناك نباشد

(تحف العقول ، ص 470)

38. هرگز دو گروه با هم روبه رو نمى شوند ، مگر اين كه نصرت و پيروزى با گروهى است كه عفو و بخشش بيشترى داشته باشد

(تحف العقول ، ص 470)

39. مبادا اعمال نيك و تلاش در عبادت را به اتكاى دوستى آل محمد ( ع ) رهاكنيد ، و مبادا دوستى آل محمد ( ع ) و تسليم براى آنان را به اتكاى عبادت از دست بدهيد ، زيرا هيچ كدام از اين دو به تنهايى پذيرفته نمى شود

(بحار الانوار ، ج 78 ، ص 347)

40. عبادت پر روزه داشتن و نماز خواندن نيست ، و همانا عبادت پر انديشه كردن در امر خداست

(تحف العقول ، ص 466)

41. كسى كه نعمت دارد بايد كه بر عيالش در هزينه وسعت بخشد

(تحف العقول ، ص 466)

42. هرچه زيادى است نياز به سخن زيادى هم دارد

(تحف العقول ، ص 466)

43. كمك تو به ناتوان بهتر از صدقه دادن است

(تحف العقول ، ص 470)

44. به آن حضرت گفته شد : چگونه صبح كردى ؟ فرمود : با عمر كاسته ، و كردارثبت شده ، و مرگ بر گردن ما و دوزخ دنبال ما است ، و ندانيم با ما چه شود

(تحف العقول ، ص 470)

45. سخاوتمند از طعام مردم بخورد تا از طعامش بخورند ، و بخيل از طعام مردم نخورد تا از طعامش نخورند

(تحف العقول ، ص 470)

46. ما خاندانى باشيم كه وعده خود را وام دانيم چنانچه رسول خدا ( ص )كرد

(تحف العقول ، ص 470)

47. هيچ بنده به حقيقت كمال ايمان نرسد تا سه خصلتش باشد : بينايى در دين ، و اندازه دارى در معيشت ، و صبر بر بلاها

(تحف العقول ، ص 471)

48. به ابى هاشم داود بن قاسم جعفرى فرمود : اى داود ما را بر شما به خاطر رسول خدا ( ص ) حقى است ، و شما را هم بر ما حقى است ، هر كه حق ما را شناخت رعايت او بايد ، و هر كه حق ما را نشناخت حقى ندارد

(تحف العقول ، ص 471)

49. با نعمتها خوش همسايه باشيد ، كه گريز پايند ، و از مردمى دور نشوند كه باز آيند

(تحف العقول ، ص 472)

50. ابن سكيت به آن حضرت گفت : امروزه حجت بر مردم چيست ؟ در پاسخ فرمود : همان عقل است كه به وسيله آن شناخته مى شود آن كه راستگو است از طرف خدا و از او باور مى كند ، و آن كه دروغگو است و او را دروغ مى شمارد ، ابن سكيت گفت : به خدا اين است پاسخ

(تحف العقول ، ص 473)

51. هركس آفريدگار را به آفريده هايش تشبيه كند ، مشرك است و هركس به خداوند چيزى نسبت دهد كه خدا خود از آن نهى كرده است كافر است

(وسائل الشيعة ، ج 18 ، ص 557)

52. ايمان انجام واجبات و دورى از محرمات است ، ايمان عقيده به دل واقرار به زبان و كردار با اعضاء تن است

(تحف العقول ، ص 444)

53. ريان از امام رضا عليه السلام پرسيد : نظرتان راجع به قرآن چيست ؟ امام فرمود : قرآن سخن خداست ، فقط از قرآن هدايت بجوييد و سراغ چيز ديگر نرويد كه گمراه مى شويد

(بحار الانوار ، ج 92 ، ص 117)

54. امام رضا ( ع ) در ضمن تجليل از قرآن و اعجاز آن فرمودند : قرآن ريسمان محكم و بهترين راه به بهشت است ، قرآن انسان را از دوزخ نجات مى دهد ، قرآن به مرور زمان كهنه نمى شود ، سخنى هميشه تازه است زيرا براى زمان خاصى تنظيم نشده است ، قرآن راهنماى همه انسانها و حجت بر آنهاست ، هيچ اشكال و ايرادى به قرآن راه پيدا نمى كند ، قرآن از جانب خداوند حكيم فرود آمده است

(بحار الانوار ، ج 92 ، ص 14)

55. سليمان جعفرى از امام رضا ( ع ) پرسيد : نظرتان درباره كار كردن براى دولت چيست ؟ امام فرمود : اى سليمان هرگونه همكارى با حكومت ( ظ الم و غاصب )به منزله كفر به خداست . نگاه كردن به چنين دولتمردانى گناه كبيره است و آدمى را مستحق دوزخ مى نمايد

(بحار الانوار ، ج 75 ، ص 374)

56. عبدالسلام هروى مى گويد : از امام رضا ( ع ) شنيدم مى فرمود : خدا رحمت كند كسى را كه آرمان ما را زنده كند . گفتم : چگونه اين كار را بكند ؟ فرمود : آموزشهاى ما را ياد بگيرد و به مردم بياموزد

(وسائل الشيعة ، ج 18 ، ص 102)

57. هركس از خود حساب بكشد سود مى برد و هركس از خود غافل شود زيان مى بيند ، و هركس ( از آينده اش ) بيم داشته باشد به ايمنى دست مى يابد ، و هركس از حوادث دنيا عبرت بگيرد بينش پيدا مى كند ، و هركس بينش پيدا كند مسائل را مى فهمد و هركس مسائل را بفهمد عالم است

(بحار الانوار ، ج 78 ، ص 352)

58. عجب درجاتى دارد : يكى اين كه كردار بد بنده در نظرش خوش جلوه كند وآن را خوب بداند و پندارد كار خوبى كرده . يكى اين كه بنده اى به خدا ايمان آورد و منت بر خدا نهد با اين كه خدا را به او منت است در اين باره

(تحف العقول ، ص 468)

59. اگر بهشت و جهنمى هم در كار نبود باز لازم بود به خاطر لطف و احسان خداوند مردم مظ يع او باشند و نافرمانى نكنند

(بحار الانوار ، ج 71 ، ص 174)

60. خداوند سه چيز را به سه چيز ديگر مربوط كرده است و به طور جداگانه نمى پذيرد . نماز را با زكات ذكر كرده است ، هركس نماز بخواند و زكات ندهد نمازش پذيرفته نيست . نيز شكر خود و شكر از والدين را با هم ذكر كرده است .
از اين رو هركس از والدين خود قدردانى نكند از خدا قدردانى نكرده است . نيز در قرآن سفارش به تقوا و سفارش به ارحام در كنار هم آمده است . بنابراين اگر كسى به خويشاوندانش رسيدگى و احسان ننمايد ، با تقوا محسوب نمى شود

(عيون اخبار الرضا ، ج 1 ، ص 258)

61. از حرص و حسادت بپرهيز كه اين دو ، امتهاى گذشته را نابود كرد ، وبخيل نباش كه هيچ مؤمن و آزاده اى به آفت بخل مبتلا نمى شود . بخل مغاير با ايمان است

(بحار الانوار ، ج 78 ، ص 346)

62. احسان و اطعام به مردم ، و دادرسى از ستمديده ، و رسيدگى به حاجتمندان از بالاترين صفات پسنديده است

(بحار الانوار ، ج 78 ، ص 357)

63. با مشروب خوار همنشينى و سلام و عليك نكن

(بحار الانوار ، ج 66 ، ص 491)

64. صدقه بده هرچند كم باشد ، زيرا هر كار كوچكى كه صادقانه براى خدا انجام شود بزرگ است

(وسائل الشيعة ، ج 1 ، ص 87)

65. توبه كار به منزله كسى است كه گناهى نكرده است

(بحار الانوار ، ج 6 ، ص 21)

66. بهترين مال آن است كه صرف حفظ آبرو شود

(بحار الانوار ، ج 78 ، ص 352)

67. بهترين تعقل خودشناسى است

(بحار الانوار ، ج 78 ، ص 352)

68. راستى امامت زمام دين و نظام مسلمين و صلاح دنيا و عزت مؤمنان است ،امام بنياد اسلام نامى ( افزون شو ) و فرع برازنده آن است ، بوسيله امام نماز و زكات و روزه و حج و جهاد درست مى شوند و خراج و صدقات فراوان مى گردند و حدود و احكام اجراء مى شوند و مرز و نواحى محفوظ مى ماند

(تحف العقول ، ص 462)

69. به خدا خوش گمان باشيد ، زيرا خداى عزوجل مى فرمايد : من نزد گمان بنده مؤمن خويشم ، اگر گمان او خوب است ، رفتار من خوب و اگر بد است ، رفتار من هم بد باشد

(اصول كافى ، ج 3 ، ص 116)

70. مرد عابد نباشد ، جز آن كه خويشتن دار باشد ، و چون مردى كه در بنى اسرائيل خود را به عبادت وامى داشت ، تا پيش از آن ده سال خاموشى نمى گزيد ، عابد محسوب نمى شد

(اصول كافى ، ج 3 ، ص 172)

71. تواضع اين است كه به مردم دهى آنچه را مى خواهى به تو دهند

(اصول كافى ، ج 3 ، ص 189)

72. عيسى بن مريم صلوات الله عليه به حواريين گفت : اى بنى اسرائيل ! برآنچه از دنيا از دست شما رفت افسوس مخوريد ، چنانكه اهل دنيا چون به دنياى خود رسند ، بر دين از دست داده خود افسوس نخورند

(اصول كافى ، ج 3 ، ص 205)

73. كسى كه جز به روزى زياد قناعت نكند ، جز عمل بسيار بسش نباشد ، و هركه روزى اندك كفايتش كند ، عمل كند هم كافيش باشد

(اصول كافى ، ج 3 ، ص 207)

74. گاهى ، مردى كه سه سال از عمرش باقى مانده صله رحم مى كند و خدا عمرش را 30 سال قرار مى دهد و خدا هرچه خواهد مى كند

(اصول كافى ، ج 3 ، ص 221)

75. معمر بن خلاد گويد : به امام رضا ( ع ) عرض كردم : هرگاه پدر و مادرم مذهب حق را نشناسند دعايشان كنم ؟ فرمود : براى آنها دعا كن و از جانب آنها صدقه بده ، و اگر زنده باشند و مذهب حق را نشناسند با آنها مدارا كن ، زيرا رسول خدا ( ص ) فرمود : خدا مرا به رحمت فرستاده نه به بى مهرى و نافرمانى

(اصول كافى ، ج 3 ، ص 232)

76. هركس به مؤمنى گشايشى دهد ، خدا روز قيامت دلش را گشايش دهد . .

(اصول كافى ، ج 3 ، ص 286)

77. خداى عزوجل به يكى از پيغمبران وحى فرمود كه : هرگاه اطاعت شوم راضى گردم و چون راضى شوم بركت دهم و بركت من بى پايان است ، هرگاه نافرمانى شوم خشم گيرم و چون خشم گيرم لعنت كنم و لعنت من تا هفت پشت برسد

(اصول كافى ، ج 3 ، ص 377)

78. هرگاه مردم به گناهان بى سابقه روى آورند به بلاهاى بى سابقه گرفتارمى شوند

(اصول كافى ، ج 3 ، ص 377)

79. مردم از كسى كه با صراحت و صادقانه با آنها رفتار كند خوششان نمى آيد

(بحار الانوار ، ج 78 ، ص 357)

80. عده اى به دنبال ثروت هستند ولى به آن نمى رسند و عده اى به آن رسيده اند ولى قرار نمى گيرند و بيشتر مى طلبند

(بحار الانوار ، ج 78 ، ص 349)

81. وقتى آشكارا حرف حق مى شنويد خشمگين نشويد

(بحار الانوار ، ج 78 ، ص 347)

82. حريصانه به دنبال قضاى حاجت حاجتمندان باشيد ، هيچ عملى بعد از واجبات بالاتر از شاد كردن مسلمان نيست

(بحار الانوار ، ج 78 ، ص 347)

83. نادان ، دوستانش را به زحمت مى اندازد

(بحار الانوار ، ج 78 ، ص 352)

84. مسلمان اگر شاد يا خشمگين شود از مسير حق منحرف نمى شود ، و اگر بر دشمن مسلط شود بيشتر از حقش مطالبه نمى كند

(بحار الانوار ، ج 78 ، ص 352)

85. فقط دو گروه راه قناعت پيش مى گيرند : عبادت كنندگانى كه در پى پاداش آخرتند يا بزرگ منشانى كه تحمل درخواست از مردمان پست را ندارند

(بحار الانوار ، ج 78 ، ص 357)

86. مرگ ، آفت آمال و آرزوهاست ، و لطف و احسان به مردم تا ابد براى انسان باقى مى ماند

(بحار الانوار ، ج 78 ، ص 357)

87. عاقل ، احسان به مردم را غنيمت مى شمارد ، و شخص توانا بايد فرصت راغنيمت شمارد و الا موقعيت از دست مى رود

(بحار الانوار ، ج 78 ، ص 357)

88. خسيس بودن آبروى انسان را از بين مى برد

(بحار الانوار ، ج 78 ، ص 357)

89. قلب انسان حالت خستگى و نشاط دارد ، وقتى در حال نشاط است مسائل راخوب مى فهمد و وقتى خسته است كند ذهن مى شود ، بنابراين وقتى نشاط دارد آنرا به كار بگيريد و وقتى خسته است آن را به حال خود بگذاريد

(بحار الانوار ، ج 78 ، ص 357)

90. هر هدفى را از راه آن تعقيب كنيد . هركس اهدافش را از راه طبيعى تعقيب كند به لغزش دچار نمى شود و بر فرض كه بلغزد چاره جويى برايش ممكن است

(بحار الانوار ، ج 78 ، ص 356)

91. بهترين مال آن است كه خرج آبرو و حيثيت انسان شود

(بحار الانوار ، ج 78 ، ص 355)

92. خود را با كار مداوم خسته نكنيد و براى خود تفريح و تنوع قرار دهيد ولى از كارى كه در آن اسراف باشد يا شما را در اجتماع سبك كند پرهيز كنيد

(بحار الانوار ، ج 78 ، ص 346)

93. تواضع و فروتنى مراتبى دارد ، مرتبه اى از آن اين است كه انسان موقعيت خود را بشناسد و بيش از آنچه شايستگى آن را دارد از كسى متوقع نباشد و با مردم به گونه اى معاشرت و رفتار نمايد كه دوست دارد با او آنگونه رفتار شود و اگر كسى به او بدى نمود در مقابل خوبى كند ، خشم خود را فرو خورد و گذشت پيشه كند و اهل احسان و نيكى باشد

(بحار الانوار ، ج 78 ، ص 355)

94. بايد لطف و احسان قابل اعتنا باشد . نبايد چيز كم ارزشى را صدقه دهيم . ( در زمانى كه عموم مردم تمكن نسبى دارند نبايد به خرما دادن بسنده كرد . )

(بحار الانوار ، ج 78 ، ص 354)

95. كسى كه محاسن و امتيازات زيادى داشته باشد مردم از او تعريف مى كنند ،و به تعريف خود نياز پيدا نمى كند

(بحار الانوار ، ج 78 ، ص 353)

96. هركس به راهنمايى تو اعتنايى نكرد نگران مباش حوادث روزگار او را ادب خواهد كرد

(بحار الانوار ، ج 78 ، ص 353)

97. كسى كه در پوشش نصيحت به تو از ديگرى بدگويى مى كند ، به عاقبت بدى گرفتار خواهد شد

(بحار الانوار ، ج 78 ، ص 353)

98. هيچ چيزى زيانبارتر از خودپسندى نيست

(بحار الانوار ، ج 78 ، ص 348)

99. برنامه آموزش دين داشته باشيد در غير اين صورت باديه نشين و نادان محسوب مى شويد

(بحار الانوار ، ج 78 ، ص 346)

100. از فقر انديشه مكن كه خسيس خواهى شد ، و در فكر عمر دراز مباش كه باعث حرص به ماديات است .

https://www.yjc.ir/fa/news/4691605/100