به گزارش خبرنگار اعزامی خبرگزاری تسنیم از توکیو، برای هر رویداد بزرگ ورزشی یک بخش جدایی ناپذیر وجود دارد به نام «ولنتیر» یا همان نیروهای داوطلب. نیروهایی که بدون چشمداشت مالی در طول مسابقات خدمت رسانی می کنند و از ارکان برگزاری بازی ها هستند. رکنی که انگار نباشد مسابقه برگزار نمی شود یا اگر شود، آن که باید باشد، نیست.

در توکیوی ژاپن و در بازی های پارالمپیک ۲۰۲۰ توکیو هم ولنتیرها کم نیستند. داوطلبانی با کلاه سورمه ای، پیراهن آبی که طیف رنگی آن از پررنگ به کمرنگ تنزل پیدا می کند و شلوارهای طوسی. مانند هر ولنتیری در دنیا به ویژه در شرق آسیا خوش خنده هستند و طالب خدمت. هر چه میانگین سنی آنها کمتر باشد، انگلیسی هم بهتر صحبت می کنند. در بین آنها نیروهای خارجی هم کم نیستند، هندی، آمریکایی، اسپانیایی و … .

همه اینها تکراری است انگار. خوش خنده بودن، دنبال خدمت دویدن، برخورد گرم و … را بیشتر داوطلب ها دارند، اما در بازی های پارالمپیک توکیو، آنچه از جمع ولنتیرها دیده می شد، حضور پیرمردها و پیرزن ها در بین داوطلبان است. بله. پیرمرد بالای هفتاد سال با صورتی چین و چروک خورده، مقابل در ورودی ورزشگاه به تو خوش آمد می گوید. به رسم ژاپنی ها احترام هم می گذارد. آن طرف تر پیرزنی کیفت را می گیرد و در دستگاه ایکس ری می گذارد. پیرزنی که شاید الان وقت استراحتش باشد خبرنگاران و دیگر میهمانان خارجی را راهنمایی می کند.

در ژاپن ولنتیر بودن سن و سال نمی شناسند. نوع خدمت رسانی البته فرق می کند. کارهای سبک تر برای پیرترهاست و جوان ترها بیشتر می دوند این طرف و آن طرف. خدمات رسانی و شراکت در یک رویداد بزرگ اینجا سن و سال نمی شناسد. همه م خواهند در این رویداد سهیم باشند. یکی با ترجمه صحبت های بهترین ورزشکاران و دیگری با یک خوش آمدگویی ساده. احترام هم که کم نیست. آنقدر که تو خجالت می کشی از سن و سال داوطلبی که مقابلت ایستاده.

جماعت ژاپنی که می گویند سردند و درگیر زندگی اقتصادی و پیشرفته شرق دور، در بازی های پارالمپیک همه پای کار هستند. برای ساختن یک رویداد به یادماندنی غیر از این هم مگر می شود کاری کرد؟ داوطلب شدن برای نشان دادن ژاپن به آن معنا و مفهومی که هیچ وقت فراموش نشود، راهی غیر از این ندارد. فعلا که ژاپنی ها در حال اجرای این نمایش هستند.

انتهای پیام/