خبرگزاری فارس، یادداشت صادق سلیمی بنی عضو هیات علمی پژو هشگاه امام صادق (ع)؛ این روزها برخی غربزدگان داخلی درایران، تحلیل هایی پیرامون تاثیر انتخابات ریاست جمهوری ایلات متحده بر رونق اقتصادی جمهوری اسلامی و بهبودرفاه معیشتی ایرانیان ارایه می دهند.

هسته مرکزی این تحلیل ها، چرخش قدرت از ترامپ جمهوری خواه به بایدن دمکرت است.

به اعتقاد این افراد، درصورت راهیابی جوبایدن به کاخ سفید، به یکباره رفتار ستیزشی واشنگتن با تهران ازطریق مذاکرات مستقیم فروکش خواهد کرد. روابط ایران باعربستان دوستانه وبه تبع آن، بحران های منطقه ای حل وفصل خواهد شد.

درواقع، دراین تحلیل ها صرفا جمهوری خواهان، تندخو و رفتار آنها علیه ایران، تهاجمی و تحریمی قلمداد می شود. غافل از آنکه، امروزه همگان به وضوح می دانند که، در دولت دمکرات اوباما گروه های مادون مدنیت تروریستی همانند داعش با دلارهای نفتی عربستان سعودی، منطقه خاورمیانه را به کانون بحران منطقه ای وجهانی تبدیل نمودند.

اکنون جناح متمایل به غرب در ایران، بایک تحلیل ذهنیت گرا، القایی و بدون نگرش به واقعیت های محیطی، امیدوار به آمدن بایدن وحل بحران یمن وسوریه و … است.

آیا این افرادنمی دانند که، بایدن پیش شرط مذاکره با ایران و بازگشت آمریکابه برجام را، ابتدامذاکره پیرامون موشک ها و توان نظامی ایران و کاستن از اقتدارمنطقه ای تهران عنوان کرده است.!؟!

به باور این افراد، مولفه های قدرت کشورها در گذر زمان از سرزمین، جمعیت، سازوبرگ تسلیحاتی و اقتدار نظامی، تکنولوژی و … به صرفا متغیر رضایتمندی شهروندان از حاکمیت و بهره مندی مردم از سطح ومیزان رفاه معیشتی مطلوب تغییریافته است.

بنابراین روی کارآمدن بایدن و تغییر رفتار آمریکا با ایران، سبب بهبود روابط سیاسی هر دو بازیگر و در نتیجه آن، کاستن از دامنه تحریم ها و ارتقا ی سطح معیشت و بالا رفتن میزان رفاه مردم خواهد شد.

درحالی درعالم واقع، اگر کسانی منکر آن مولفه های قدرت بخش باشند، کافیست تنها یکی از آن متغیرها را به کلی فاکتور بگیریم، آنگاه فروپاشی هرنظام سیاسی و از جمله ایران به طور قطع، محقق خواهدشد.

امروزه، مولفه های قدرت درمبانی علم سیاست جدید، همه متغیرهای پیش گفته توام باهم، قابل محاسبه است. حتی اگرنظر نیم بند وخلاف واقع تحلیلگرانی که صرفا مولفه قدرت رادررضایت شهروندان از حاکمیت بیان می کنند، بپذیریم،گره زدن دوباره ساماندهی مشکلات تهران به تغییر راس هرم قدرت واشنگتن، همان آدرس غلطی است که در هفت سال و نیم سال گذشته از سوی عده ای از روشنفکران غربزده، تئوریزه وازسوی همفکران آنها جامه تحقق پوشیده واکنون نتایج آن، خسارات زیانباری است که اتفاقا رضایتمندی مردم رابه زیرصفر رسانده است.

نبایداز نظر دور داشت، صرفا چهار سال از هفت سال و نیم معطل ساختن چرخ اقتصاد کشور وبروز نابسامانی موجود در دوران ترامپ قمار باز رقم خورده و سه سال و نیم آن مقارن با دولت دمکرات اوباما که به جزسیاست دفع وقت وزمان کشی هیچ عایدی به دولت و ملت ایران نداشته و برآیند بازی بردوباخت برجام، اتفاقا کاهش رضایت مندی مردم ایران ازحاکمیت در دولت جناب آقای روحانی رادرپی داشته است.

درواقع، این مولفه قدرت هم دردولت دمکرات اوباما وهم در دولت جمهوری خواه ترامپ، به واسطه سومدیریت های داخلی وجریان نفوذدامنگیر کشورگر دیده است.

اگر با نگاه واقع بینانه به مسیری که طی کردیم و آنچه درحال وقوع است، نظری بیافکنیم، تفاوتی نمی کندکه ترامپ جمهوری خواه یا بایدن دمکرات در مقام پریزیدنت ایالات متحده نسخه شفابخشی برای برون رفت از معضلات رفتاری و ساختاری اقتصاد معیشتی مردم ایران بپیچند.

درواقع معطل ساختن کشور و انحراف افکارعمومی به گشایش اقتصادی پسا بایدن خطای استراتژیک خواهدبود که، کارآمدی نظام راتحت الشعاع قرارخواهدداد.

زیرا ایران دراستراتژی تدوین شده آمریکا برای ربع قرن اول قرن بیست ویکم درهزاره سوم میلادی، بااین مدل وساختار حکومتی ورهیافت ایدئولوژیک اش، درمداراقدامات فروپاشی هردو حزب آمریکا( دمکرات وجمهوری خواه) قراردارد.

در واقع از این منظر تفاوتی میان ترامپ و بایدن نخواهدبود. گرچه تاکتیک های براندازی آنها متفاوت از هم، اما استراتژیشان ثابت است.

علاوه براین، ازمنظر هردوحزب امریکایی دمکرات وجمهوری خواه، اسرائیل برج دیده بانی غرب درمنطقه استراتژیک خاورمیانه درمیان کشورهای اسلامی است. اماایران نیز، بابرخورداری ازموقعیت های ژئوپلتیک، ژئو استراتژیک وژئواکونومیک و ایدئولوژی اسلام سیاسی شیعی انقلابی ودرپیش گرفتن پارادایم رفتاری «مقاومت وپایداری» دنیای غرب وامریکا رابه کرنش و تغییر رفتار وادار خواهد کرد.

این همان افول قدرت super power وابرقدرتی ایالت متحده امریکاست که ازسوی رهبر معظم انقلاب پیش بینی شده بود.

انتهای پیام/