به گزارش خبرنگار گروه اندیشه فارس؛ استاد محمدتقی فیاض بخش در ادامه مباحث شب گذشته، در تنقیح دوباره مبنای احکام فقهی-اخلاقی، پیرامون مساله حرمت و آبروی مومن با اشاره به روایتی از امام موسی کاظم علیه السلام فرمودند: «در روایت است، حضرت به یکی از یارانشان فرمودند: «یا محمد کذب سمعک و بصرک عن أخیک» یعنی اگر در مورد برادر مومنت به تو چیز بدی گفتند و خود او تکذیب کرد، تو نیز گوش و چشمت را تکذیب کن، «و إن شهد عندک خمسون قسامة و قال لک قول [قولا] فصدقه و کذبهم»، حتی اگر پنجاه نفر در مورد او شهادت دادند، تو آن پنجاه نفر را تکذیب کن و برادر دینی ات را تصدیق نما. اینجا البته منظور دادگاه و قضاوت نیست، بلکه این مطلب پیرامون روابط دوستانه و اجتماعی است. چرا حضرت اینقدر تاکید دارند که ولو پنجاه نفر آن بدگویی را تایید کردند تو تکذیب کن، زیرا؛ «و لا تذیعن علیه شیئا تشینه به و تهدم به مروءته فیکون [فتکون] من الذین قال الله عز و جل- الذین یحبون أن تشیع الفاحشة فی الذین آمنوا لهم عذاب ألیم فی الدنیا و الآخرة.» آبروی مومن و شخصیت و مردانگی او نباید در جامعه برود. این مقام آبروی مومن است. اینکه روایت داریم که مومن از ملائکه نزد خدا عزیزتر است و آبروی او از حرمت کعبه بالاتر است؛ همین است.»

همچنین یادآور شدند: «این مبنایی است برای برخورد شدید پروردگار با بسیاری از گناهان اخلاقی نظیر غیبت و تهمت. زیرا این دو گناه دقیقا آبروی مومن را نشانه می گیرند و آبروی مومن را در جامعه می برند.»

سپس با اشاره به مخاطرات فضای مجازی خاطرنشان کردند: «این روزها به مدد تکنولوژی و فضای مجازی بسیار خطر گفتن و شنیدن تهمت ها به افراد مختلف زیاد است. بسیار در این فضا باید مراقب بود. زیرا نشر یک مطلب، سریعا آن مطلب را از کنترل خارج می کند و اگر شخص پشیمان هم بشود دیگر نمی تواند، برآوردی کند که این خبر تا کجا منتشر شده است. نشر اتهامی که انسان در مورد آن اطلاعی ندارد و به صحت آن یقین ندارد، همان حکم تهمت را دارد و گناه کبیره است و اگر هم بداند و یقین داشته باشد و باز نشر دهد، در حکم غیبت است و این هم از گناهان کبیره است. این فتوای مراجع است، مخصوصا در فتوای بعضی مراجع هست که تهمت زدن به شخصیت های انقلاب و کسانی که نماد انقلاب و نظام هستند از اعظم تهمت ها است. توبه از تهمت نیز اولا اعاده حیثیت از فرد مورد تهمت است که این اگر هم ممکن باشد که الان با وجود فضای مجازی بعید است ممکن شود، مستلزم رفتن آبروی خود فرد تهمت زننده است. و بعد هم حلالیت طلبیدن از خود فرد. لذا بسیار کار سختی است و باید در فضای امروز مراقب بود که ناخواسته انسان دچار این گناه نشود.»

بعد از بیان مواردی از احکام تهمت، به مبحث جلسه گذشته ذیل تفسیر سوره کوثر بازگشتند و پیرو همان مطالب فرمودند؛ «وجود مبارک حضرت صدیقه طاهره (س) ظرفی است که مظروف آن می شود ولایت. لذا هرکس می خواهد ببیند در نسبت با ولایت چگونه است، باید خود را با حضرت زهرا (س) بسنجد، و ببینید چقدر به ایشان از نظرهای مختلف نزدیک است. هرچه به ایشان نزدیکتر، به ولایت نزدیکتر.»

سپس به جهت تعین بیشتر ملاک های این سنجش به وجوهی از شخصیت حضرت زهرا (س) پرداختند: «در روایت از رسول خدا (ص) است که؛ وقتی پروردگار ایمان را - یعنی راس تمامی خوبی ها را - آفرید، ایمان عرضه داشت: خدایا مرا قوی گردان. و خداوند دو فرمانده سخاوت و حسن خلق را به او داد و با این دو فرمانده او را قوی ساخت. سپس کفر را خلق نمود و کفر عرضه داشت: خداوندا مرا قوی گردان. و خداوند بخل و سوءخلق را مطیع او گرداند. از این روایت پیدا است که یکی از نشانه های اصلی ایمان، سخی بودن و خوش اخلاقی است. هر دو این خصلت ها در شخصیت حضرت زهرا (س) وجود دارد، مخصوصا نه تنها سخی بودن و جواد بودن، بلکه ایثار بودن. ایثار معنایش این است که انسان از خودش دریغ کند و به دیگران برساند. مخصوصا در وضعیت فعلی بسیار مهم است که ما مدام ننشینیم، بگوییم گرانی است و گرانی هم تقصیر دیگران است -که هست-، بلکه باید ببینیم تکلیف ما چیست؟ تکلیف ما مخصوصا در این ایام که نزدیک به عید است، ایثار و بخشش و رسیدگی به امور نیازمندان است. کما اینکه حضرت صدیقه طاهره (س) به این مطلب اهتمام داشتند.»

همچنین ایشان در ادامه به وجوه دیگری از شخصیت حضرت زهرا (س) چنین اشاره کردند: یکی از وجوه دیگر شخصیت حضرت کرامت نفس ایشان است و به جرات می توان گفت هرکس این خصلت را داشته باشد، به هیچ وجه دچار گناه و زشتی نخواهد شد «من کرمت نفسه هانت علیه الدنیا».

در پایان استاد فیاض بخش ضمن توجه به برکات مانوس بودن با قرآن دیگر ویژگی بارز دیگر حضرت زهرا (س) را انس فراوان و مدام ایشان با قرآن دانستند.

انتهای پیام/