به گزارش خبرنگار کتاب و ادبیات خبرگزاری فارس، قصیده واره میهنی تازه ترین سروده مرتضی امیری اسفندقه از شاعران کشورمان است که با نام «محض یادگار» برای نخستین بار منتشر می شود.

فرها! ایران من! حال و هوایی تازه کن!

بازکردی بال هایت را، فضایی تازه کن!

پنجره هایت به روی صبح روشن باز باد

حال تو خوب است و خواهد شد، هوایی تازه کن

از شمالت تا جنوبت خط سیر خاطره ست

فاتح تاریخ من! جغرافیایی تازه کن

سهم کوهت را بده، حق کویرت را بگیر

جنگل و جالیز را، نشو و نمایی تازه کن

قصد مرگت کرده بود اهریمن ضحاک باز

زنده ماندی کاوه من، هوی و هایی تازه کن

سر بده آوازهایت را، سرودت را بخوانم

این تو، این هفت آسمان گنبد، صدایی تازه کن

از جدایی ها شکایت کرده ای، دیگر بس است

نایی من! نی بزن، نایی، نوایی تازه کن

مرده بادا مرگ، آری، زنده بادا زندگی

تازه باد آیین نفرینت، دعایی تازه کن

دوستان دشمنت را، محو از خاطرات

دشمنان دوست را صلح و صفایی تازه کن

چانه دارد می زند دنیا برای دیدنت

با بزرگان جهان چون و چرایی تازه کن

آن سوی آب است یا این سو؟ چه فرقی می کند

از خودت بیرون بیا، آب و هوایی تازه کن

با شهیدان عهد بستی نگذری از خونشان

این تو، این خاک شهیدانت وفایی تازه کن

سرمه چشم جهان خاک شهیدان تو بود

چشم های روشنت را توتیایی تازه کن

سوگواره جای خود، از جشنواره گپ بزن

نوعروسان را به هدیت، رونمایی تازه کن

کوچه کوچه جشن برپا کن، تمام هفته را

داغ های کهنه را، رسم عزایی تازه کن

جشن میلاد شهیدان جوانت را بگیر

خون این فرزانگان را، خون بهایی تازه کن

هفته جشن تولدهای یاران شهید

دست و پای مادرانت را حنایی تازه کن

همدم صبح ازل، همسایه شام ابد

ابتدایی از دوباره، انتهایی تازه کن

نقشه نو، نقش نو، معماری نو، طرح نو

ای مقدس! ای حرم! صحن و سرایی تازه کن

در تمام شهرها دروازه قرآنی بزن

سردر نور و نجابت، سرسرایی تازه کن

برج ها از هرطرف سر در هوا قد می کشند

جلوهة گلدسته هایت را، بنایی تازه کن

بیستون دیگری را شاد و شیرین، پی بزن

جوی شیر از کوه جاری کن، نمایی تازه کن

*

گردن کبر و ریا را هرکجا دیدی بزن

چشم شورت کور بادا، کبریایی تازه کن

ادعا، عیب است اما کوری چشم حسود

فرصت اعجاز داری، ادعایی تازه کن

پارسای مستجاب الدعوه شب های یأس

استجابت را خدا را، ربنایی تازه کن

بت پرستی شأن تو، یکتاپرست من! نبود

بشکن این بت های بیخود را، خدایی تازه کن

*

خواست تا از پا بیفتی، خصم دور از عصمتت

اهل بیتت دستگیری کرد، نایی تازه کن

خیمه های خصم تو این بار می سوزد تمام

می شناسی شهرها را، کربلایی تازه کن

هیچ تکراری نبودی ماجراجوی کهن

عزت و آزادگی را، ماجرایی تازه کن

پایتخت فکر و فرهنگ و تمدن بوده ای

گیتی فرتوت را، ام القرایی تازه کن

*

دست و پای بیت ها را جمع کن شاعر! بس است

تو کجا ایران کجا؟ شرم و حیایی تازه کن

خرقه صدپاره ات، عیبی به روی عیب هاست

عیب ها را تا بپوشانی، عبایی تازه کن

خاستگاه شعر نورانی، خراسان رضاست

خانه خورشید را، مدحی، ثنایی تازه کن

منبع آب حیات اینجاست، این شهر شهید

توتیا کن خاک مشهد را، بقایی تازه کن

هرچه می خواهد دل تنگت بگو با این امام

گریه را در بارگاهش، های هایی تازه کن

*

«یا علی موسی الرضا، ای پاکمرد یثربی»

شاعر ایرانیت را، اعتنایی تازه کن

توضیح: این مصراع از مهدی اخوان ثالث است

انتهای پیام/