به گزارش خبرگزاری تسنیم از شهرکرد، شب یازدهم محرم، شام غریبان، شبی است که حتی ستاره ها نیز گویی از شرم، پنهان می شوند. شبی که در آن، داغ کربلا سنگین تر از همیشه بر سینه تاریخ می نشیند.

شام غریبان، چهارمحال و بختیاری سیاه پوش تر از همیشه، دل سپرده تر از هر زمان، به یاد کاروان بی سرپناه حسین (ع) در دل تاریکی بیابان، شمع به دست گرفت و اشک ریخت.

در خیابان ها و کوچه ها، صدای آه و زمزمه به گوش می رسید. خانواده ها با فرزندانشان، شمع هایی در دست، آرام و بی صدا حرکت می کردند. انگار هر گام، مرثیه ای بود برای دختران غارت زده حرم، و هر شعله شمع، دلی بود سوخته از فراق حسین. سکوت سنگین، جایی برای کلام باقی نگذاشته بود؛ تنها صدای گریه کودکی می آمد که بی اختیار با جمع همراه شده بود. شب، معنای دیگری یافته بود؛ شب نبود، داغی ممتد بود.

در شهرکرد، در میدان امامزادگان دو خاتون(س) شهرکرد و خیابان های اطراف، میزبان بسیاری از عزاداران بود که با شمع های روشن، دل خود را به خیمه های سوخته کربلا رسانده بودند. شمع هایی که نه فقط روشنایی، که پیام بودند؛ پیامی از نسل امروز برای کاروان حضرت زینب (س).

در بسیاری از مساجد و حسینیه ها سراسر استان چهارمحال و بختیاری، بعد از نماز مغرب و عشاء، مراسم شام غریبان با نوای ناله و مرثیه آغاز شد. مداحان از داغ های این شب گفتند؛ از دل شکسته حضرت رقیه(س)، از نگاه های نگران حضرت سجاد (ع)، از لحظه ای که حضرت زینب (س) کودکان آواره را یک به یک جست وجو می کرد.

چهره مادران، به ویژه در کنار دختران کوچکشان، تصویر زنده ای بود از داغ دل حضرت زینب کبری(س). مادرانی که دستان کودکانشان را محکم گرفته بودند، گویی نمی خواستند هیچ وقت، هیچ دستی جدا شود؛ هیچ خیمه ای بی پناه بماند. دل هایشان آمیخته با بغض و اشک، نجوا می کرد.

شام غریبان در چهارمحال و بختیاری، تنها یک مراسم نبود؛ آیینه ای بود از داغی که قرن ها گذشته اما هنوز زنده است. مردم این دیار نشان دادند که نه فقط در روز عاشورا، بلکه در دل تاریک ترین شب هم با اهل بیت اند، با کاروانی که در اوج مظلومیت، چراغ هدایت را برافروختند.

تصاویری از مراسم شام غریبان در میدان امامزادگان دو خاتون(س) شهرکرد.

انتهای پیام/۷۵۴۰/