خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) - ریشه داستانی ضرب المثل ها

«شاخ(و)شانه، در واقع، شاخ نوک تیز و شانه استخوان گوسفند بود که گدایان وقتی از کسی طلب وجه می کردند و او خودداری می کرد، آن ها را به هم می کشیدند و صدای چندش آوری تولید می کردند و به این شکل مجبورش می کردند که چیزی به آن ها بدهد. گاهی هم که این روش جواب نمی داد، کاردی می کشیدند و خود را زخمی می کردند و با ایجاد ترس و وحشت به مقصود می رسیدند!

برخی شاعران هم این تعبیر مثل گونه را در شعر خود آورده اند:

سر می دهیم و طره او را نمی دهیم

ای شانه، بعد از این به صبا شاخ و شانه کش!

شاخ شانه به نوعی ساز هم گفته می شده، چنان که انوری می گوید:

تنبور و کتاب و نرد و شطرنج

چنگ و دف و نای و شاخ شانه

برگرفته از: ریشه های تاریخی امثال و حکم؛ مهدی آملی پرتوی.»

منبع: صفحه گروه واژه گزینی فرهنگستان زبان و ادب فارسی

انتهای پیام