به گزارش خبرنگار حج و زیارت خبرگزاری فارس، عبدالعظیم حسنی مشهور به شاه عبدالعظیم و سیدالکریم از عالمان سادات حسنی و از راویان حدیث است.

تبار حضرت عبدالعظیم(ع) با چهار واسطه، به سبط اکبر پیامبر خدا (ص) و خاندان وحی می رسد. احمد بن علی نجاشی، درباره نسب آن بزرگوار می نویسد: هنگامی که جنازه او را برای غسل برهنه می کردند، در جیب لباس وی نوشته ای یافت شد که در آن، نسبش این گونه ذکر شده بود: من ابوالقاسم، عبدالعظیم بن عبدالله بن علی بن حسن بن زید بن علی بن حسن بن علی بن ابی طالب هستم.

حضرت شاه عبدالعظیم که کنیه اش ابوالقاسم و ابوالفتح نیز بوده، در روز پنج شنبه چهارم ماه ربیع الآخر سنه ۱۷۳ هجری قمری، در زمان هارون الرشید در مدینه در خانه جدش حضرت امام حسن مجتبی (ع) متولد شده و در روز جمعه پانزدهم شوال المکرم سنه ۲۵۲ هجری قمری، در زمان المعتز بالله عباسی به سرای آخرت رحلت کرد.

وی از راویان احادیث و خدمتگزاران مکتب تشیع بود و از امامان معصوم(علیهم السلام) حمایت می کرد و به نقل احادیث آنان عنایت داشت.

او عقاید خود را بر امام هادی(ع) عرضه داشت و مورد تأیید قرار گرفت و امام(ع) درباره اش فرمود: «انت ولینا حقا». به زیارت قبر ایشان نیز سفارش شده است.

حدیث مشهور امام حسن عسکری علیه السلام در مورد امامزاده عبدالعظیم حسنی علیه السلام مشهور و متواتر است که:«من زار عبدالعظیم بری کمن زار حسین بکربلاء»؛ کسی که در ری مزار امامزاده عبدالعظیم حسنی را زیارت کند، مانند آن است که حسین(ع) را در کربلا زیارت کرده باشد.

در کتاب «هدیه الزائرین» تألیف محمد هادی زائر تهرانی (متوفای بعد از ۱۳۲۱ق) از مجموعه آثار پژوهشکده حج و زیارت، اطلاعاتی درباره حضرت عبدالعظیم (ع) و تاریخی د تاریخ بنای مرقد حضرت عبدالعظیم (ع) و بانیان آن آمده است. نویسنده در بخشی از این کتاب با عنوان مقصود نهم: در احوالات حضرت عبدالعظیم(ع) چنین بیان می کند:

و در ری، مزار فایض الانوار، حضرت عبدالعظیم بن عبدالله بن علی بن الحسن بن زید بن الحسن بن علی بن ابی طالب(علیهم السلام) که در جنوب طهران به مسافت دو ساعت راه، اتفاق افتاده است؛ بنابر دو روایت که صریح امام فرموده: او را در ری زیارت نمایند، نزدیک مزار حمزة بن موسی بن جعفر(ع)است.

اما بنیان گنبد مطهر از مجدالملک رادستانی بوده و بنیان ایوان و رواق از شاه طهماسب صفوی است، به تاریخ نهصد و چهل و چهار؛ و در سنۀ هزار و دویست و هفتاد (١٢٧٠)، حسب الامر مرحوم ناصرالدین شاه، گنبد آن بزرگوار را تذهیب کردند. و در کتیبه گنبد نوشته شده است:

تبارک الله در عهد دولت سلطان و نقره ضریح مطهر، از خان مغفور است و تعمیر ضریح مطهر، باز در ثانی از مرحوم ناصرالدین شاه است. در تولیت مرحوم آقا ابراهیم امین السلطان، به امر مرحوم ناصرالدین شاه، صحن مقدس را از نو تعمیر نموده، اعیانی حجرات دور را به کاشی های اعلا تزیین کرده و ستون های سنگ جلو[ی] ایوان ها و در اطراف صحن و وسعت در جدید سمت بازار و بنای مدرسه امینه و تعمیرات دیگر را انجام رسانید.

و آیینه بند[ی] و نقاشی ایوان از میرزا آقاخان صدر اعظم نوری بود، چون از جلوه افتاد[ه] و کهنه شده بود، در سنۀ هزار و سیصد و نه (١٣٠٩) در ثانی میرزا علی اصغرخان صدر اعظم آیینه بندی ممتاز نموده و کتیبه ایوان را تمام کاشی کاری با خط رقاع برجسته بسیار ممتاز ساخته؛ آیینه های قدی بلند، دورتادور ایوان کار گذاشته و کفش کن جنبین ایوان را کاشی بسیار اعلا [و] ممتاز نموده و یک جفت گلدسته به امر مرحوم ناصرالدین شاه، بنا نموده و این چند بیت از قصیده شمس الادباء در تعریف آن روضه مقدس است:

زهی آن روضه کش مینو برشک اندر ز بستانشو امامزاده حمزة بن موسی بن جعفر[ع«(ع) که جد سلاطین صفویه می باشد، در سمت قبلی مرقد آن بزرگوار واقع است که از این بقعه، به فاصله چند قدم به آن بقعه می روند؛ و بقعه امامزاده حمزه را دوست محمدخان معیرالممالک، آیینه بندی و تعمیر نموده و ضریح نقره به امر مرحوم ناصرالدین شاه به مباشرت یحیی خان معتمدالملک، نصب شده و ازاره کاشی، از امین السلطان صدر اعظم است.

صحن امامزاده حمزه که تکیه باشد، تعمیرات او از میرزا اسماعیل خان امین الملک است و در بین الحرمین، مقبره مرحوم ناصرالدین شاه است که قاری و وظایف مقرره دارد. و در سمت مشرق، میان بقعه، قبر مرحوم حاجی ملاعلی کنی اعلی الله مقامه می باشد. در بین الصحنین، مقبره شیخ ابوالفتوح رازی که از اجله علماست می باشد و در صحن مقدس، سمت مشرق مزار، امامزاده طاهر است و نسب آن بزرگوار، به علی بن الحسین(ع) منتهی می شود.

طاهر بن محمد بن محمد بن حسن بن حسین بن عیسی بن یحیی بن حسین بن زید بن علی بن الحسین(ع) و جد مادری او، علی زینبی، است و علی زینبی، مادرش حضرت زینب، بنت امیرالمؤمنین(ع) است و پدرش، عبدالله جعفر است؛ و کاشی کاری گنبد و ایوان و تعمیرات او به امر شاهزاده مسعود میرزا ظل السلطان است که سراج الملک تعمیر نموده و مقبره امامزاده عبدالله ابیض، بیرون قصبه، به فاصله چهارصد قدم واقع است و بقعه اش در میان باغ واقع است. و نسب این بزرگوار، پنج پشت به حضرت امام زین العابدین(ع) منتهی می شود: عبدالله بن ابیض بن عباس بن محمد بن عبدالله شهید بن حسن افطس بن علی بن الحسین(ع).

علاقه مندان به مطالعه این کتاب و آشنایی بیشتر با حضرت عبدالعظیم حسنی می توانند به اینجا مراجعه کنند.

انتهای پیام/