به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، در آموزه های دینی، ارتباطی عمیق و نمادین میان کعبه به عنوان خانه خدا و مقام امامت برقرار شده است.

همان گونه که کعبه، قبله گاه مسلمانان و نشانه ای از وحدانیت پروردگار است، امام معصوم نیز محور هدایت الهی و مظهر ولایت خداوند در زمین محسوب می شود و اگر مسلمانان بر محور امام اجماع می کردند، اختلافی در مذهب ایجاد نمی شد، همچنان که حضرت زهرا سلام الله علیها فرمود «لو ترکوا الحق علی أهله و اتبعوا عترة نبیه لما اختلف فی الله تعالی اثنان و لورثها سلف عن سلف و خلف بعد خلف حتی یقوم قائمنا التاسع من ولد الحسین»؛ یعنی «اگر حق را به اهلش واگذار و از عترت پیامبرشان پیروی می کردند، در مورد خداوند تعالی دو نفر اختلاف نمی کردند و این میراث (امامت) از نسلی به نسل دیگر و از خلفی به خلف دیگر به ارث می رسید تا قائم ما، نهمین فرزند حسین، قیام کند.» (کفایةالأثر، ص۱۹۹)

کعبه تمثیلی از امام

از این منظر، در مکتب تشیع، طواف حول کعبه فقط یک عبادت ظاهری نیست، بلکه نمادی از چرخیدن امت حول محور امامت است؛ همان گونه که زمین به دور خورشید می چرخد، قلب های مؤمنان نیز باید گرد ولایت امام بگردد.

امام؛ کعبه ای است که به سوی او می روند. فردی به نام «محمود بن لبید» در روزهای اولیه ی رحلت رسول خدا صلی الله علیه و آله نزد حضرت زهرا سلام الله علیها آمد و پرسید: «یا سیدتی فما باله قعد عن حقه؟ یعنی ای بانوی من! پس چرا او [امام علی] از حق خود کناره گرفت؟ حضرت فاطمه سلام الله علیها در پاسخ فرمود پدر بزرگوارشان به ایشان گفته بود «مثل الإمام مثل الکعبة، إذ تؤتی و لا تأتی» یعنی مثال امام، مانند کعبه است که به سوی او می روند، اما او به سوی کسی نمی آید. (کشف الغمه، ج۱، ص۹۶)

این حدیث به روشنی بیان می کند که مقام امامت، همچون کعبه، مرکز جذب دلهاست و مردم باید به سوی او روی آورند، نه اینکه او به دنبال مقام و قدرت دنیوی باشد. امام علی علیه السلام نیز با وجود حق مسلم خلافت، برای حفظ وحدت اسلامی و جلوگیری از فتنه، از درگیری های بی ثمر پرهیز کرد، چرا که امام، مانند کعبه، جایگاهش والاست و نیازی به اثبات خود ندارد. کعبه، خانه خداست و امام، خلیفه خدا بر زمین؛ هر دو محور اطاعت و عبادت اند.

حج کامل در گروی لقای امام

اما ارتباط کعبه و امامت تنها به تشبیه محدود نمی شود، بلکه در مناسک حج نیز این پیوند نمایان است. امام باقر علیه السلام می فرماید: «تمام الحج لقاء الإمام» یعنی کامل شدن حج، به دیدار امام است.(عیون اخبار الرضا(ع)، ج۲، ص۲۶۲) این روایت بیانگر آن است که حج واقعی، تنها طواف حول خانه خدا نیست، بلکه اقرار به ولایت امام معصوم است. همان گونه که کعبه، قبله جسمانی مسلمانان است، امام نیز قبله روحانی آنان است و حج بدون شناخت امام، ناقص است. این پیوستگی بین حج با ولایت را در روایات متعددی می بینیم، همچنان که ابوحمزه ثمالی از امام محمد باقر علیه السلام نقل می کند. اسلام بر پنج چیز بنا نهاده شده است: نماز، زکات، حج، روزه و ولایت و به هیچ چیزی به اندازه ولایت ندا داده نشده است؛ بنی الإسلام علی خمس الصلاة و الزکاة و الحج و الصوم و الولایة و لم تناد بشیء ما نودی بالولایة. (الکافی، ج۲، ص۱۸)

بنابراین کعبه و امامت، دو حلقه به هم پیوسته در زنجیره توحید هستند.کعبه، نماد عبادت خالصانه است و امام، نماد اطاعت خالصانه. همان گونه که مسلمانان در حج، گرد کعبه می چرخند، در زندگی نیز باید گرد ولایت امام بگردند. حج کامل آن است که زائر، علاوه بر زیارت خانه خدا، امام زمان خویش را بشناسد، به او اقتدا کند و مهم تر از آن، کعبه را تمرینی برای پیوستن به امام، گرد آمدن به دور امام، تجدید میثاق با او و نیز اطاعت و تبعیت از مقام امام بداند.

انتهای پیام/