غرب و مقابله با ابتکار «کمربند-جاده» چین؛ راهکارهای کهنه با اسم تازه- اخبار دیپلماسی ایران - اخبار بین الملل تسنیم
به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، در پی افزایش سرعت نفوذ و قدرت اقتصادی کشور چین در جهان ذیل ابتکار یک کمربند-یک جاده، کشورهای غربی برای جلوگیری از این نفوذ و قدرت طرح های مختلفی ارائه کردند که از جمله آنها می توان به طرح دروازه جهانی اروپا اشاره کرد که به موجب آن کشورهای اروپایی با سرمایه گذاری در کشورهای توسعه نیافته یا در حال توسعه به روند صنعتی شدن و پیشرفت آنها کمک می کنند.
بعد از حدود یک سال که از طرح دروازه جهانی اروپا می گذرد، منتقدین آن اظهار داشتند که این طرح، راهکاری قدیمی با نامی تازه است و برای مقابله با ابتکار یک کمربند-یک جاده که چین در طی چند سال میلیاردها دلار بر روی آن سرمایه گذاری کرده، مانند قطره ای در برابر اقیانوس به شمار می رود.
کارشناسان و منتقدان دروازه جهانی موارد متعددی را برای اثبات ضعف این طرح در برابر ابتکار چینی یک کمربند- یک جاده بیان کردند. از جمله آن ها می توان به منابع تامین بودجه این طرح اشاره کرد. بیش از نیمی از این منابع را بخش خصوصی اروپا تامین می کند.
منتقدین اعتقاد دارند که در این طرح بین طرف سرمایه گذار یعنی بخش خصوصی و طرف پیش برنده که دولت های اروپایی هستند یک بی اعتمادی بزرگ و عدم درک متقابل وجود دارد. با این حال دولت های اتحادیه اروپا امیدوار هستند که بتوانند اعتماد بخش خصوصی را با ارائه ضمانت های معتبر جلب کنند. این در حالی است که دولت چین با استفاده از نفوذی که در بانک ها و بخش خصوصی دارد به راحتی می تواند از سرمایه آنها در راستای پیشرفت ژئوپولتیک کشور نهایت استفاده را ببرد.
اویگو اگوگو،کارشناس نیجریه ای روابط چین و آفریقا، بیان داشت: نزدیک به نیمی از بودجه طرح دروازه جهانی در آفریقا سرمایه گذاری شده است اما رهبران کشورهای آفریقایی به سرعت متوجه مشکل کمبود بودجه برای اجرای آن شده اند.
این در حالی است که ابتکار یک کمربند-یک جاده باعث شد در سال ۲۰۱۴، مقیاس تجارت چین و آفریقا به ۲۲۱٫۸۸ میلیارد دلار آمریکا برسد. حتی در سالهای ۲۰۱۵ و ۲۰۱۶ که اقتصاد جهانی در وضعیتی با ثبات قرار نداشت، چین همچنان رتبه خود را در تجارت با آفریقا حفظ نمود. تا پایان سال ۲۰۱۴، ارزش قرارداد پروژه چین در آفریقا ۴۶۶٫۷ میلیارد دلار بود، در سال ۲۰۱۵، قراردادهای تازه امضا شده چین در آفریقا بالغ بر ۷۶٫۲ میلیارد دلار آمریکا بود که این قراردادها گردش مالی ۵۴٫۸ میلیارد دلاری را تکمیل کرد و باعث استخدام ۴۰۰ هزار کارمند محلی شد. تا پایان سال ۲۰۱۵، سرمایه گذاری مستقیم چین در آفریقا ۳۴٫۷ میلیارد دلار آمریکا بود و نزدیک به ۳۰۰۰ شرکت چینی عمدتا در معدن، ساخت و ساز، تولید، بخش مالی، تحقیقات علمی و صنایع خدمات فنی در آفریقا سرمایه گذاری کردند.
نکته این است که با وجود عملکرد ضعیف اقتصادی آفریقای جنوبی در سال های اخیر، از اشتیاق شرکت های تحت حمایت چین برای سرمایه گذاری و همکاری با آفریقای جنوبی کاسته نشده است.
یکی از منتقدین اروپایی طرح دروازه جهانی اذعان کرد: آفریقایی ها باور دارند ارتباط با آنها در چشم اروپا فقط به موضوع مهاجرت از آفریقا محدود می شود، درواقع از نظر آفریقایی ها اجرای این قبیل طرح ها صرفا پوششی است که کشورهای اروپایی حس بهتری داشته باشند. در حالی که مدل سیاست خارجی چین در ارتباط با کشورهای توسعه نیافته یا در حال توسعه تقویت زیر ساخت های آنهاست.
چین ۵۶۷۵ کیلومتر راه آهن و ۵۰۶۳ کیلومتر جاده در آفریقا از طریق کمک و تامین مالی ساخته یا در حال ساخت است. چین همچنین در ساخت تاسیسات هوایی، پل ها و اسکله ها مشارکت دارد. این زیرساخت ها نه تنها برای آفریقایی ها، بلکه برای همه سرمایه گذاران بین المللی خوب است.
آفریقا فاقد برق است و نیروگاه های ساخته شده با کمک یا مشارکت چین نه تنها امکانات مختلفی را برای مردم محلی برای استفاده از برق فراهم می کند، بلکه شرایط بهتری را برای سرمایه گذاران بین المللی برای راه اندازی کارخانه ها فراهم می کند.
در سال ۲۰۱۶ آفروبارومتر یک گزارش تحقیقاتی منتشر کرد. در این گزارش نظرسنجی در مورد نگرش ۵۰ هزار نفر در ۳۶ کشور آفریقایی نسبت به چین انجام شد که به طور متوسط ۶۳ درصد از پاسخ دهندگان دیدگاه مثبتی نسبت به چین داشتند و مهمترین عامل برای ارزیابی مثبت ساخت زیرساخت ها بود. این درک و تمایل مردم آفریقا بدون شک شرایط مساعدی را به همکاری استراتژیک در «کمربند و جاده» می افزاید.
ابتکار یک کمربند- یک جاده، با تمام ایراداتی که غربی ها بر آن وارد می دانند، یک برنامه مدون برای انجام کارها به بهترین نحو ممکن دارد. مجمع همکاری چین و آفریقا که در سال ۲۰۰۰ تأسیس شد، به مکانیزمی کارآمد تبدیل شده است که همکاری چین و آفریقا را هدایت می کند.
در پاسخ به برنامه «مشارکت جدید برای توسعه آفریقا» ارائه شده توسط اتحادیه آفریقا در سال ۲۰۰۱، که بر توسعه مستقل و هماهنگی بین المللی تاکید دارد، «برنامه اقدام توسعه صنعتی شتابان آفریقا» در سال ۲۰۰۷، «برنامه توسعه زیرساخت های آفریقا» در سال ۲۰۱۳ و «چشم انداز ۲۰۶۳ آفریقا» در سال ۲۰۱۳، دولت چین سیاست ها و برنامه های حمایتی را ارائه کرده که تکمیل کننده خواسته های توسعه آفریقا است.
به عنوان مثال، در می ۲۰۱۴، نخست وزیر لی کچیانگ از چهار کشور آفریقایی بازدید کرد و چارچوب «۴۶۱» را برای همکاری چین و آفریقا پیشنهاد داد: ۴اصل (برابری، عمل گرایی، صداقت، امانت داری)، ۶پروژه بزرگ ( صنعت، امور مالی، کاهش فقر، حفاظت از محیط زیست، مبادلات فرهنگی، صلح و امنیت) ۱بستر(انجمن همکاری چین و آفریقا).
بررسی طرح دروازه جهانی در تقابل با ابتکار یک کمربند-یک جاده نشان می دهد کشورهای اروپایی برای مقابله با افزایش نفوذ سیاسی و اقتصادی چین همچنان با چالش بزرگی رو به رو هستند. وجود ضعف هایی از جمله عدم وضوح و اطمینان در تامین منابع مالی در کنار دیدگاه منفی رهبران و عموم مردم کشورهای هدف در مورد برنامه های اروپایی در حالی که ابتکار یک کمربند-یک راه دچار این نقاط ضعف نیست، تقابل با خیزش اژدهای زرد را برای رهبران قاره سبز به معضلی دشوار تبدیل کرده است.
منابع: foreign policy و renminribao
انتهای پیام/
بعد از حدود یک سال که از طرح دروازه جهانی اروپا می گذرد، منتقدین آن اظهار داشتند که این طرح، راهکاری قدیمی با نامی تازه است و برای مقابله با ابتکار یک کمربند-یک جاده که چین در طی چند سال میلیاردها دلار بر روی آن سرمایه گذاری کرده، مانند قطره ای در برابر اقیانوس به شمار می رود.
کارشناسان و منتقدان دروازه جهانی موارد متعددی را برای اثبات ضعف این طرح در برابر ابتکار چینی یک کمربند- یک جاده بیان کردند. از جمله آن ها می توان به منابع تامین بودجه این طرح اشاره کرد. بیش از نیمی از این منابع را بخش خصوصی اروپا تامین می کند.
منتقدین اعتقاد دارند که در این طرح بین طرف سرمایه گذار یعنی بخش خصوصی و طرف پیش برنده که دولت های اروپایی هستند یک بی اعتمادی بزرگ و عدم درک متقابل وجود دارد. با این حال دولت های اتحادیه اروپا امیدوار هستند که بتوانند اعتماد بخش خصوصی را با ارائه ضمانت های معتبر جلب کنند. این در حالی است که دولت چین با استفاده از نفوذی که در بانک ها و بخش خصوصی دارد به راحتی می تواند از سرمایه آنها در راستای پیشرفت ژئوپولتیک کشور نهایت استفاده را ببرد.
اویگو اگوگو،کارشناس نیجریه ای روابط چین و آفریقا، بیان داشت: نزدیک به نیمی از بودجه طرح دروازه جهانی در آفریقا سرمایه گذاری شده است اما رهبران کشورهای آفریقایی به سرعت متوجه مشکل کمبود بودجه برای اجرای آن شده اند.
این در حالی است که ابتکار یک کمربند-یک جاده باعث شد در سال ۲۰۱۴، مقیاس تجارت چین و آفریقا به ۲۲۱٫۸۸ میلیارد دلار آمریکا برسد. حتی در سالهای ۲۰۱۵ و ۲۰۱۶ که اقتصاد جهانی در وضعیتی با ثبات قرار نداشت، چین همچنان رتبه خود را در تجارت با آفریقا حفظ نمود. تا پایان سال ۲۰۱۴، ارزش قرارداد پروژه چین در آفریقا ۴۶۶٫۷ میلیارد دلار بود، در سال ۲۰۱۵، قراردادهای تازه امضا شده چین در آفریقا بالغ بر ۷۶٫۲ میلیارد دلار آمریکا بود که این قراردادها گردش مالی ۵۴٫۸ میلیارد دلاری را تکمیل کرد و باعث استخدام ۴۰۰ هزار کارمند محلی شد. تا پایان سال ۲۰۱۵، سرمایه گذاری مستقیم چین در آفریقا ۳۴٫۷ میلیارد دلار آمریکا بود و نزدیک به ۳۰۰۰ شرکت چینی عمدتا در معدن، ساخت و ساز، تولید، بخش مالی، تحقیقات علمی و صنایع خدمات فنی در آفریقا سرمایه گذاری کردند.
نکته این است که با وجود عملکرد ضعیف اقتصادی آفریقای جنوبی در سال های اخیر، از اشتیاق شرکت های تحت حمایت چین برای سرمایه گذاری و همکاری با آفریقای جنوبی کاسته نشده است.
یکی از منتقدین اروپایی طرح دروازه جهانی اذعان کرد: آفریقایی ها باور دارند ارتباط با آنها در چشم اروپا فقط به موضوع مهاجرت از آفریقا محدود می شود، درواقع از نظر آفریقایی ها اجرای این قبیل طرح ها صرفا پوششی است که کشورهای اروپایی حس بهتری داشته باشند. در حالی که مدل سیاست خارجی چین در ارتباط با کشورهای توسعه نیافته یا در حال توسعه تقویت زیر ساخت های آنهاست.
چین ۵۶۷۵ کیلومتر راه آهن و ۵۰۶۳ کیلومتر جاده در آفریقا از طریق کمک و تامین مالی ساخته یا در حال ساخت است. چین همچنین در ساخت تاسیسات هوایی، پل ها و اسکله ها مشارکت دارد. این زیرساخت ها نه تنها برای آفریقایی ها، بلکه برای همه سرمایه گذاران بین المللی خوب است.
آفریقا فاقد برق است و نیروگاه های ساخته شده با کمک یا مشارکت چین نه تنها امکانات مختلفی را برای مردم محلی برای استفاده از برق فراهم می کند، بلکه شرایط بهتری را برای سرمایه گذاران بین المللی برای راه اندازی کارخانه ها فراهم می کند.
در سال ۲۰۱۶ آفروبارومتر یک گزارش تحقیقاتی منتشر کرد. در این گزارش نظرسنجی در مورد نگرش ۵۰ هزار نفر در ۳۶ کشور آفریقایی نسبت به چین انجام شد که به طور متوسط ۶۳ درصد از پاسخ دهندگان دیدگاه مثبتی نسبت به چین داشتند و مهمترین عامل برای ارزیابی مثبت ساخت زیرساخت ها بود. این درک و تمایل مردم آفریقا بدون شک شرایط مساعدی را به همکاری استراتژیک در «کمربند و جاده» می افزاید.
ابتکار یک کمربند- یک جاده، با تمام ایراداتی که غربی ها بر آن وارد می دانند، یک برنامه مدون برای انجام کارها به بهترین نحو ممکن دارد. مجمع همکاری چین و آفریقا که در سال ۲۰۰۰ تأسیس شد، به مکانیزمی کارآمد تبدیل شده است که همکاری چین و آفریقا را هدایت می کند.
در پاسخ به برنامه «مشارکت جدید برای توسعه آفریقا» ارائه شده توسط اتحادیه آفریقا در سال ۲۰۰۱، که بر توسعه مستقل و هماهنگی بین المللی تاکید دارد، «برنامه اقدام توسعه صنعتی شتابان آفریقا» در سال ۲۰۰۷، «برنامه توسعه زیرساخت های آفریقا» در سال ۲۰۱۳ و «چشم انداز ۲۰۶۳ آفریقا» در سال ۲۰۱۳، دولت چین سیاست ها و برنامه های حمایتی را ارائه کرده که تکمیل کننده خواسته های توسعه آفریقا است.
به عنوان مثال، در می ۲۰۱۴، نخست وزیر لی کچیانگ از چهار کشور آفریقایی بازدید کرد و چارچوب «۴۶۱» را برای همکاری چین و آفریقا پیشنهاد داد: ۴اصل (برابری، عمل گرایی، صداقت، امانت داری)، ۶پروژه بزرگ ( صنعت، امور مالی، کاهش فقر، حفاظت از محیط زیست، مبادلات فرهنگی، صلح و امنیت) ۱بستر(انجمن همکاری چین و آفریقا).
بررسی طرح دروازه جهانی در تقابل با ابتکار یک کمربند-یک جاده نشان می دهد کشورهای اروپایی برای مقابله با افزایش نفوذ سیاسی و اقتصادی چین همچنان با چالش بزرگی رو به رو هستند. وجود ضعف هایی از جمله عدم وضوح و اطمینان در تامین منابع مالی در کنار دیدگاه منفی رهبران و عموم مردم کشورهای هدف در مورد برنامه های اروپایی در حالی که ابتکار یک کمربند-یک راه دچار این نقاط ضعف نیست، تقابل با خیزش اژدهای زرد را برای رهبران قاره سبز به معضلی دشوار تبدیل کرده است.
منابع: foreign policy و renminribao
انتهای پیام/
گفتگو با هوش مصنوعی
💬 سلام! می‌خوای درباره‌ی «غرب و مقابله با ابتکار «کمربند-جاده» چین؛ راهکارهای کهنه با اسم تازه- اخبار دیپلماسی ایران - اخبار بین الملل تسنیم» بیشتر بدونی؟ من اینجام که راهنماییت کنم.